W Niedzielę Świętej Rodziny na Mszy św. o godz. 13.00 po raz pierwszy w naszej Parafii zorganizowane były Małżeńskie Jubileusze, tych par małżeńskich, które w całym roku 2012 obchodziły swoje rocznice 15, 25, 50 i 60 lat pożycia małżeńskiego. Młodzież z KSM-u z naszej Parafii rozniosła do Czcigodnych Jubilatów zaproszenia na tę wyjątkową uroczystość.
Nikt z nas, kapłanów, nie wiedział ile par małżeńskich, stawi się na to wyjątkowe spotkanie modlitewne w tym dniu. Ale mimo wielu niepewności miło, było spojrzeć, że wśród zgromadzonych wiernych są Ci, bohaterowie, tej szczególnej Eucharystii.
Ks. Proboszcz już na wstępie powitał serdecznie zebranych Jubilatów, a ks. Grzegorz w homilii skierowanej szczególnie do małżonków powiedział wiele życzliwych i pięknych słów z zadaniem, by w kolejnych latach małżeńskiego żywota zawsze pamiętać o jednym: o codziennych czynach miłości w małżeństwie. Bowiem nie wystarczą tylko słowa, nie wystarczy nieustanne powtarzanie tego jedynego słowa: Kocham, kiedy nie ma przełożenia tego w życiu.
Pięknym gestem po homilii było połączenie dłoni małżonków na znak wspomnienia przyrzeczeń sprzed wielu lat. Wielu małżonków, widziałem, ze łzami oczach i z wielkim wzruszeniem powtarzało potwierdzające śluby złożone przed swoją miłością życia.
Życzymy Wam Moi Drodzy dozgonnej Miłości.
Miłości samego Boga, Który uświęcił kiedyś Wasz związek
a dziś ponownie przypomniał Wam o tym,
że Was kocha
i pragnie byście i Wy
tą miłością dzielili się ze swoimi najbliższymi
i z każdym spotkanym człowiekiem.
Na zakończenie wszyscy otrzymali pamiątkowe dyplomy z życzeniami od swoich parafialnych Kapłanów.
w najgłębszą ciemność
święty czas
radosne oczekiwanie
prostować ścieżki
blisko jest Pan
porzucić drogi nieprawe
usłyszeć na pustyni głos
drogę odwieczną odnaleźć
więc gdzie Zaranna Gwiazda lśni
Jutrzenka Światłości świata
w grudniową ciemność
skierować krok
i słuchać słów Izajasza
aż w środku nocy
co się zda
ze wszystkich najciemniejsza
nad Domem Chleba
blasków blask
Gwiazda z gwiazd najjaśniejsza
obróci w niwecz ciemność i strach
zwycięsko w krąg zajaśnieje
i Słowo Ciałem stanie się
i Boże Narodzenie
(Wojciech Ostrowski)
Niedzielą 23 grudnia 2012 r. zakończyliśmy nasze tegoroczne Rekolekcje Adwentowe, które poprowadził dla nas w tym roku ks. dr Marek Wilczewski - pracownik Wydziału Katechetycznego Diecezji Płockiej. Na spotkaniach z dziećmi Ks. Marek wykorzystując własne prezentacje multimedialne z zagadkami przybliżał wszystkim temat, życia bliskiego z Panem Bogiem i dobrego przygotowania się do Świąt Bożego Narodzenia. Młodzieży pokazał w swoim słowie i ilustracjach multimedialnych, że sława i blask życia szybko przemija a pozostaje to, co najcenniejsze, moja relacja z Bogiem. Jak ważne jest, by nie zagubić się w tym życiu, jak ważne jest by nie zbłądzić na drogach młodych ludzi, które niosą tyle różnych niebezpieczeństw. Na spotkaniach z dorosłymi Ojciec Rekolekcjonista, często uwrażliwiał rodziców, by dbali o wychowanie swoich dzieci, by dbali o mądre wychowanie, bo tylko takie przyniesie owoce. Dobre owoce.
Nie sposób przekazać wszystkich myśli Ks. Marka, bo było ich naprawdę wiele i każda cenna i warta zapamiętania. Ci, co przyszli na pewno wyszli bogatsi. Ci, co zrezygnowali z tegorocznych rekolekcji na pewno stracili wiele; nie tylko czas rekolekcji, czas zamyślenia, ale przede wszystkim czas, na dobre przygotowania do spotkania z Bogiem w Eucharystii i Sakramencie Pokuty.
Myślę, że najpiękniejszym świadectwem naszych Parafian były liczne spowiedzi. Kolejki nie mające końca. To znak dobrego przeżycia tego czasu i chęć pracy na dalsze dni, by z Bogiem budować swoją codzienność. Uczynić życie codzienne w bliskości z Bogiem. To jedna z najcenniejszych myśli tegorocznych rekolekcji. Niech ona się wypełnia w naszym życiu.
Księże Marku! Dziękujemy za trud prowadzenia naszych rekolekcji, za uśmiech i dobre słowo, a przede wszystkim za Twój przykład i świadectwo wiary, Twojej wiary. Niech Jezus rodzi się i w Twoim sercu, niech przyniesie wiele łask, potrzebnych w życiu kapłańskim i w tym codziennym. Za wszystko dziękujemy.
W dniu 1 grudnia 2012 r. zawodnicy naszego Parafialno-Uczniowskiego Klubu Sportowego „Emmanuel” wzięli udział w Diecezjalnym Andrzejkowym Turnieju Tenisa Stołowego w Płońsku. Turniej zyskał miano Międzynarodowy, ponieważ uczestniczyło w nim ok. 15 zawodników z Białorusi. Na łączną liczbę ok.180 zawodników w czterech grupach wiekowych dziewcząt i chłopców my wystawiliśmy 9-ciu. Poziom turnieju podnosili zawodnicy regularnie ćwiczący w klubach 5-tej ligi Tenisa Stołowego. My, ćwiczymy raczej rekreacyjnie, dlatego poniższe wyniki, które uzyskaliśmy też nas satysfakcjonują:
- Ewa Wronowska zdobyła IV miejsce w grupie dziewcząt szkoły podstawowej rocznik 2003-04
- Angelika Czarkowska zdobyła II miejsce i Katarzyna Sobieraj zdobyła IV miejsce w grupie dziewcząt szkoły średniej
- Adam Purzycki zdobył IV miejsce w grupie chłopców szkoły średniej.
- Mateusz Maluchnik i Łukasz Soliwodzki też nie odstawali poziomem gry od najbardziej wytrawnych zawodników 5-tej ligi.
Zdrowy sport połączony ze zdrową rywalizacją i atmosferą to atut naszego klubu.
Skład drużyny: Ewa Wronowska, Adam Wronowski, Magda Obojska, Angelika Czarkowska, Szymon Czarkowski, Katarzyna Sobieraj, Adam Purzycki, Mateusz Maluchnik i Łukasz Soliwodzki, oraz Mirosław Wronowski i Bogdan Ćwiek - opiekunowie.
Wszystkim gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów na turniejach tenisa stołowego.
W drugą niedzielę Adwentu usłyszymy Słowa Listu Pasterskiego, naszego Ks. Biskupa Piotra Libery, „O obowiązku uczestniczenia w Eucharystii niedzielnej”.
Tak wiele różnych zdań słyszymy sami o tym, czy chodzić na Mszę Św. czy nie. Mam nadzieję, że List, który z uwagą wysłuchamy i zaniesiemy do naszych bliskich, którzy z tym mają problem, pomoże wszystkim w zrozumieniu jak ważne jest nasze uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii. Ważne było jest i będzie. Przede wszystkim przez Ofiarę samego Zbawiciela.
Zechciejmy z uwagą wysłuchać tego Listu, może przeczytać go jeszcze raz, by zatrzymać się znów nad refleksją w sercu...
Zapraszamy do lektury Listu Pasterskiego. Poniżej znajdziesz link. Owocnej lektury.
Adventus (z jęz. łac.) znaczy przyjście.
Dla nas wyznających wiarę w Jednego Boga, Boga Wcielonego przez "Fiat" kobiety z Nazaretu, Maryję, pierwsze tabernakulum świata przygotowujemy się właśnie na przyjście Bożego Dziecięcia, Króla Królów i Pana panów, Zbawiciela i Mesjasza, który z miłości do każdego z nas pragnie poświęcić się bez reszty. Adwent to czas szczególny, czas wyjątkowy. Ma w sobie jakieś sacrum, jakąś tajemnicę. Z jednej strony wypatrujemy i szukamy Boga w naszym życiu, naszych krzywych drogach codzienności a z drugiej strony, czas ten skłania nas, by wyjść z ciemności i niemocy naszych życiowych zakamarków i przy świetle Roratki wraz z Maryją i iść ku Światłości, ku Nadziei, ku wyznaczonej mecie.
Niech ten czas stanie się dla nas refleksją, myślą o nas samych, o tym co trzeba zmienić, nad czym jeszcze popracować. Przed nami Roraty, Rekolekcje Adwentowe, Maryjne uroczystości a wszystko po to, by w skupieniu przygotować się na Święta Bożej Dzieciny.
Niech ten czas pomoże nam dobrze przygotować się do tej najpiękniejszej chwili gdy rodzi się w nas Miłość, Ta Niebiańska, ale z Niej i ta ziemska, byśmy byli lepsi i bogatsi w dary nieba.
ks. Andrzej Zych
W czasie Adwentu możemy świadczyć na różne sposoby. Na pewno okazją ku temu będą zbliżające się Święta Bożego Narodzenia. Rokrocznie wysyłamy do naszych rodzin, bliskich, przyjaciół, znajomych karki bożonarodzeniowe. Niestety często kupowane przez nas karty świąteczne opatrzone są widokiem bombki i mikołaja. Nie ma na nich żadnego odniesienia do religijnego wymiaru tych świąt. W naszej Parafii postanowiliśmy wdać nasze kartki świąteczne z wizerunkiem naszej świątyni i pozdrowieniami dla bliskich nam osób z tego kawałka polskiej ziemi. Zachęcamy do nabycia tych kart. Koszt Karty to 1zł. Całkowity dochód ze sprzedaży tych kart będzie przeznaczony na zakup strojów ministranckich (alb).
Przygotowujemy się też do Jubileuszów Małżeńskich. Dlatego też pragniemy zaprosić do naszej świątyni, 30 grudnia o godz. 13.00, te małżeństwa, które w tym roku świętowały swoje jubileusze: 15-lecia, 25-lecia,
50-lecia i 60-lecia zawarcia sakramentu małżeństwa. W intencji Jubilatów pragniemy odprawić Mszę św. dziękczynną z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich oraz z prośbą o dalszą Bożą opiekę. Mamy nadzieję, że nie zabraknie nikogo.
W najbliższym tygodniu do domów Czcigodnych Jubilatów uda się młodzież z KSM z zaproszeniami na tę uroczystość. Mówimy o tym, by nikt nie był zdziwiony pojawieniem się młodych ludzi, ale również dlatego, że gdyby wkradły się jakieś błędy do informacji jakie posiadamy w parafii, dotyczących dat zawarcia związku małżeńskiego i gdyby ktoś, z tego powodu, nie otrzymał zaproszenia, to już dzisiaj pragniemy Was, Drodzy Jubilaci, na tę Mszę św. bardzo gorąco zaprosić.
W dniu 17 listopada 2012 roku w mglisty poranek wyruszyła grupa naszych parafian do Płocka. Płock to stolica naszej Diecezji, ale i dawniej stolica ówczesnego Pastwa. W drodze do Katedry zatrzymaliśmy się przy pomniku Władysława Broniewskiego przypominając sobie wiersze o Polsce i tragicznych losach naszej Ojczyzny.
Zwiedzanie rozpoczęliśmy od modlitwy w płockiej Katedrze, w miejscu pochówku władców Bolesława Krzywoustego i jego ojca Władysława Hermana oraz wielu Książąt Mazowieckich. W Katedrze dołączyliśmy się do modlitwy różańcowej polecając Bogu nasze osobiste intencje. Po modlitewnej zadumie udaliśmy się do Muzeum Diecezjalnego, gdzie ks. Andrzej Milewski oprowadził nas po dwóch budynkach Muzeum pokazując w nich i omawiając to, co najpiękniejsze i najcenniejsze w zbiorach muzealnych. Wdzieliśmy Biblię Płocką z XII wieku, pasy kontuszowe zebrane w ciekawej zabytkowej szafie, wiele ciekawych w swoim wykonaniu relikwiarzy w tym Hermę św. Zygmunta z koroną Piastów, kielich Konrada Mazowieckiego oraz wiele pięknych rzeźb i obrazów. W Muzeum można by spędzić cały dzień, bo każdy obraz, każda rzeźba, kielich, srebrna patera, to konkretna historia, która skryta przed wiekami dziś ukazuje swoje piękno. Ks. Andrzej naprawdę opowiadając nam o tych cennych zabytkach tak jakby każdy z nas w swoich dłoniach miał je osobiście. Dziękujemy serdecznie Księdzu za poświęcony nam czas i wiedzę.
Potem udaliśmy się znów do Katedry, by zapoznać się z historią Miasta i tej wyjątkowej pięknej budowli. Obejrzeliśmy polichromię Drapiewskiego, rzezby biskupów i świętych, nagrobki w Kaplicy Królewskiej, kopię Drzwi Płockich w stylu romańskim z XII wieku.
Po ponad dwugodzinnej uczcie historii udaliśmy się do Kina Przedwiośnie na film pt: "Bitwa pod Wiedniem". Myślę, że każdy powinien go obejrzeć, by wypowiedzieć swoje zdanie. Niestety media sprawiają temu filmowi wielką krzywdę, bo chyba nie było w ostatnim czasie tak pro polskiego i chrześcijańskiego filmu ukazującego duchowe wrażenia i wielkość niebezpieczeństwa jakie czyha na ówczesny świat.
Po filmowej projekcji udaliśmy się na Stary Rynek do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Tam czekał na nas już Jezus Miłosierny, któremu oddaliśmy hołd w modlitwie Koronki do Miłosierdzia Bożego.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze w miejscu Mszy św., którą w 1991 roku sprawował bł. Ojciec Święty Jan Paweł II.
Tyle wrażeń w tak krótkim czasie. Ale było warto. Do zobaczenia na kolejnym pielgrzymim szlaku.
W październiku, miesiącu różańcowym, dzieci z naszej Parafii brały udział w konkursie różańcowym. Z grupy przychodzących na różaniec w sposób szczególny systematycznie uczestniczyły następujące dzieci:
Kinga Markowska
Katarzyna Borkowska
Jakub Marchewka
Sebastian Bielski
Julia Kwiatkowska
Mateusz Gadomski
Klaudia Kulig
Daniel Śmieciński
Wiktoria Gadomska
Zapraszamy na następny różaniec za rok.
Zwycięzcom gratulujemy pięknej postawy wiary i pamiątkowych dyplomów.
Tak trzymać! Alleluja i do przodu!
VI Przasnyska Spartakiada Integracyjna - 10.11.2012 r. - odbyła się dzięki funduszom z Ministerstwa Sportu i Turystyki, Urzędu Miasta Przasnysz oraz życzliwości i gościnności Szkoły Podstawowej nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Przasnyszu.
Serdecznie dziękuję wszystkim, którzy zaangażowali się w organizację i przebieg Spartakiady.
- Główny organizator VI Przasnyskiej Spartakiady Integracyjnej: Parafialno Uczniowski Klub Sportowy „Emmanuel”
- Współorganizator: Szkoła Podstawowa nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Przasnyszu, AGA i Nasza Szkoła, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Przasnyszu, MOPS w Przasnyszu, Zespół Szkolno – Rewalidacyjno – Wychowawczy „JESTEM”, Stowarzyszenie „Świetlik”.
- Wszystkich uczestników Spartakiady było 170 osób, w tym zawodników 110.
Celem Spartakiady było:
- uaktywnienie osób niepełnosprawnych;
- promowanie zdrowego stylu życia;
- rozbudzanie zainteresowań o charakterze sportowym;
- stworzenie możliwości spotkania i rywalizacji osób niepełnosprawnych zróżnicowanych pod względem wieku i stopnia niepełnosprawności z różnych środowisk i placówek;
- usprawnienie osób niepełnosprawnych oraz poprawa ich sprawności fizycznej;
- kształcenie poczucia własnej wartości, szczególnie u osób niepełnosprawnych poprzez umiejętność zdrowej rywalizacji i chęci podjęcia wysiłku;
- cel pośredni - inicjowanie i wspieranie współpracy z innymi kręgami społecznymi.
Zakładane cele zostały w pełni zrealizowane. Panowała atmosfera rywalizacji i wspólnej zabawy.
Podczas Spartakiady były rzuty do kosza małego i dużego, unihokej, tenis stołowy, szachy, rozbijanie piramidy, strzał do bramki, przechodzenie przez tunel, gra w piłkarzyki, ćwiczenia na sprzęcie fitness: wioślarz, rower stacjonarny, stepery. Uczestnikami były dzieci, młodzież i dorośli, którzy na koniec otrzymali pamiątkowe medale, a zwycięzcy puchary. Każdy uczestnik otrzymał posiłek, w trakcie całej imprezy były napoje i słodycze.
Zwycięzcy w poszczególnych konkurencjach:
Szachy:
I miejsce – Zbigniew Szwec
II miejsce – Agnieszka Ostrowska
III miejsce – Magdalena Jeziorska
Tenis:
I miejsce – Krystian Gołębiewski
II miejsce – Robert Jankowski
III miejsce – Kacper Sawczenko
Kosz duży (dorośli):
I miejsce – Tomasz Białoszewski
II miejsce – Paweł Czaplicki
III miejsce – Maciej Rajczyk
Kosz mały:
I miejsce – D. Kozak
II miejsce – Sylwia Długokęcka
III miejsce - Hubert Majewski
Spartakiada spotkała się z dużym zainteresowaniem i pozytywnym odbiorem zarówno wśród adresatów, ich rodzin, jak i władz samorządowych. W Spartakiadzie uczestniczył m.in.: Burmistrz Miasta Przasnysz Waldemar Trochimiuk. Dla nas jako organizatorów Spartakiada była wychodzeniem naprzeciw problemom związanym z funkcjonowaniem osób niepełnosprawnych w naszym społeczeństwie. Takie spotkanie w szerszym gronie jest okazją do podjęcia próby współzawodnictwa sportowego i próbą wchodzenia w szersze kręgi społeczne. Stwarza możliwość osobom niepełnosprawnym pokonywania trudności oraz własnych słabości. Dzięki takim spotkaniom z osobami niepełnosprawnymi wzrasta poczucie wartości i nadziei, że każdy liczy się w środowisku i nie jest pozostawiony sam sobie.
Ks. Romuald Ciesielski - Proboszcz
W Święto Niepodległości w naszej wspólnocie parafialnej gościliśmy Płocką Grupę Powołaniową wraz z opiekunem Ks. Rektorem dr Markiem Jaroszem. Nasi Goście mówili nam jak wielkim darem dla naszej Diecezji jest Seminarium Duchowne i każde powołanie jakie daje Bóg. "Nie byłoby seminarium gdyby nie powołania..." tak witał każdą grupę modlitewną Ksiądz Rektor, ukazując jak ważne jest każde powołanie, które rodzi się w sercach młodych ludzi. Przypomniał nam również, że powołanie rodzi się w naszych rodzinach i warto by zadbać o to, by i z naszej wspólnoty rodziny zatroszczyły się o głosicieli Słowa Bożego.
Bracia Klerycy zaangażowani w oprawę Mszy św. ukazywali nam piękno przeżytej Eucharystii. Diakon Arkadiusz Czubakowski głosząc Ewangelię ukazywał piękno kapłańskiej posługi. Kleryk Kamil Kozakowski na każdej Mszy św. dzielił się swoim świadectwem wiary, jak rodzi się powołanie i jak trzeba słuchać serca, by nie zagłuszyć w sobie głosu Boga. Kleryk Damian Klimkowski przez komentarze i modlitwę wiernych oraz spotkania z dziećmi i młodzieżą wprowadzał nas w klimat modlitwy o powołania.
Niech Dobry Bóg obdarzy Was czcigodni Księża wieloma łaskami za dar modlitwy i za świadectwo wiary, świadectwo wierności Jezusowi, Który wciąż powołuje.
Niech Również i z naszej Parafii powoła tych co słyszą Boga w sercu.
Modlitwa o powołania bł. Ojca Świętego Jana Pawła II
Panie Jezu, który niegdyś wezwałeś pierwszych uczniów, aby stali się rybakami ludzi, niech także i dziś rozbrzmiewa Twoje łagodne wezwanie: "Pójdź za Mną"! Udziel chłopcom i dziewczętom tej łaski, by radośnie odpowiedzieli na Twój głos! Wspieraj w apostolskim trudzie naszych biskupów, kapłanów i osoby konsekrowane.
W październiku dzieci z klas IV ogarnęło szaleństwo różańcowe. Na zajęciach z religii wykonywaliśmy nasze własne różańce, z którymi przychodziliśmy do kościoła na nabożeństwo różańcowe. Tyle różańców... a wszystko dla MARYI.:-)
14 października 2012 roku odbyło się kolejne spotkanie formacyjne dla dzieci i rodziców przygotowujących się do Odnowienia Przyrzeczeń Chrztu Świętego. Na październikowym spotkaniu dzieci otrzymały Księgę Pisma Świętego - Słowo Boga na każdą chwilę życia. Ks. Proboszcz po poświęceniu Ksiąg biblijnych zachęcił najmłodszych do lektury tej wyjątkowej Księgi.
Jednak najpiękniejsze było zaraz po poświęceniu Biblii. Rodzice ze wzruszeniem wręczali Święte Księgi swoim pociechom.
Oby zawsze tak było w naszych rodzinach, by ta Księga nie była jedną z wielu na półce, ale by była Żywym Słowem Boga na każdy czas.
Jak czytasz Biblię?
Tak, myślałem, że znam Biblię kartkując ją tu i tam
trochę z Hioba, tu Izajasz. Tak! mówiłem Biblię znam!
Fragment z I Mojżeszowej, werset z Rzymian jakiś Psalm,
tu końcówka Przypowieści, ależ dobrze Słowo znam!
Lecz odkryłem inny sposób poznawania Świętych Pism
I pojąłem, że ich nie znam, gdym przeczytał wszystko w nich.
Więc nie kartkuj tak tej Księgi, by zaglądać tu i tam.
Lepiej pomódl się z bojaźnią o poznanie Bożych prawd!
Jeśli Pisma są dla ciebie tym, czym zwykła książka jest,
ciągiem zwykłych akapitów wertowanych w przód i wstecz,
spróbuj zmienić te zwyczaje, perspektywy dostrzec sens,
a pokłonisz się z zachwytem przed mądrością Księgi tej.
Wiersz pochodzi z wykładów Dave Hunt'a
Tłumaczenie - Krzysztof Dubis
6 października 2012 roku odbyła się już II Diecezjalna Pielgrzymka Kół Różańcowych do Smardzewa. Tegoroczne wędrowanie było pod hasłem: „Z Królową Różańca w Rok Wiary”.
I z naszej Parafii Grupa Różańcowa wyruszyła z modlitwą, by przed tronem Różańcowej Pani zanieść wspólne wołanie o dar wiary w nowym roku dla swoich bliskich i dla całej Parafii.
Ks. Biskup Piotr Libera wołał do zgromadzonych: "Gdzie jest twój różaniec? Jaki jest twój Różaniec? Czy jest dialogiem miłości?"
Pomyślmy jak traktujemy różaniec, tę szczególną modlitwę Kościoła i modlitwę Miłości?
Nie zapominajmy o niej w ciągu całego roku.
Witaj Smardzewska Matko Różańcowa!
Hołd i pokłon złożyć pragniemy.
Z różnych miast i wsi w dniu tym przybywamy.
Pątniczy szlak, pielgrzymkami członków Kół Żywego Różańca Diecezji Płockiej ożywiamy.
Serdeczne podziękowania i prośby wraz z przepojonymi ogromną miłością pieśniami i modlitwami przed Twój tron składamy.
Chwała Twoja Pani Różańcowa niechaj trwa na wieki.
U stóp Smardzewskiego wizerunku z różańcem w ręku, każdy kto tu przybył pragnie matuchno Tobie dziękować lub błagać o ratunek.
W Twoje ręce swój los składamy, bo Ciebie Matko Boża Różańcowa wybraliśmy i najbardziej kochamy.
30 września 2012 roku po Mszy św. o godz. 11.30 odbyło się spotkanie formacyjne dla rodziców i dzieci przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej. W tym miesiącu dzieci rozważały historię modlitwy różańcowej, tajemnice i części różańca.
Chyba najpiękniejszym momentem tego spotkania było wręczenie różańców dzieciom. Poświęcone różańce Ks. Proboszcz wręczał rodzicom dzieci. Rodzice jako pierwsi wychowawcy i pierwsi świadkowie wiary najpierw sami ucałowali wręczane różańce a następnie ten sam pocałunek składali na czole dziecka przekazując dar swojemu dziecku. To wielkie przeżycie nie tylko dla dzieci ale i dla samych rodziców sprawiło, że w naszej kaplicy zapanowała wielka cisza, bowiem dokonywało się wielkie wydarzenie dla tych co wzrastają w wierze. Niech Maryja Pani Różańca Świętego wstawia się za wszystkimi prośbami zanoszonymi przez tych najmłodszych. Prosta szczera modlitwa niech będzie wysłuchana. Niech się tak stanie.
Do zobaczenia na następnym spotkaniu formacyjnym...
W dniu dzisiejszym (30.09.2012) w naszej Parafii mieliśmy zaszczyt gościć o. Jerzego Wilka ze Zgromadzenia Ojców Kamilianów. O. Jerzy od 9 lat posługuje w jednej z parafii na terenie Madagaskaru. W czasie Mszy św. słuchaliśmy o pracy i trudach życia ludzi i Kapłanów posługujących wśród chorych na Czerwonym Kontynencie. Dzieci w czasie Mszy św. o godz. 11.30 miały możliwość wysłuchania nie tylko modlitwy Ojcze nasz w języku Malgaskim ale szczególnego powitania ich na początek kazania, co wprawiło niektórych w wielkie zakłopotanie i myśli: Cóż to teraz będzie?
Życzymy o. Jerzemu wiele siły do pracy na terenach Madagaskaru, wiele łask od Jezusa, by nigdy nie zabrakło siły w pracy pośród trędowatych i odrzuconych.
Módlmy się za wszystkich posługujących na misjach ale i za tych co mieszkają na terenach Misyjnych.
Wszystkich, których Pan Jezus powołuje do pracy pośród osób chorych i odrzuconych zapraszamy na stronę Ojców Kamilianów:Polska Prowincja Zakonu Kamilianów
Wszystkie prognozy przewidywały, że ten dzień będzie jako pochmurny z deszczem. Strachu tyle. Ale okazało się, że dzień 22 września 2012 r, dzień XXX Pieszej Pielgrzymki Dzieci Diecezji Płockiej pod hasłem: "I Love My Church" był całkiem miłym i dobrym dniem (bynajmniej do godzin popołudniowych). Tłumy dzieci z całej diecezji od godz. 9.30 zaczęły się gromadzić przy placu Kościoła Farnego. I my też dołączyliśmy wraz z naszymi nauczycielami i katechetami w liczbie 135 osób, do wspólnej wielkiej rodziny Dzieci Bożych. Po wspólnych śpiewach wyruszyliśmy w drogę małych pielgrzymów. I chodząc i skacząc chwaliliśmy Pana Boga za wieli dar życia i świętości naszego Patrona z naszych stron. W drodze wiele śpiewaliśmy, tak jak kto potrafił. Dziewczynki z klas IV i V w dwóch grupach ochoczo i odważnie na przemian dobijały się do mikrofonu. Ks. Andrzej przybliżył nam postać św. Stasia Kostki, który zawsze zachwyca swą postawą i dużych i małych. Miłym wrażeniem było, gdy tłumy dzieci dobijały się do mikrofonu, by udzielić prawidłowej odpowiedzi w konkursie życia św. Stasia, bowiem każdy zdobywca otrzymał na pamiątkę medalik z wizerunkiem Matki Bożej. Ileż to radości było? Ale to dobrze, bo oznaczało to, że postać naszego Patrona nie była im obca. Po godz. 12.00 doszliśmy do celu.
Tam przywitali nas Organizatorzy umilając nam oczekiwanie na przyjście wszystkich grup, śpiewem scholi z Dębska. A potem same niespodzianki. Siostra Inez z owieczką Madzią opowiadała nam jak czasem jest trudno być dobrym i pełnić uczynki miłosierdzia. Ale jak się okazało nie jest to niemożliwe, bo przecież każdy z nas chce naśladować św. Stasia.
Wreszcie około godz. 13.00 rozpoczęła się Uroczysta Msza św., którą sprawowali nasi zaproszeni goście: Ks. bp Antoni Długosz i nasz Biskup Piotr Libera. W homilii, którą do nas skierował ks. Biskup z długim nosem - bo jak mawiał (dlatego nazywa się Długosz) powiedział do nas bardzo ciekawe słowo; pokazując nam ilustracje naszych sportowców z EURO
i innych dyscyplin sportowych, którzy zdobyli złoto i inne medale; prowadząc nas do św. Stanisława i ukazując go jako też w pewnym sensie wyczynowca, tego który swoim życiem rozpoczął bieg ku wyznaczonej mecie jaką jest - NIEBO.
Miło było posłuchać na żywo tańczącego i śpiewającego ks. bp Antoniego.
Na koniec Mszy św. dzieci czytające podziękowania dla księży Biskupów przybiły "piątkę" z Biskupami. Choć nie wypadało ale było wesoło i piątkę rzeczywiście przybili.
I tak aż żal było wyjeżdżać. Jeszcze chwila modlitwy w kościele gdzie stał dom rodzinny Państwa Kostków, wędrówka dookoła świątyni, by ujrzeć stopkę świętego odciśniętą we skale i lipę - miejsce modlitwy świętego Stanisława.
Wróciliśmy do domu. I wiemy, że "I Love My Church" to zadanie dla każdego z nas.
Do zobaczenia za rok na kolejnej Pieszej Pielgrzymce do Rostkowa.
Zapisz zdjęcie a potem będziesz mógł odczytać treść po jego otwarciu. Polecamy lekturę tego ciekawego spojrzenia na pielgrzymkę. Autorem tego artykułu jest nasz Parafianin - Pan Wojciech Ostrowski.
W dniach 22-23 czerwca 2012 roku wyruszyła, po Mszy św. o godz. 17.00 połączonej z Nabożeństwem Czerwcowym, grupa 50 pielgrzymów w z naszej Parafii w kierunku sanktuariów w Różanymstoku i Sokółce, by przeżyć wyjątkowe spotkanie z Bogiem, Żywym i Prawdziwym. Pielgrzymka nasza "U źródeł wiary" rzeczywiście dotykała źródła naszej wiary. Jest Nim żywa Obecność Jezusa w czasie każdej Eucharystii. Ale po kolei...
Wyruszyliśmy około godz. 18.00 sprzed naszej kaplicy. W Sanktuarium w Rózanymstoku czekał już na nas ks. Proboszcz, by wskazać nam wyznaczone cele zakonne na nocleg. Zmęczeni i zauroczeni miejscem oraz już późną godziną wszyscy snem zasnęli. Rankiem dzień zaczął się od Eucharystii przed wizerunkiem najpiękniejszej Madonny, jak niektórzy mawiali, by przez Maryję spotkać się z Jezusem, tym Jedynym i Prawdziwym. Po Mszy św. i wspólnym pamiątkowym zdjęciu udaliśmy się na śniadanie. Smaczny był ten chleb, który pachniał zbożem, mąką i pracą rąk piekarza. Od stołu Eucharystii do stołu chleba, dobrego chleba. Jakież to wymowne, by przygotować nas na spotkanie z Chlebem Najczystszym i najcudowniejszym. Po posiłku droga do Sokółki do Sanktuarium cudu eucharystycznego.
Zajechaliśmy dość wcześnie ale i tak już kościół pełen ludzi, każdy się modli i wpatruje w biały korporał z Ciałem Jezusa. Przybywa coraz więcej grup zatem udajemy się do Cerkwi pw. św. Aleksandra Newskiego.
Pierwsza parafia prawosławna w Sokółce powstała najpóźniej za życia królowej Bony, która nadała majątki ziemskie sokólskim parafiom dwóch wyznań - rzymskokatolickiej i prawosławnej. Ksiądz Włodzimierz Misiejuk pięknie opowiadał nam o historii tej świątyni i historii prawosławia oraz różnic pomiędzy dwoma siostrzanymi wyznaniami jakimi są: Prawosławie i Katolicyzm Rzymski. Aż się nie chciało wychodzić. Wiele osób jeszcze po zakończeniu zwiedzania jeszcze długo zadawało księdzu wiele pytań. Ale cóż nam trzeba iść do Sanktuarium.
I tu znów niespodzianka. O historii cudu opowiadał nam świadek - siostra zakonna,
która pierwsza odkryła, że z hostią umieszczoną vasculum dzieje się coś dziwnego. Tego się nie da opisać jaka panowała chwila skupienia w sali choć, ciągle ktoś przechodził w tę i druga stronę. Ale dla każdego z nas najważniejsze było to, co opowiada nam siostra. Potem udaliśmy się na modlitwę przed Jezusem wystawionym w monstrancji i wystawionymi relikwiami cudu eucharystycznego.
Oto stoję i klęczę przed Żywym Bogiem ja mały człowiek... to tylko minuty spotkania, ale zapisane w pamięci na wieki. I tylko mały czerwony punkt jak światełko w tabernakulum przypominające: zatrzymaj się przechodniu, stoisz w świętym miejscu; jak promyk gorejącego krzewu, który cudownie wycisnął swoje piętno na białym płótnie. Widziałem łzy w oczach ludzi, ktoś podszedł do mnie wzruszony i nie mógł nic mówić, bo przez łzy słowa nie oddadzą tego co się czuje. Bogu dzięki, że dane nam było tu być.
Potem chwila odpoczynku i ruszamy w drogę dalej.
Przed nami Supraśl z Muzeum Ikon. Jejku ile tam ikon, każda inna, każda mówi coś innego. A przecież ikona to okno do nieba. Ile tych okien? W każde zajrzeć trzeba. Są ikony z domów, kościołów, ikony wędrowne, ikony metalowe, malowane na desce. Ileż to historii i ciekawych historii z nimi związanych. A do tego wszystkiego piękno podlaskiej ziemi wokół Muzeum. W ciszy i spokoju zieleni można odetchnąć od zgiełku ludzi. Czasem jeśli się przybliży ucho do rzeki, słychać plusk wody, która mówi wciąż o życiu...
No, dobrze. Zbieramy się i idziemy do autokaru, bo trzeba jechać dalej.
Przed nami rozkopany Tykocin. Stary Rynek z remontem dróg ciężko jakoś przejechać. Ale udało się.
Jedziemy na Zamek. Ciekawa historia, sale, podziemne korytarze dają wyobrażenie, że byli tu królowie. Szwedzi przed wiekami swoje też zrobili. Niewiele zostało z dawnego zamku, chyba tylko fundamenty ale to, co odbudowano robi wrażenie. Dalej udajemy się do Synagogi. którą wzniesiono w 1642 roku zwana Wielką jest drugą co do ważności, po krakowskiej i jedną z najstarszych synagog w Polsce. W miejscu obecnego obiektu stała już wcześniej (w XVI) drewniana bożnica. To, co ocalało, zapiera dech w piersi, choć na zewnątrz tego nie widać. W ciszy tego miejsca można gdzieś przy pięknych ściennych modlitwach mojżeszowych wyobrazić sobie jak gromadzili się tu wyznawcy Mojżesza i kobiety w babińcu. Ile tu historii i ileż wiadomości biblijnych: filakterie, tefillach, tefilim, mezuza, bima...To przecież miejsca i przedmioty o których wiemy z Ewangelii.
Udajemy się już na Rynek. Tu festyn miejski. A my prosto do kościoła Świętej Trójcy z pamiątkami historii. A na zakończanie obiad w Alumnacie. Ciekawe miejsce, kręcili tu film niedawno.
"U źródeł wiary"... Rzeczywiście od Starego Testamentu, który przygotował nas na przyjście Mesjasza, po Prawdziwą obecność Jezusa w Eucharystii. Taka to nasza wędrówka. Zaczyna się tu na ziemi i zdąża do wyżyn niebieskich. A tam Miłość Jedyna, ta z Eucharystii, ta drobina Chleba i Krwi. Ona nas umacnia, daje siłę i daje nadzieję. Zostań z nami Panie...
Dobrze, że tu byliśmy. mały wędrowiec
Kocham Cię Panie
Tylko Ty znasz całą prawdę o mojej miłości
Ja jej nie oceniam
Staram się kochać jak mogę
Ty Panie wiesz
Ty wiesz że Cię kocham
Kiedy jestem ślepy
Ty otwierasz mi oczy
Kiedy jestem smutny
Ty dajesz mi radość
Z rzeczy niewielkich
(i tu odkrywa wielkość)
Kiedy jestem spragniony
Ty zapraszasz mnie na ucztę
Idziemy
Ufam że idziemy razem
I kocham Cię Panie
I chcę abyś wiedział że Cię pragnę
Czasami Cię krzywdzę
To bardziej boli
Gdy wiem że Ty mnie pragniesz
bardziej
W niedzielę Narodzenia św. Jana Chrzciciela 24.06.2012 r. ,tuż przed wakacjami, nastąpiło rozwiązanie czerwcowego konkursu dla dzieci. Uczestnicy zabawy mieli za zadanie na specjalnie przygotowanej mapie znaleźć drogę faryzeuszom do synagogi. Wszystkie dzieci, które przekazały dobrze rozwiązane zadanie otrzymały nagrody:
Nagrody Główne otrzymali:
1. Maciej Pecko
2. Patrycja Bobińska
3. Bartosz Wójcik
4. Natalia Wójcik
Wyróżnienie otrzymali:
1. Milena Wójcik
2. Julia Kwiatkowska
3. Julia Długokęcka
4. Mateusz Budny
5. Mateusz Zieliński
6. Patrycja Sokołowska
Zwycięzcom gratulujemy i zapraszamy w nowym roku szkolnym do kolejnych konkursów.
10 czerwca 2012 roku w naszej Parafii odbyła się uroczystość udzielenia 70 młodym wyznawcom Chrystusa Darów Ducha Świętego w Sakramencie Dojrzałości Chrześcijańskiej. Sakramentu Ducha Świętego udzielił w tym roku naszej młodzieży ks. Inf. Wojciech Góralski. Co mówi nam Katechizm Kościoła Katolickiego o tym sakramencie? Otóż w nr 1285 czytamy:
"Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu (Por. Obrzędy bierzmowania, Praenotanda, 1). Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej” (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11; por. Obrzędy bierzmowania, Praenotanda, 2)."
A zatem jest to szczególne umocnienie w wyznawaniu wiary i dawaniu świadectwa o Zbawicielu, Jedynym Panu i Królu naszego życia. Czy uda się tym młodym sprostać wymaganiom i stawieniu oporu wobec świata dając świadectwo wiary? Ufamy, że łaska sakramentu i umocnienie Pocieszyciela przyniesie owoce w życiu tych młodych.
Ale nie zapominajcie drodzy Rodzice i Parafianie o modlitwie za nich, by nie ustali w drodze, by nie zwątpili, by nie poddali się prądom dzisiejszego świata i mody jaką niesie ze sobą. Módlmy się za bł. Janem Pawłem II:
Wielbimy Cię i dziękujemy Ci za to wylanie Ducha na apostolski Kościół w Rzymie, na Kościół końca drugiego tysiąclecia. Dziękujemy za Sobór Watykański II, który stał się dla nas przewodnikiem w pracach synodalnych. Dziękujemy Ci za synów i córki ludu Bożego, którzy – jak to mówi prorok Joel – staną się prorokami. Dziękujemy za synów i córki naszego Kościoła, którym został powierzony dar światła i rady z tytułu uczestnictwa w prorockim powołaniu do służby Bożej prawdzie, Ewangelii zbawienia dla wszystkich pokoleń.
Duchu Pocieszycielu,
Duchu Ojca i Syna,
zstąp, by odnowić oblicze tej ziemi!
Niech Twoja siła przeniknie nas wszystkich,
aby mogło się odnowić oblicze tego Kościoła.
Abyśmy nie ulegli rozproszeniu... Oto z odległej przeszłości wyłania się obraz tego miasta i tej wieży, wieży Babel, z której wyszło dziedzictwo podziałów i kłótni; kiedy ludzie zaczęli budować przeciwko Bogu. Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta (Rdz 11, 8). Nie pozwól nam ulec rozproszeniu.
Duchu Święty, Duchu Pięćdziesiątnicy, przyjdź i zamieszkaj między nami. Prowadź nas na tej drodze jedności, na którą weszliśmy w tych latach Synodu...
Abyśmy nie ulegli rozproszeniu!
Mentel tuorum visita...
„Nawiedź umysły twoich wiernych,
napełnij niebieską łaską serca,
który stworzyłeś”.
„Przyjdź, przyjdź, Duchu Święty! Amen”.
7 czerwca 2012 r. obchodziliśmy w Kościele Uroczystość Bożego Ciała. Czasem dziwimy się czemu takie święto?
Czy Pan Bóg, aż tak bardzo pragnie przypomnieć o sobie ludziom każdego wieku?
Pewnie tak, bo coraz więcej osób wątpi w realną obecność Jezusa podczas Mszy Św.
Skąd się wzięło to święto?
I co było okazją do Jego ustanowienia?
"...Bezpośrednią okazją do ustalenia uroczystości Bożego Ciała dla całego Kościoła był cud eucharystyczny, jaki wydarzył się w małym miasteczku włoskim, Bolsenie k. Orvieto (1263). Celebrującemu tam Mszę św. kapłanowi wątpiącemu w realną obecność Chrystusa Eucharystycznego zaczęła krwawić dopiero co konsekrowana przezeń Hostia. Kilka kropel krwi upadło na korporał, który zaraz został przeniesiony do Orvieto, gdzie akurat przebywał papież Urban IV na uroczystościach Bożego Ciała. Przybywający z nim wówczas św. Tomasz z Akwinu z polecenia papieża opracował teksty liturgiczne do Mszy św. w Boże Ciało, jak również piękne hymny eucharystyczne, m. in. Przed tak wielkim Sakramentem. Ustanowiona Uroczystość Bożego Ciała (1264) potwierdziła tylko ogłoszony już wcześniej na Soborze Laterańskim IV (1215) dogmat o realnej obecności Chrystusa Eucharystycznego w momencie przeistoczenia podczas Mszy św. (tzw. transsubstancjacja) i po nim. To też tłumaczyło potrzebę przechowywania Najświętszych Postaci Eucharystycznych w tabernakulum. Choć po śmierci Urbana IV obchody święta Bożego Ciała ograniczyły się do niektórych regionów Francji, Niemiec, Węgier i północnych Włoch, to stało się ono znów powszechne za papieża Jana XXII (1317 i 1334) i tak jest po dziś dzień. W Polsce święto to wprowadził bp. Nankier w 1320 r. dla swojej diecezji krakowskiej...." (tekst zaczerpnięty z www.opoka.org.pl).
W naszej Parafii jak tradycja każe, również i my wyruszyliśmy do 4 ołtarzy z Jezusem w Monstrancji, by Bóg wszedł w zakamarki naszego życia i by nam błogosławił. Każdy chciał choć przez chwilę pobyć z Jezusem, czy to idąc w procesji i wypełniając swoje zadanie jako niosący akcesoria procesyjne, sypiąc kwiatkami czy dekorując okna swoich domów. Wszystko na chwałę Boga.
Dziękujemy szczególnie tym, co dekorowali ołtarze procesyjne: wioskom Zawadki i Wandolin za dekorację I ołtarza; mieszkańcom ul. M. Dąbrowksiej 7 za dekorację II ołtarza; gospodarzom domów przy ul. Baranowskiej za dekorację III ołtarza a także mieszkańcom ul. Tęczowej 4 i 6a za dekorację IV ołtarza.
Ulicami, alejami naszych miast
i strojnymi ścieżynami polskich wsi
idzie dzisiaj i porywa z sobą nas
i zaprasza ,byśmy za Nim zawsze szli.
Wśród chorągwi, baldachimów, płatków róż,
pośród barwnych wstęg, koronek w blasku dnia
idzie Ten, w którego wierzysz – to sam Bóg
zstąpił z nieba, by zobaczyć ,jak się masz.
Jest obecny w białej Hostii, po to, by
wzrokiem wiary człowiek patrzył w Jego Twarz.
I obiecał, że po wszystkie nasze dni –
aż do końca świata – będzie pośród nas.
W niedzielę Trójcy Przenajświętszej grupa 75 dzieci z naszej Parafii przyjęła po raz pierwszy do swoich serc Pana Jezusa. Dla dzieci to wydarzenie zawsze jest ogromnym przeżyciem. Zaczyna się już pewnie od momentu pójścia do szkoły podstawowej. A już w II klasie na dobre dzieci przygotowują się do tego ważnego wydarzenia, a wraz z dziećmi i Rodzice. W sobotę w czasie nabożeństwa Pierwszej Soboty dzieci wraz z Rodzicami przystępowali do pierwszej spowiedzi świętej. Dziś marzenia i pragnienia wypełniły się w czasie wyjątkowej Eucharystii. W uroczystych odświętnych strojach wszyscy po błogosławieństwie Rodziców weszli do odświętnie wystrojonej przez Rodziców świątyni.
Bicie serca i niepokój rodził się w oczach wielu dzieci. I wreszcie nadszedł ten jedyny i wytęskniony moment. Pan Jezus jako Żywy i Prawdziwy przyszedł w serc dzieci. Niech On będzie w nich jak najczęściej!
Po południu dzieci wraz z Rodzicami przyszły na spotkanie z Maryją. Każde z nich przyniosło biały kwiat, symbol niewonności i czystości, by go złożyć przed obrazem Matki Bożej.
Na zakończenie nabożeństwa wszyscy otrzymali pamiątkowe obrazki i pozowali do wspólnego zdjęcia.
Kiedy klękniecie przed białym stołem,
by po raz pierwszy przyjmować Pana,
to wtedy radość nad waszym czołem,
radość w niebiosach słońca skąpana,
niechaj zaświeci żywym płomieniem,
miłością wielką, świętym wzruszeniem!
A kiedy Jezus ukryty w Hostii,
zstąpi do waszych serc bezszelestnie
i gdy weselem w nich dziś zagości -
wtedy niech każdy z was cicho westchnie:
Kocham Cię, Jezu... Dziękuję, żeś przyszedł!
Na sercu odtąd „Miłość" wypiszę.
I niech ta Miłość czysta jak serce,
w którym Pan Jezus przebywa chętnie,
z każdym dniem mnoży się w nas coraz więcej,
czyściej, potężniej i coraz piękniej!
20 maja 2012 r. w piękny słoneczny i ciepły dzień 76 dzieci z naszej Parafii odnowiły swoje Przyrzeczenia Chrztu Świętego. Uroczystość tego dnia rozpoczęła się słowami kapłana:
"Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Kochane Dzieci.
Drodzy Rodzice i Chrzestni.
Bracia i Siostry zjednoczeni z Chrystusem przez sakrament chrztu świętego.
Parafia nasza przeżywa dzisiaj ważną i wymowną chwilę. Oto dzieci klas czwartych odnowią podczas Mszy świętej przyrzeczenia swojego chrztu. Wraz z nimi uświadamiamy sobie wielkość, znaczenie i konsekwencje wynikające z jego przyjęcia. Przez chrzest narodziliśmy się, bowiem dla Boga i wkroczyliśmy w nowe życie. Gorąco i serdecznie witam i pozdrawiam wszystkich, a szczególnie dzieci, które po dwuletnim przygotowaniu chcą coraz pełniej żyć sakramentem chrztu świętego. Zapraszam do wspólnej modlitwy i godnego uczestnictwa w Chrystusowej ofierze..." (z Rytuału Uroczystości Odnowienia Przyrzeczeń Chrztu Świętego)
Piękna uroczystość połączona była z przypomnieniem też wydarzenia z życia bł. Jana Pawła II, kiedy to jako kapłan, Biskup, Kardynał i Papież całował swoją chrzcielnicę z Wadowic.
Dzieci naszej parafii odnawiając swoje przyrzeczenia również na pamiątkę tej ważnej chwili ucałowały chrzcielnicę w naszej świątyni, przy której wiele z nich było ochrzczonych.
Wszystkim zaangażowanym w przygotowanie tej uroczystości serdecznie dziękujemy.
Błogosław nam dobry Jezu
Na życie pełne wiary
Błogosław nam zawsze we wszystkim
I przyjm codzienne ofiary
A Ty o Matko Jezusa
Strzeż bieli serca naszego
I prowadź przez drogi życia
Aż do bram szczęścia wiecznego.
"Wezwanie Maryi nie jest jednorazowe. Jest otwarte ku coraz nowym pokoleniom. Ku coraz nowym >>znakom czasu<<. Trzeba do niego wciąż powracać. Podejmować je wciąż na nowo."
Jan Paweł II, Fatima, 13.V.1982 r.
13 maja jak co roku w naszej kaplicy rozpoczęliśmy pokutne Nabożeństwo Fatimskie, zwane także "Różańcem Pokutnym". Nawiązuje ono do objawień Matki Bożej w Fatimie i ma charakter ekspiacyjny i obejmuje wspólne odmawianie Różańca. Każdorazowo odmawia się jedną z czterech jego części.
Nabożeństwo Fatimskie jest odpowiedzią na dwa wezwania Maryi: do modlitwy różańcowej i do czynienia pokuty za grzeszników. Wyzwala gorącą modlitwę, rodzi radość ze spotkania z Maryją, która prowadzi lud do Swojego Syna. Wieczorna procesja ze świecami i figurą Matki Bożej przypomina Fatimę i to, co się tam działo w czasie objawień Łucji oraz Hiacyncie i Franciszkowi - dziś już błogosławionym.
Nabożeństwo Fatimskie uczy nas codziennego trwania w zjednoczeniu z Chrystusem, poprzez stanie przy Sercu Maryi. Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie od nas Bóg.
"O, błogosławiony różańcu Maryi, słodki łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem; (...) wieżo ocalenia od napaści piekła. (...) Nigdy cię już nie porzucimy. Będziesz nam pociechą w godzinie konania...".
Z listu apostolskiego Ojca Świętego Jana Pawła II Rosarium Virginis Mariae
POŚWIĘCENIE NIEPOKALANEMU SERCU MARYI
Maryjo, Dziewicza Matko Boga i nasza, oddajemy się Twemu Niepokalanemu Sercu w akcie całkowitego zawierzenia Panu Bogu.
Będziemy prowadzeni przez Ciebie do Chrystusa, Twego Syna i Syna Bożego, a przez Niego i z Nim ku Ojcu Przedwiecznemu. Dążyć będziemy w świetle wiary, nadziei i miłości, aby świat uwierzył, że Chrystus jest wysłannikiem Ojca, by nam przekazać Jego Słowo, a posłani przez Niego, będziemy nieśli, aż na krańce ziemi poznanie i miłość ku Niemu.
I tak pod macierzyńską opieką Twego Niepokalanego Serca staniemy się z Chrystusem jednym ludem zdobytym Jego śmiercią i świadkami Jego Zmartwychwstania i przez Niego prowadzeni ku Ojcu na chwałę Przenajświętszej Trójcy, którą wysławiamy, wychwalamy i wielbimy. Amen.
5 maja 2012 r. przed południem odbyło się małe święto ministrantów z naszej Parafii. Ks. Grzegorz opiekun Służby Liturgicznej Ołtarza zorganizował spotkanie sportowe połączone z grillem ku pokrzepieniu ciała po rozgrywkach sportowych.
Zabawy było sporo, jedni na rowerach liczyli okrążenia dokoła naszej kaplicy inni zmagali się z piłką na naszym parafialnym boisku a ci, którym już nic się nie chciało pilnowali ognia, by kiełbaski zawsze były ciepłe i gotowe do zjedzenia przez małych głodomorów.
Zapraszamy do galerii zdjęć, tam zobaczycie urywek tej szalonej zabawy.
Tytuł Matki Bożej, jako Królowej narodu polskiego, sięga drugiej połowy XIV-go wieku. Grzegorz z Sambora po raz pierwszy nazywa wtedy Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu „Królowej” pojawia się w wieku XVII-ym po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami, które przypisywano wstawiennictwu Maryi.
Wyrazicielem przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1 kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił jej szczególnej obronie.
Papież Benedykt XV przychylił się do prośby polskiego Episkopatu w roku 1920. Jako datę zaproponowano 3 maja, nawiązując w ten sposób do Konstytucji 3 Maja, którą można w pewnym sensie uważać za wypełnienie ślubów Jana Kazimierza.
Święto zostało ustanowione i jest obchodzone od 1923 roku. W 1962 roku papież Jan XXIII ogłosił Maryję Królową Polski główną patronką kraju i niebieską opiekunką naszego narodu.
(Tekst zaczerpnięty z www.wiara.pl)
W naszej Kaplicy jak i we wszystkich świątyniach Polski gromadziliśmy się, by uwielbić Boga przez przyczynę Maryi, Królowej Polski. Już od rana poczty sznadarowe wraz z grupami Strażaków z Zawadek i Karwacza swoją obecnością podnosili rangę tego spotkania. W czasie Mszy św. modliliśmy się za Ojczyznę oraz polecaliśmy wiernie stojących i gotowych do pomocy Strażaków.
Niech Maryja Pani Jasnogórska wyprasza nam i naszej Ojczyźnie łask w tym trudnym czasie, byśmy wszyscy znów jako jedno potrafili stanąć w obronie wartości i Ojczyzny, Dobra Wspólnego.
Modlitwa za Ojczyznę ks. Piotra Skargi
Boże, Rządco i Panie narodów,
z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać,
a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej,
błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna,
chwałę przynosiła Imieniowi Twemu
a syny swe wiodła ku szczęśliwości.
Wszechmogący wieczny Boże,
spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom
i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej,
byśmy jej i ludowi Twemu,
swoich pożytków zapomniawszy,
mogli służyć uczciwie.
Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje,
rządy kraju naszego sprawujące,
by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym
mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen
1 maja 2012 r. obchodziliśmy 1 rocznicę beatyfikacji Papieża Jana Pawła II. Podczas każdej Mszy św. wspominaliśmy postać Ojca Świętego, prosząc, by wstawił się w naszych sprawach u Dobrego Boga. Wieczorem podczas nabożeństwa majowego modliliśmy się też Litanią do bł. Jana Pawła II, by wypraszać łask u Gorliwego Miłośnika Eucharystii dla naszej Parafii, dla Pielgrzymów wędrujących po Ziemi Świętej, dla całej naszej Ojczyzny.
Modlitwa do bł. Jana Pawła II
Błogosławiony Janie Pawle II,
który odznaczyłeś się
wielką miłością Boga i ludzi,
ufny w moc Twojego wstawiennictwa
proszę Cię:
Bądź przed tronem bogatego w miłość
i miłosierdzie Ojca Niebieskiego
moim orędownikiem w sprawie,
którą Ci przedkładam.
Uproś mi także dar umocnienia
mej wiary, nadziei i miłości,
abym za Twoim przykładem
codziennie wzrastał w świętości
i nie schodził z dróg, jakie ukazał nam
nasz Pan, Zbawca i Nauczyciel,
Jezus Chrystus,
prawdziwy Bóg i Człowiek.
Amen.
Błogosławiony Janie Pawle II
- Wstawiaj się za nami.
28 kwietnia 2012 r na terenie naszej Parafii byliśmy świadkami rozpoczęcia sezonu motocyklowego w Przasnyszu. Głównym organizatorem I Zjazdu Motocyklowego był Auto Moto Klub "Rzemieślink" i Grupa Motocyklowa ROD z Przasnysza. Jednym z punktów tego świętowania była Msza św. o godz. 13.00 w naszej Kaplicy, która rozpoczęła letni sezon wszystkim posiadaczom motocykli i motorów wszelkiej maści. Na spotkanie przyjechało ponad 100 motorów. Przed rozpoczęciem Mszy św. wszyscy ustawili się wokół naszej Kaplicy a następnie wielu z uczestników ustawiło przed ołtarzem swoje kaski prosząc w ten sposób o łaski i Boże błogosławieństwo dla siebie i swoich rodzin.
Mszy świętej przewodniczył ks. Dariusz Narewski, Proboszcz Parafii Parciaki z diecezji łomżyńskiej. Przyjechał wraz z zaprzyjaźnionym Klubem Motocyklowym "Perun", by świętować otwarcie sezonu. Na to spotkanie przybyły też i inne kluby m.in. Kluby Motocyklowe z Makowa Mazowieckiego, Ostrołęki, Mławy, Ciechanowa, Pułtuska, Jednorożca, Myszyńca, Krasnosielca i oczywiście z Przasnysza.
Ks. Dariusz w homilii, którą wygłosił wyjaśniał zgromadzonym w kaplicy: "... wielu uważa was za dziwnych ludzi, bo nosicie skóry i odróżniacie się od innych swoim wyglądem, fryzurą, tatuażami. Ale spójrzcie , która ze wspólnot tak licznie gromadząca się rozpoczyna swoje spotkania Mszą Św.? Gdzie tak wielu przychodzi i prosi o łaski Boga? Który klub organizuje tak wiele akcji np: Moto-Serce, Moto-Mikołajki, Wielką Orkiestrę Świątecznej pomocy? Jesteśmy tylko wyglądem inni, a na codzień tacy sami jak pozostali. Mimo to potrafimy się dzielić i pomagać..."
Na zakończenie Mszy św. ks. Andrzej złożył podziękowania Organizatorom za dzisiejsze spotkanie na terenie naszej Parafii oraz złożył życzenia wszystkim posiadaczom motorów językiem motocyklisty. "... Złóżcie też na ołtarzu w sposób duchowy wasze troski, niepewność jutra i każdy wyjazd, byście szczęśliwie wracali do waszych domów, bo tam czekają na was ci, co zawsze się martwią o wasze podróże.
Życzę wam byście na drodze mieli jak najmniej spotkań z dyskotekami.
Kiedy weźmiesz w ręce swój ster,
wlejesz do pełna siana
i założysz na siebie swoje kombi,
sprawdzając swoje laczki
a na głowę włożysz skorupę z dobrą skarpetą,
odkręcisz gwint
i zegary radośnie sunąć będą do przodu
a wygar będzie dumą.
Wtedy zobaczysz,
że świat stoi otworem dla ciebie.
Pamiętaj że, można pałować
i stawać na gumie.
Można!
Jednak pamiętaj zawsze o tych,
co są obok ciebie - o Plecaczku,
który najczęściej jest z tobą na Harym
i o tych, co suną drogą obok Ciebie.
Wracaj szczęśliwie
i szczęście buduj obok siebie.
– Pan Jezus powiedział: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem”. Bierzmy codziennie te słowa do serca i nimi kierujmy się zawsze wtedy, gdy wyjeżdżamy na szosę. Amen. Niech tak będzie!"
W dniach 28.04 - 5.05.2012 r. nasi Parafianie wraz z księżmi: ks. Proboszczem Romualdem Ciesielskim oraz ks. Proboszczem Parafii Zieluń Sławomirem Rosińskim wyruszyli po dzisiejszej rannej Mszy św. w pielgrzymi szlak ku Ziemi Świętej.
Ziemia Święta zwana Piąta Ewangelią jest miejscem uświęconym obecnością Jezusa. To On przyciąga tak wiele osób do pustego grobu do miejsc Jego Życia i nauczania. Każde spotkanie z tą Ziemią zmienia serce i czyni człowieka innym. Myślę, że i tym razem tak będzie, gdy wrócą do domów nasi bliscy i będą sie dzielić swoimi przeżyciami i refleksjami z przeżytej pielgrzymki.
Nasi Parafianie będą każdego dnia poznawać Ewangelię przez uświęcone miejsca. I tak:
I DZIEŃ: Dziś dolecą z Łodzi do Tel Awiwu i przenocują w Tyberiadzie II DZIEŃ: Zwiedzać będą Tabghę, Kafarnaum, Yardenit, Górę Tabor oraz Górę Błogosławieństw III DZIEŃ: Odwiedzą Kanę Galilejską, Nazaret i Wzgórze Golan IV DZIEŃ: Będą w Hajfie, Cezarei Nadmorskiej, Tel Awiwie w starej części miasta oraz Betlejem V DZIEŃ: Nawiedzą Betlejem, Ein Karem i Yad Vashem VI DZIEŃ: Zwiedzać będą Jerozolimę: Górę Oliwną, Górę Syjon VII DZIEŃ: Kolejny dzień zwiedzania Jerozolimy, Jerycha, Qumran i pobyt nad Morzem Martwym VIII DZIEŃ: Po śniadaniu wylot z Tel Awiwu do Łodzi i powrót do Przasnysza.
Życzymy im wielu przeżyć i poruszeń serca oraz nade wszystko spotkania Żywego Jezusa. Niech On Zmartwychwstały Pan pomaga nam wszystkim zmieniać nasze serca i nasze życie.
W miarę możliwości będą umieszczane zdjęcia przesłane od pielgrzymów. Zapraszamy do zaglądania do naszej galerii zdjęć.
W dniach 22-28.04.2012 r. w naszej Parafii jak i w całym Kościele obchodzimy IV Tydzień Biblijny, który rozpoczął się Niedzielą Biblijną. Tegoroczne dni Słowa Bożego gromadzą nas pod hasłem: "Kościół domem budowanym przez miłość" (por. 1 Kor 8,1).
Rozważając te słowa staramy się wnikać coraz głębiej w tajemnicę Kościoła, który jest naszym domem, czyli wspólnotą podobną do rodziny, i której podstawowym i najważniejszym spoiwem jest miłość. Tydzień Biblijny, jest odpowiedzią na obecne znaki czasu oraz na głęboką potrzebę wielu chrześcijan, aby Biblię uważać - tak, jak czynił to poeta Roman Brandstaetter - za swoją ojczyznę, za "swój dom", który się doskonale zna i na co dzień oddycha się jego klimatem.
Gorąco zachęcamy, aby IV Tydzień Biblijny stał się okazją do wsłuchiwania się w głos zmartwychwstałego Jezusa, który rozbrzmiewa w słowach świętych Pism, a usłyszany przez człowieka rozpala serce ogniem nowej wiary, nadziei i miłości.
W naszej Parafii w Niedzielę Biblijną poprzez intronizację Biblii przyjęliśmy na Mszach św. błogosławieństwo Słowem Boga. Niech Ono będzie w naszych domach i w naszych sercach, niech zawsze zraszają spieczoną glebę serc, by Boży zasiew przynosił plony stokrotne.
W dni powszednie od poniedziałku do piątku, każdego dnia, możemy przyjść do naszej świątyni, by zatopić się w mądrości Księgi Psalmów, które czytać dla nas będą uczestnicy Koła Biblijnego. Przyjdź i pomódl się słowami Psalmów, uwielbij Boga za wielkie dary jakie ci uczynił. Niech Słowo Boże żyje w Tobie.
W Niedzielę Miłosierdzia Bożego na Mszy św. z udziałem dzieci rozstrzygnięto Filmowy Konkurs związany z filmem pt: "Spotkanie z Jezusem". Dzieci miały za zadanie przez cały Wielki Post oglądać poszczególne części filmu i odpowiedzieć na zadane pytania. W sumie każde dziecko musiało odpowiedzieć na 15 pytań dotyczących w/w filmu. Dziś kulminacyjny moment konkursu - wręczenie nagród. Siedmiu wspaniałych otrzymało piękne nagrody: filmy z Janem Pawłem II. A oto zdobywcy Nagrody Głównej:
Małgorzata Dąbrowska
Julia Kwiatkowska
Patrycja Sokołowska
Katarzyna Stępień
Mateusz Budny
Tomasz Budny - najmłodszy uczestnik konkursu - 5 lat
Jan Mikulski
Gratulujemy nagród i zapraszamy do udziału w następnych konkursach.
W czasie Wielkiego Tygodnia staraliśmy się wpatrywać w oblicze Chrystusa,
w Nim odnajdywać swój skarb i radość.
Od Chrystusa pragniemy przyjmować niepojęty Dar Miłosierdzia,
a odnowiwszy swą wiarę podczas Wigilii Paschalnej chcemy trwać
przy naszym Panu w każdym dniu naszego życia.
Przed nami najważniejsze święta w roku liturgicznym
– Zmartwychwstanie Pańskie.
W KOŚCIELE – NASZYM DOMU możemy osobiście doświadczyć
tajemnicy Męki i Zmartwychwstania Chrystusa
i skorzystać ze skarbca Bożej łaski,
który otwiera się dla nas w szczególny sposób w tym czasie.
Pragnę życzyć Wam Drodzy Parafianie i Drodzy Goście naszej internetowej strony,
aby Chrystusa Ukrzyżowany i Zmartwychwstały
był zawsze radością Waszego życia
i źródłem siły w codziennym wzrastaniu w miłości,
na wzór naszego Pana i Zbawiciela.
Życzę wszelkiej pomyślności w życiu rodzinnym,
pracy zawodowej i w podejmowaniu codziennych obowiązków.
Błogosławionych i radosnych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego
życzy ks. Proboszcz
Wielka Sobota to przede wszystkim czuwanie przy grobie Jezusa. Tak też było i w naszej Parafii. Ministranci pełniący swoje dyżury wraz z rzeszą wiernych, przychodzących z pokarmami w koszyczkach do poświęcenia, adorowali Jezusa wystawionego w Monstrancji w symbolicznym grobie.
O godz. 19.00 po komentarzu wprowadzającym rozpoczęła się Wigilia Paschalna. Sama Wigilia należy już do Niedzieli Zmartwychwstania. Liturgia Paschalna jest niezwykle bogata w symbole. Wynikają one ze znaczenia tego dnia i te znaczenia wyrażają. Poszczególne z nich zwracają uwagę na coraz to inne aspekty ale wszystkie odnoszą się do jednego - nowego życia w Chrystusie. Życie to jest darem Boga w Jezusie Chrystusie który nas przeprowadza ze śmierci do życia z ciemności do światła - widzimy to wyraźnie w liturgii światła. Również słowo Boże pozostaje w służbie życia. Jego mocą Bóg stwarza świat dzięki niemu ratuje naród wybrany, umacnia, karmi i zapoczątkowuje zbawienie. Również woda w oczywisty sposób łączy się z życiem. Także jako woda chrztu św. który jest naszym osobistym zawarciem przymierza z Bogiem - moc sakramentu chrztu wykupuje nas od śmierci wiecznej.
Pięknym gestem wprowadzenia w Liturgię Wigilii Paschalnej było wniesienie Paschału - Symbolu Zmartwychwstałego Jezusa do Kościoła. Kapłan intonuje śpiew: "Światło Chrystusa" a odpowiedź w śpiewie wiernych: "Bogu niech będą dzięki" jest zaproszeniem do wprowadzenia w swoje życie Światła jakim jest Żywy i prawdziwy Jezus.
Cała liturgia Wigilii Paschalnej zmierza ku Eucharystii - pokarmowi bez którego Nowe Życie jest niemożliwe. Nabożeństwo zakończyło się adoracją, którą dziś poprowadził Zespół "Amicus Dei" czyniąc w naszych sercach uwielbienie Jezusa i podziękowanie Mu za dar męki, śmierci i Zmartwychwstania.
Rano już tylko Procesja Rezurekcyjna w której mam nadzieję wielu z nas weźmie udział.
Drugi dzień Triduum Paschalnego jest wyjątkowy, bowiem jest to jedyny dzień kiedy w kościołach na całym świecie nie sprawuje się Mszy św. Cały świat pogrążony jest w żałobie. Sprawuje się jedynie Liturgię Męki Pańskiej. O godz. 18.00 milcząca procesja weszła do naszej świątyni. Kapłan na znak uniżenia modlił się w postawie leżenia krzyżem na posadzce kaplicy. Następnie rozpoczeła się Liturgia Słowa ukazująca zapowiedź męki i śmierci Jezusa oraz czytana na role Ewangelia z opisu św. Jana. Po Słowie Bożym i homilii ks. Grzegorza odmówiona była uroczysta modlitwa powszechna, obejmująca wszystkie stany Kościoła i cały świat.
Kolejną częścią Liturgii jest adoracja krzyża. Do świątyni procesyjnie wniesiono zasłonięty Krzyż z wizerunkiem umęczonego Chrystusa, który po śpiewie "Oto drzewo Krzyża..." został przez kapłana kolejno ramię po ramieniu odsłaniany. Po odsłonięciu rozpoczęła się adoracja Krzyża. Każdy mógł podejść i ucałować krzyż przyjmując w ten sposób dar odkupienia. Po zakończonej adoracji i przyjętej komunii św. nastąpiło przeniesienie Najświętszego Sakramentu do symbolicznego grobu. Pan Jezus wystawiony jest wtedy w monstrancji z Hostią okrytej białym, przezroczystym welonem. Przeniesienie Eucharystii przypomina zdjęcie z krzyża i pogrzeb Chrystusa. Ostatnia modlitwa przy grobie wskazuje jednak nadzieję: „Chryste, nasze Zmartwychwstanie i Życie, podźwignij nas z grobu grzechów".
Po zakończonym nabożeństwie rozpoczęła się adoracja śpiewem Gorzkich Żali. O godz. 21.00 adorację poprowadzili młodzi z LO w Przasnyszu skupieni przy Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży działającym w naszej Parafii. Strażacy z Karwacza i Zawadek jak co roku solidnie i sumiennie pełnili warty przy grobie.
Dniem dzisiejszym rozpoczęliśmy w Kościele Triduum Paschalne. Dzień szczególnie poświęcony Eucharystii i Kapłaństwu. Wczesnym rankiem w tym dniu księża pod przewodnictwem J.E. Ks. Bpa Piotra Libery w Katedrze w Płocku sprawowali Mszę św. Krzyżma. Podczas tej Mszy św. święci się oleje, które przez cały rok służą przy sprawowaniu na parafiach sakramentu chrztu i namaszczenia chorych.
Słońce zaczęło się chylić ku zachodowi a w naszej kaplicy rozpoczęło się główne nabożeństwo - Msza św. Wieczerzy Pańskiej. Liturgia tego dnia ma bardzo uroczysty charakter, przypomina nam Ostatnią Wieczerzę i ustanowienie sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. W naszej kaplicy miało miejsce jeszcze jedno wydarzenie. 17 młodych chłopców zdecydowało się po 8 miesięcznych przygotowaniach wstąpić w szeregi grona ministrantów. Piękne i podniosłe nabożeństwo było przeżyciem nie tylko samych chłopców ale również i zgromadzonych rodziców. Niejednemu zakręciła się łza w oku gdy widzieli swojego syna zmieniającego się w kogoś kto będzie przy ołtarzu kimś ważnym, kogoś kto będzie od tej pory najbliżej Pana Jezusa obecnego w osobie kapłana.
Po zakończonej Mszy św. odbyła się procesja do tzw. ciemnicy - ołtarza wystawienia. Tam rozpoczęła się wieczorna adoracja Najświętszego Sakramentu. Wymownym znakiem odejścia Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy został pojmany, jest ogołocenie centralnego miejsca świątyni, czyli ołtarza. Aż do Wigilii Paschalnej ołtarz pozostaje bez obrusa, świec i wszelkich ozdób.
Dzień ten nie miał jeszcze końca. W tym dniu nasi Parafianie włączyli się w Ogólnopolskie Dzieło Modlitwy za kapłanów decydując się przez 30 dni podjąć modlitwę za wybranego kapłana pracującego gdzieś w Polsce. Rozdano tylko 300 zaproszeń do modlitwy za 300 księży, choć chętnych było dużo więcej. Bóg Miłości niech przyjmie naszą modlitwę, za każdego kapłana, który posługiwał w naszym życiu.
Modlitwa za kapłanów Panie Jezu, Ty wybrałeś Twoich kapłanów spośród nas i wysłałeś ich, aby głosili Twoje Słowo i działali w Twoje Imię. Za tak wielki dar dla Twego Kościoła przyjmij nasze uwielbienie i dziękczynienie. Prosimy Cię, abyś napełnił ich ogniem Twojej miłości, aby ich kapłaństwo ujawniało Twoją obecność w Kościele. Ponieważ są naczyniami z gliny, modlimy się, aby Twoja moc przenikała ich słabości. Nie pozwól, by w swych utrapieniach zostali zmiażdżeni. Spraw, by w wątpliwościach nigdy nie poddawali się rozpaczy, nie ulegali pokusom, by w prześladowaniach nie czuli się opuszczeni. Natchnij ich w modlitwie, aby codziennie żyli tajemnicą Twojej śmierci i zmartwychwstania. W chwilach słabości poślij im Twojego Ducha. Pomóż im wychwalać Twojego Ojca Niebieskiego i modlić się za grzeszników. Mocą Ducha Świętego włóż Twoje słowo na ich usta i wlej swoją miłość w ich serca, aby nieśli Dobrą Nowinę ubogim, a przygnębionym i zrozpaczonym - uzdrowienie. Niech dar Maryi, Twojej Matki, dla Twojego ucznia, którego umiłowałeś, będzie darem dla każdego kapłana. Spraw, aby Ta, która uformowała Ciebie na swój ludzki wizerunek, uformowała ich na Twoje podobieństwo, mocą Twojego Ducha, na chwałę Boga Ojca. Amen.
Niedziela Palmowa zwana też Niedzielą Męki Pańskiej coraz bardziej zbliża nas do Wielkich dni Triduum Sacrum. Wspominamy w tym dniu wjazd Jezusa do Jerozolimy. To już ostatni moment, to już ostatnia chwila tu na ziemi, by zobaczyć za chwilę świat z Krzyża. Coraz bliżej Jezusowi do męki i śmierci na Golgocie.
Dzień dzisiejszy to również wyjątkowe święto dla naszej Parafii. Dziś Święto Odpustowe. Nietypowe trochę, bo i Patron szczególny sam Chrystus Zbawiciel. Od rana nasza kaplica wypełniona prawie po brzegi, (szkoda, że nie całym rokiem) gościła i tych co w "gościnę" zajrzeli wraz z rodziną i ci co systematycznie spotykać przychodzą Żywego Boga. Każdy z palmą stawił się w Bożym Domu. Czy od tej chwili coś zmieni w swoim życiu? Czy postanowi poprawę? Czy naprawi popełnione błędy?
Czas pokaże i Łaska Boża wesprze. Trzeba tylko odwagi i chęci.
Oby to nasze parafialne święto rozpoczęło nie tylko najważniejszy czas w Liturgii Kościoła, ale także ważny czas dla każdego z nas. Chrystus Zbawiciel czeka tu w tej świątyni na każdego. To jest także twój dom, bo Kościół jest naszym domem.
"...Rekolekcje wielkopostne to taki szczególny i wyjątkowy czas w roku liturgicznym Kościoła. Jest to czas próby, czas lekcji i nauk, kiedy uczymy się roztropności, mądrości ducha i stajemy się lepsi. Dlatego rekolekcje odprawiają wszyscy: papież, biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice, małżonkowie, rodzice, dziadkowie, studenci, uczniowie, osoby chore i niepełnosprawne, osoby samotne i rozwiedzione… Kościół naucza i przygarnia wszystkich.
Ktoś kiedyś napisał: „Trudniej jest dzień dobrze przeżyć, niż napisać księgę…”. To prawda, nie będzie nam łatwo stać się lepszymi po godzinie lub po kilku godzinach nauk rekolekcyjnych. W ciągu kilku chwil nie da się naprawić całego duchowego rozgardiaszu. To jest praca na całe życie. Ale warto od czegoś zacząć, warto w tych rekolekcyjnych dniach postawić sobie odważne pytania:
Czy ja mam jeszcze wiarę? Czy jestem w stanie uwierzyć jeszcze więcej Bogu i mocniej Mu zaufać? Czy kocham Go ze wszystkich sił, wszelkim myśleniem i całym sercem? Muszę sobie także odpowiedzieć na pytanie: Czy ja się jeszcze modlę? Czy potrafię rozmawiać z Bogiem?" Materiał zaczerpnięty ze strony www.Katolik.pl
W takim duchu skupienia w naszej parafii odbyły się w dniach 29-31 marca 2012 r. Rekolekcje Wielkopostne poprowadzone w tym roku przez Ks. kan. dr Dariusza Majewskiego, Dyrektora Archiwum i Biblioteki Diecezjalnej oraz profesora historii w WSD w Płocku. Każdego dnia odsłaniał nam wartość Dekalogu i ocenę wad jakie popełniamy jako Uczniowie Chrystusa. Usłyszeliśmy w pierwszym dniu o grzechu pychy, który w dzisiejszym świecie czyni spustoszenie w naszych ludzkich relacjach wobec Boga i wobec bliskich. Omawiane poszczególne przykazania Dekalogu odsłoniły nam jacy tak naprawdę jesteśmy i jak wiele w nas jest jeszcze wad, błędów, przewinień, które nas odciągają od Kochającego Boga. Wieczorna Droga Krzyżówa ulicami naszego osiedla w drugi dzień rekolekcji, na nowo pozwoliła nam zatrzymać się w tym biegu codzienności, by po raz kolejny spojrzeć na krzyż, na dobro krzyża i na Jego moc.
"...Krzyż na Golgocie stoi pusty,
Jezus złożony w Grobie.
Możesz wrócić do swoich zajęć
domu, rodziny
albo.. jeszcze tu chwilę pozostać.
Pomyśleć nad swoją Drogą, którą idziesz
czy jest na niej miejsce i czas dla Chrystusa?
Czy naprawdę wierzysz, że On Tobie towarzyszy
i jest obecny – tak naprawdę obecny...
Nawet, a może szczególnie wtedy,
gdy ciężko, gdy boli, gdy trudno.
Gdy przybija samotność, choroba, cierpienie
On jest!
Wierzysz Mu?
Naprawdę? ..
Uwierz i Zaufaj – On jest...
Naprawdę!" (Z rozważania Drogi Krzyżowej)
Kolejnym rozdziałem rekolekcyjnych zajęć to szkolne ćwiczenia rekolekcyjne pt: "Bądźmy Świadkami Miłości", które odbyły się w Szkole Podstawowej nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Przasnyszu. Spotkania z dziećmi podzielone były na dwie części. Pierwszego dnia rozważaliśmy co to znaczy kochać siebie samego, bliźniego a przede wszystkim Boga; drugiego zaś, skupialiśmy się nad treścią Hymnu o miłości św. Pawła.
Konkursy i zabawy z dziećmi pozwoliły przedstawić znane treści Bożego Słowa w nowej ciekawej formie. Na koniec uczestnicy rekolekcji dowiedzieli się, że warto być rycerzem Jezusa i warto o dobro w życiu walczyć, bo tylko taka postawa poprowadzi naprawdę do Jezusa, Który sam Jest Miłością, a przez to, pomoże nam wszystkim dużym i małym stać się dobrymi Świadkami Miłości w Kościele Jezusa. Szkolne ćwiczenia rekolekcyjne przygotowywały także dzieci do uczestnictwa we Mszy świętej, podczas której ks. Dariusz wraz ze swoim przyjacielem Pawełkiem ukazywał dzieciom wartość Krzyża - znaku Miłości, która łączy ludzi na nowo z Bogiem.
"Najpiękniejszym wyrazem miłości bliźniego jest PRZYJAŹŃ. Przykładładem takim mogą być przyjaciele Kubusia Puchatka. Dlaczego możemy powiedzieć, że to prawdziwi przyjaciele? ONI wspierali się w trudnych sytuacjach, byli dla siebie dobrzy, życzliwi, wyrozumiali, pomagali sobie. Przypomnijmy sobie przygodę jak Tygrysek postanowił pomalować swoje futerko błotem, żeby nie różnić się od innych. Okazało się że nie może brykać i był bardzo smutny. Wtedy przyjaciele ruszyli mu na pomoc. Z wielkim trudem włożyli go na grzbiet Kłapoucha i zawieźli do strumyka. Tam umyli go i odzyskał swoje piękne paski. Każdy jest wyjątkowy- kochamy twoje paski, powiedzieli przyjaciele. Tygrysek uradowany znowu zaczął brykać. Możemy powiedzieć do kogoś obok, kocham twoje paski...czyli kocham ciebie takiego jakim jesteś..."
(ze scenariusza spotkań z dziećmi w Szkole Podstawowej nr 1 w Przasnyszu)
Ostatni dzień rekolekcji to nie tylko kolejna rekolekcyjna wskazówka do życia w życzliwości, czystości, uczciwości ale także spotkania z chorymi, którzy w sposób szczególny dźwigają krzyż Jezusa. Chorzy i starsi to skarby Kościoła, których modlitwa często czyni wielkie rzeczy. Wiele osób chorych przyjęło Sakrament namaszczenia, by razem z Jezusem dźwigać swoje cierpienie i chorobę.
W spotkaniach przedpołudniowych miało miejsce, również podczas Mszy Świętej z udziałem dzieci, błogosławieństwo matek w błogosławionym stanie i matek z małymi dziećmi. Radości było wiele, bo każde dziecko w prezencie od ks. Proboszcza otrzymało słodką niespodziankę. Dziękujemy Bogu za dar rekolekcji, za dar ks. Dariusza, który prowadził nas przez te trzy dni na spotkanie z Bogiem.
Może wielu zmieni swoje życie, może ktoś spojrzy inaczej teraz na relacje, których jest udziałem, a może odnowi swoje życie sakramentalne. Cuda dzieją się wciąż i wiele z nich dokonało się u kratek konfesjonału. Niech to ziarno rzucone na glebę serc przez ks. Dariusza przynosi plon stokrotny. A za posługę w naszej Parafii składamy podziękowanie i upraszamy wielu łask u Chrystusa, który dla każdego z nas oddał swoje życie. Niech On obdarza Cię Księże Dariuszu w każdym Twoim dziele, które będziesz prowadził wieloma łaskami. Bóg zapłać!
26 marca br. w Sali Biskupów w Opactwie w Płocku miało miejsce rozstrzygnięcie II DIECEZJALNEGO KONKURSU
NA NAJCIEKAWSZA GAZETKĘ PARAFIALNĄ I PARAFIALNA STRONĘ INTERNETOWĄ. Nasza Strona zdobyła: Wyróżnienie. Cieszymy się bardzo z tej nagrody i zachęcamy dalej wszystkich do współpracy we wspólnym tworzeniu parafialnego dzieła. Poniżej zamieszczamy dyplom, który otrzymaliśmy z rąk J.E. Ks. Bpa Piotra Libery.
Alleluja i do przodu...
26 marca br. w naszej świątyni w Dzień Świętości Życia w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego 19 osób z naszej wspólnoty parafiafialnej złożyło przyrzeczenia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
Czym jest Duchowa Adopcja?
Pełna poprawna nazwa brzmi: "Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą". Nie jest to więc adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza.
Jeśli chcesz możesz zaadoptować duchowo bezbronne, zagrożone dziecko.
Ocal mu życie! Jak cudowną jest świadomość, że my możemy przyczynić się do tego, podejmując
Duchową Adopcję.
Nad każdym, przez Boga wybranym, dzieckiem otworzymy parasol modlitwy, wyrzeczeń, postu i ofiary i przez 9 miesięcy będziemy się modlić o ocalenie jego życia.
Nie znamy jego imienia.
Nie wiemy, czy to dziecko jest człowiekiem białym, czarnym, żółtym, czy czerwonoskórym.
Nie wiemy, czy będzie mężem stanu, uczonym, duchownym, czy może świętym...
A może tylko przeciętnym człowiekiem.
Bóg sam to dziecko wybiera i tylko On wie, kim ono będzie.
A my... może kiedyś spotkamy się w wieczności z ocalonym przez nas Wybrańcem Bożym
i będziemy się radować, bo będziemy bardzo szczęśliwi.
Jakie piękne będzie wtedy Niebo!
11 marca 2012 roku w naszej świątyni odbyło się kolejne spotkanie dla Dzieci i Rodziców przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej. Ksiądz Proboszcz wyjaśnił wszystkim jak ważne zadanie ma pełnić książeczka do nabożeństwa, którą dzieci w dniu dzisiejszym otrzymują od swoich Rodziców. Kapłan poświęcił te książeczki, by moc Boga spływała na wszystkich, którzy będą się nią posługiwali.
Te książeczki stają się wiernym towarzyszem na początkującej drodze do wzmacniania życia wiary, do rozmowy z Jezusem. Oby nie pozostały tylko na półce pośród innych książek, ale, by stawały się częstym gościem w rękach naszych małych pociech.
Zespół Charytatywny Caritas działa w naszej Parafii już od 10 lat. Pomagamy najbardziej potrzebującym dzieciom z naszej Parafii. W ramach naszych zadań pomocowych współpracujemy szczególnie ze Szkołą Podstawową nr 1 im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Przasnyszu.
Nasze wydatki:
W 2011 roku nasz Zespół przeznaczył 400,45 zł na zakup żywności i środków czystości dla wielodzietnej rodziny z naszej Parafii. Zakupy te przekazaliśmy w okresie Świąt Wielkanocnych i Świąt Bożego Narodzenia.
Również w minionym roku dofinansowaliśmy także wyjazd dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 1 na wycieczki i wakacje w kwocie 470 zł.
Pomogliśmy przy zakupie podręczników szkolnych na kwotę 150 zł. Jesteśmy w stałym kontakcie ze szkolną Panią Pedagog i staramy się pomagać w miarę naszych możliwości finansowych.
Pomoc tę możemy nieść dzieciom dzięki zbiórkom pieniężnym do puszek, które przeprowadzamy w każdą II niedzielę miesiąca. Dziękujemy naszym parafialnym ofiarodawcom za złożone datki licząc wciąż na ich dobre serce. Niech dobry Bóg, Pan Miłosierdzia, błogosławi wszystkim ludziom dobrej woli i otwartego serca. Bóg zapłać!
Barbara Tabaka
Parafialny Zespół Charytatywny Caritas
PUKS „Emmanuel” po raz kolejny wystawił drużynę na turniej tenisa stołowego. Tym razem w dniu 3.12.2011r. w Diecezjalnym Mikołajkowym Turnieju TS w Płońsku udział wzięło 13 zawodników i zawodniczek. Nasze najwyższe pozycje to:
W grupie dziewcząt: IV miejsce wywalczyła Angelika Czarkowska, a piąte Magda Obojska W drużynie mężczyzn: IV miejsce Mateusz Maluchnik i VI Mateusz Chmieliński .
Miejsca są ważne, ale dla nas liczy się też dobra zabawa i zdrowa rywalizacja sportowa, a przy tym sprawdzenie swoich umiejętności technicznych. Skład drużyny: Obojska Ola, Obojska Magda, Czarkowska Angelika, Czarkowski Szymon, Soszyński Jakub, Zakrzewski Krystian, Wronowski Adam, Purzycki Adam, Soliwodzki Łukasz, Maluchnik Mateusz, Kołakowski Paweł, Wdowiński Patryk, Chmieliński Mateusz oraz Bogdan Ćwiek-opiekun grupy.
Dzień Patronalny to zarazem okazja, by wyrazić wdzięczność tym wszystkim z którymi Opatrzność Boża złączyła nas na co dzień. W najbliższy wtorek 7 lutego br. ks. kan. Romuald Ciesielski będzie taki swój Dzień Patrona przeżywał.
Dla każdego księdza najbliższą rodziną i całym życiem jest Parafia. Dlatego dzisiaj w imieniu całej Wspólnoty Parafialnej pragniemy złożyć ks. Proboszczowi najserdeczniejsze życzenia.
Niech praca duszpasterska jaką ks. Proboszcz wykonuje w naszej Parafii owocuje w sercach ludzi. Niech nie braknie sił w podejmowaniu wysiłków nad upiększaniem duchowym i materialnym naszej Parafii. Nade wszystko życzymy, by Ten, Który jest Panem życia każdego z nas, za trud i wysiłek realizowania kapłańskiego powołania błogosławi, w każdym momencie życia ks. Proboszcza. Niech obdarza zdrowiem i siłami w dziele prowadzenia nas do zbawienia.
Z całego serca życzmy co najlepsze.
Szczęść Boże!
8 stycznia 2012 r. w przed Mszą św. o godz. 11.30 odbył się w naszej kaplicy Koncert Kolęd w wykonaniu naszych małych artystów ze Szkoły Podstawowej nr 1 z Oddziałami integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Usmiechu w Przasnyszu.
Dzieci pozwoliły nam po raz kolejny zatrzymać się nad Tajemnicą Wcielenia, by odpowiedzieć sobie tak naprawdę na pytanie: Co rzeczywiście stało się w Betlejem pod osłoną nocy? Jak wielkie to wydarzenie i jak wielki dar Bóg dał ludziom.
Dziękujemy wszystkim małym artystom za chwilę refleksji i piękne wykonanie Kolęd, które poruszyło pewnie niejedno serce mam i tatusiów, którzy przyszli wysłuchać małego kolędowania w naszej Parafii.
Dziękujemy również Panu Januszowi Nachtygalowi, nauczycielowi ze Szkoły Podstawowej nr 1 za przygotowanie dzieci i za poprowadzenie Koncertu.
Nazywam się Weronika Tomaszewska, jestem studentką II roku Politologii w
Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Miałam możliwość i łaskę uczestniczyć w Europejskich Spotkaniach Młodych w Berlinie w dniach 28 grudnia 2011 do 1 stycznia 2012 roku.
Chciałbym się podzielić moimi wrażeniami z tego pobytu z wszystkimi, którzy zaglądają na naszą stronę parafialną.
Spotkanie to było odpowiedzią na zaproszenie Kościołów i Burmistrza miasta Berlina dla wielu ludzi na Wschodzie i Zachodzie. Jak się przekonałam młodzi z wielu zakątków świata przybyli do Berlina w jednym celu, by razem wspólnie modlić się o potrzebne łaski nie tylko dla nas samych, nie tylko dla Kościołów z ktorych pochodziliśmy ale dla całego świata. Dla wielu ludzi Berlin ma znaczenie symboliczne. Mieszkańcy tego miasta nie ulegli zniechęceniu nawet w bardzo trudnych okolicznościach życia. Kościół, który nas przyjmował tam charakteryzuje duże zróżnicowanie. Wielu spośród mieszkańców Berlina z różnych powodów nigdy nie miało prawdziwego kontaktu z wiarą chrześcijańską. To miejsce, w którym wszyscy czuliśmy się przyjęci z wielką gościnnością. Ufam, że Bóg przyjmie modlitwę młodego Kościoła zebranego w Berlinie, by nie szczędzić nam łask. Zapraszam wszystkich do lektury mojego felietonu i do galerii zdjęć, gdzie znajdziecie wiele ciekawych fotografii z mojego pobytu w Berlinie i ze spotkań z ludzmi z całego świata. Naprawdę warto, być na takich spotkach. Uwierzcie, że człowiek przez nie staje się lepszym. Mam nadzieję, że nastepne, które odbędzie się w Rzymie zgromadzi jeszcze więcej młodych ludzi. Jednym z nich możesz być i ty? Pozdrawiam - Weronika
W Uroczystość Objawienia Pańskiego odbyło się spotkanie opłatkowe naszej Rady Parafialnej. Rozpoczęliśmy je jak tradycja każe śpiewem kolędy pt: "Wśród nocnej ciszy" a nastepnie ks. Proboszcz jako gospodarz odczytał tekst Ewangeli wg. św. Łukasza przypominający nam scenę narodzenia Bożego Dziecięcia i złożył wszystkim życzenia.
Potem nastąpił moment dzielenia się opłatkiem wraz z życzeniami składanymi sobie nawzajem.
Życzenia i dzielenie się opłatkiem to najważniejszy momentem naszej polskiej wieczerzy wigilijnej. Spotkanie Rady Parafialnej to także spotkanie rodzinne, dlatego w wielkiej życzliwości składano sobie życzenia, bo opłatek posiada tak ogromną moc łączenia ludzi, że czasami czyni wielkie dzieła w naszych sercach. Skąd się wziął zwyczaj dzielenia się opłatkiem?
Tradycja mówi, że zwyczaj ten narodził się już kilka wieków temu na południu Europy. Wówczas to wierni i duchowieństwo obdarowywali się wzajemnie chlebem, zastąpionym z czasem przez opłatek. W Polsce jednak tradycja ta przybrała zupełnie inny wymiar i przeobraziła się w jedyny w swoim rodzaju zwyczaj. Zwyczaj głęboko zakorzeniony w naszych sercach i przekazywany z pokolenia na pokolenie.
Z dawnych czasów, gdy kościoły, na znak prawowierności i łączności, posyłały sobie nawzajem poświęcony chleb, pochodzi również zwyczaj wysyłania opłatka osobom bliskim, które akurat nie mogły zasiąść z nami do uroczystej kolacji.
Spotkanie opłatkowe naszej Rady Parafialej to również kolejne spotkanie poświęcone ważnym sprawom dotyczącym naszej parafii i naszej świątyni.
Zapraszamy do galerii: Spotkanie opłatkowe Rady Parafialnej Wejdź do Galerii
Uroczystość Objawienia Pańskiego, w tradycji znaną jako Trzech Króli znana była na Wschodzie już w III wieku. Około sto lat później pojawiła się także na Zachodzie, gdzie przeobraziła się w święto Trzech Króli. W liturgii uroczystość ta wiąże się nierozerwalnie z Bożym Narodzeniem. Ewangelia św. Mateusza mówi o Magach lub - według innych tłumaczeń - Mędrcach ze Wschodu, którzy idąc za gwiazdą przybyli do Jerozolimy i Betlejem szukając nowo narodzonego króla żydowskiego, by złożyć Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
Objawienie, nazywane z grecka Epifanią, oznacza zjawienie się, ukazanie się bóstwa w ludzkiej postaci. W liturgii zachodniej akcent uroczystości Objawienia pada na Trzech Królów. Pokłon magów-mędrców, których do Jezusa przywiodła gwiazda, wskazuje, że cały wszechświat (gwiazda, a więc kosmos) został poruszony narodzeniem Chrystusa. Przybywają do Niego poganie (mędrcy), aby oddać cześć Bogu.
Mędrcy, którzy przybyli do Jezusa złożyli dary. Wedle tradycji były nimi: złoto - symbol godności królewskiej, kadzidło - godności kapłańskiej, mirrę - symbol wypełnienia proroctw mesjańskich oraz zapowiedź śmierci Zbawiciela. Jednocześnie był to wyraz wiary w Chrystusa prawdziwego człowieka (mirra), prawdziwego Boga (kadzidło) oraz Króla (złoto).
Z uroczystością Objawienia Pańskiego wiąże się zwyczaj święcenia kredy, kadzidła i wody. Poświęconą kredą wypisuje się na drzwiach mieszkania K+M+B oraz aktualny rok. Litery te, interpretuje się jako inicjały trzech króli. W średniowieczu odczytywano to inaczej. Napis "C+M+B" (imię Kacper po łacinie pisane jest przez C) wyrażał błogosławieństwo: Niech Chrystus błogosławi mieszkanie! (Christus mansionem benedicat).
Dom kropi się wodą święconą, a spalane kadzidło podkreśla, że jest on miejscem modlitwy.
Jak głosi legenda, relikwie Trzech Króli przechowywano początkowo w Konstantynopolu. W późniejszym okresie znalazły się w Mediolanie a od XII wieku związane są z Katedrą w Kolonii.
W lipcu roku 2011 pielgrzymi z naszej Parafii mieli możliwość modlitwy przy relikwiach Trzech Króli w Kolonii. Zapraszamy do galerii poświęconej Pielgrzymce Szlakiem Sanktuariów Maryjnych.
W dniu dzisiejszym w naszej świątyni na każdej Mszy Św. poświecone kadzidło i kreda powędrowały do wielu naszych domów. Niech Chrystus nam wszystkim błogosławi. A żywa wiara w Dziecię Jezus pomaga nam stawać się lepszymi uczestnikami rodzącej się Miłości dla świata.
(Informacje dotyczące Uroczystości Objawienia Pańskiego zaczerpnięto ze strony www.ekai.pl.)
W Niedzielę Świętej Rodziny na Mszy św. o godz. 13.00 po raz pierwszy w naszej Parafii zorganizowane były Małżeńskie Jubileusze, tych par małżeńskich, które w całym roku 2012 obchodziły swoje rocznice 15, 25, 50 i 60 lat pożycia małżeńskiego. Młodzież z KSM-u z naszej Parafii rozniosła do Czcigodnych Jubilatów zaproszenia na tę wyjątkową uroczystość.
Życzymy Wam Moi Drodzy dozgonnej Miłości. 
Niedzielą 23 grudnia 2012 r. zakończyliśmy nasze tegoroczne Rekolekcje Adwentowe, które poprowadził dla nas w tym roku ks. dr Marek Wilczewski - pracownik Wydziału Katechetycznego Diecezji Płockiej. 
Myślę, że najpiękniejszym świadectwem naszych Parafian były liczne spowiedzi. Kolejki nie mające końca. To znak dobrego przeżycia tego czasu i chęć pracy na dalsze dni, by z Bogiem budować swoją codzienność. 
Zdrowy sport połączony ze zdrową rywalizacją i atmosferą to atut naszego klubu.
Adventus (z jęz. łac.) znaczy przyjście. 
Zwiedzanie rozpoczęliśmy od modlitwy w płockiej Katedrze, w miejscu pochówku władców Bolesława Krzywoustego i jego ojca Władysława Hermana oraz wielu Książąt Mazowieckich. W Katedrze dołączyliśmy się do modlitwy różańcowej polecając Bogu nasze osobiste intencje. 
pasy kontuszowe zebrane w ciekawej zabytkowej szafie, wiele ciekawych w swoim wykonaniu relikwiarzy w tym Hermę św. Zygmunta z koroną Piastów, kielich Konrada Mazowieckiego oraz wiele pięknych rzeźb i obrazów. W Muzeum można by spędzić cały dzień, bo każdy obraz, każda rzeźba, kielich, srebrna patera, to konkretna historia, która skryta przed wiekami dziś ukazuje swoje piękno. Ks. Andrzej naprawdę opowiadając nam o tych cennych zabytkach tak jakby każdy z nas w swoich dłoniach miał je osobiście. Dziękujemy serdecznie Księdzu za poświęcony nam czas i wiedzę. 
Po ponad dwugodzinnej uczcie historii udaliśmy się do Kina Przedwiośnie na film pt: "Bitwa pod Wiedniem". Myślę, że każdy powinien go obejrzeć, by wypowiedzieć swoje zdanie. Niestety media sprawiają temu filmowi wielką krzywdę, bo chyba nie było w ostatnim czasie tak pro polskiego i chrześcijańskiego filmu ukazującego duchowe wrażenia i wielkość niebezpieczeństwa jakie czyha na ówczesny świat. 
Celem Spartakiady było:
II miejsce – Agnieszka Ostrowska
Fragment z I Mojżeszowej, werset z Rzymian jakiś Psalm,
30 września 2012 roku po Mszy św. o godz. 11.30 odbyło się spotkanie formacyjne dla rodziców i dzieci przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej. W tym miesiącu dzieci rozważały historię modlitwy różańcowej, tajemnice i części różańca. 
W dniu dzisiejszym (30.09.2012) w naszej Parafii mieliśmy zaszczyt gościć o. Jerzego Wilka ze Zgromadzenia Ojców Kamilianów. O. Jerzy od 9 lat posługuje w jednej z parafii na terenie Madagaskaru. W czasie Mszy św. słuchaliśmy o pracy i trudach życia ludzi i Kapłanów posługujących wśród chorych na Czerwonym Kontynencie. Dzieci w czasie Mszy św. o godz. 11.30 miały możliwość wysłuchania nie tylko modlitwy Ojcze nasz w języku Malgaskim ale szczególnego powitania ich na początek kazania, co wprawiło niektórych w wielkie zakłopotanie i myśli: Cóż to teraz będzie?
Życzymy o. Jerzemu wiele siły do pracy na terenach Madagaskaru, wiele łask od Jezusa, by nigdy nie zabrakło siły w pracy pośród trędowatych i odrzuconych. 
Wszystkie prognozy przewidywały, że ten dzień będzie jako pochmurny z deszczem. Strachu tyle. Ale okazało się, że dzień 22 września 2012 r, dzień XXX Pieszej Pielgrzymki Dzieci Diecezji Płockiej pod hasłem: "I Love My Church" był całkiem miłym i dobrym dniem (bynajmniej do godzin popołudniowych). Tłumy dzieci z całej diecezji od godz. 9.30 zaczęły się gromadzić przy placu Kościoła Farnego. I my też dołączyliśmy wraz z naszymi nauczycielami i katechetami w liczbie 135 osób, do wspólnej wielkiej rodziny Dzieci Bożych. Po wspólnych śpiewach wyruszyliśmy w drogę małych pielgrzymów.
I chodząc i skacząc chwaliliśmy Pana Boga za wieli dar życia i świętości naszego Patrona z naszych stron. W drodze wiele śpiewaliśmy, tak jak kto potrafił. Dziewczynki z klas IV i V w dwóch grupach ochoczo i odważnie na przemian dobijały się do mikrofonu. Ks. Andrzej przybliżył nam postać św. Stasia Kostki, który zawsze zachwyca swą postawą i dużych i małych. Miłym wrażeniem było, gdy tłumy dzieci dobijały się do mikrofonu, by udzielić prawidłowej odpowiedzi w konkursie życia św. Stasia, bowiem każdy zdobywca otrzymał na pamiątkę medalik z wizerunkiem Matki Bożej. Ileż to radości było? Ale to dobrze, bo oznaczało to, że postać naszego Patrona nie była im obca. Po godz. 12.00 doszliśmy do celu. 
Tam przywitali nas Organizatorzy umilając nam oczekiwanie na przyjście wszystkich grup, śpiewem scholi z Dębska. A potem same niespodzianki. Siostra Inez z owieczką Madzią opowiadała nam jak czasem jest trudno być dobrym i pełnić uczynki miłosierdzia. Ale jak się okazało nie jest to niemożliwe, bo przecież każdy z nas chce naśladować św. Stasia. 
i innych dyscyplin sportowych, którzy zdobyli złoto i inne medale; prowadząc nas do św. Stanisława i ukazując go jako też w pewnym sensie wyczynowca, tego który swoim życiem rozpoczął bieg ku wyznaczonej mecie jaką jest - NIEBO.
Miło było posłuchać na żywo tańczącego i śpiewającego ks. bp Antoniego.
Na koniec Mszy św. dzieci czytające podziękowania dla księży Biskupów przybiły "piątkę" z Biskupami. Choć nie wypadało ale było wesoło i piątkę rzeczywiście przybili. 
Wyruszyliśmy około godz. 18.00 sprzed naszej kaplicy. W Sanktuarium w Rózanymstoku czekał już na nas ks. Proboszcz, by wskazać nam wyznaczone cele zakonne na nocleg. Zmęczeni i zauroczeni miejscem oraz już późną godziną wszyscy snem zasnęli. Rankiem dzień zaczął się od Eucharystii przed wizerunkiem najpiękniejszej Madonny, jak niektórzy mawiali, by przez Maryję spotkać się z Jezusem, tym Jedynym i Prawdziwym. Po Mszy św. i wspólnym pamiątkowym zdjęciu udaliśmy się na śniadanie. Smaczny był ten chleb, który pachniał zbożem, mąką i pracą rąk piekarza. Od stołu Eucharystii do stołu chleba, dobrego chleba. Jakież to wymowne, by przygotować nas na spotkanie z Chlebem Najczystszym i najcudowniejszym. Po posiłku droga do Sokółki do Sanktuarium cudu eucharystycznego. 
Pierwsza parafia prawosławna w Sokółce powstała najpóźniej za życia królowej Bony, która nadała majątki ziemskie sokólskim parafiom dwóch wyznań - rzymskokatolickiej i prawosławnej. Ksiądz Włodzimierz Misiejuk pięknie opowiadał nam o historii tej świątyni i historii prawosławia oraz różnic pomiędzy dwoma siostrzanymi wyznaniami jakimi są: Prawosławie i Katolicyzm Rzymski. Aż się nie chciało wychodzić. Wiele osób jeszcze po zakończeniu zwiedzania jeszcze długo zadawało księdzu wiele pytań. 
która pierwsza odkryła, że z hostią umieszczoną vasculum dzieje się coś dziwnego. Tego się nie da opisać jaka panowała chwila skupienia w sali choć, ciągle ktoś przechodził w tę i druga stronę. Ale dla każdego z nas najważniejsze było to, co opowiada nam siostra. Potem udaliśmy się na modlitwę przed Jezusem wystawionym w monstrancji i wystawionymi relikwiami cudu eucharystycznego. 
Przed nami Supraśl z Muzeum Ikon. Jejku ile tam ikon, każda inna, każda mówi coś innego. A przecież ikona to okno do nieba. Ile tych okien? W każde zajrzeć trzeba. Są ikony z domów, kościołów, ikony wędrowne, ikony metalowe, malowane na desce. Ileż to historii i ciekawych historii z nimi związanych. A do tego wszystkiego piękno podlaskiej ziemi wokół Muzeum. W ciszy i spokoju zieleni można odetchnąć od zgiełku ludzi. Czasem jeśli się przybliży ucho do rzeki, słychać plusk wody, która mówi wciąż o życiu...
Jedziemy na Zamek. Ciekawa historia, sale, podziemne korytarze dają wyobrażenie, że byli tu królowie. Szwedzi przed wiekami swoje też zrobili. Niewiele zostało z dawnego zamku, chyba tylko fundamenty ale to, co odbudowano robi wrażenie.
Ja jej nie oceniam
"Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu (Por. Obrzędy bierzmowania, Praenotanda, 1). Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej” (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11; por. Obrzędy bierzmowania, Praenotanda, 2)."
Duchu Pocieszycielu,
"...Bezpośrednią okazją do ustalenia uroczystości Bożego Ciała dla całego Kościoła był cud eucharystyczny, jaki wydarzył się w małym miasteczku włoskim, Bolsenie k. Orvieto (1263). Celebrującemu tam Mszę św. kapłanowi wątpiącemu w realną obecność Chrystusa Eucharystycznego zaczęła krwawić dopiero co konsekrowana przezeń Hostia. Kilka kropel krwi upadło na korporał, który zaraz został przeniesiony do Orvieto, gdzie akurat przebywał papież Urban IV na uroczystościach Bożego Ciała. Przybywający z nim wówczas św. Tomasz z Akwinu z polecenia papieża opracował teksty liturgiczne do Mszy św. w Boże Ciało, jak również piękne hymny eucharystyczne, m. in. Przed tak wielkim Sakramentem. Ustanowiona Uroczystość Bożego Ciała (1264) potwierdziła tylko ogłoszony już wcześniej na Soborze Laterańskim IV (1215) dogmat o realnej obecności Chrystusa Eucharystycznego w momencie przeistoczenia podczas Mszy św. (tzw. transsubstancjacja) i po nim. To też tłumaczyło potrzebę przechowywania Najświętszych Postaci Eucharystycznych w tabernakulum. Choć po śmierci Urbana IV obchody święta Bożego Ciała ograniczyły się do niektórych regionów Francji, Niemiec, Węgier i północnych Włoch, to stało się ono znów powszechne za papieża Jana XXII (1317 i 1334) i tak jest po dziś dzień. W Polsce święto to wprowadził bp. Nankier w 1320 r. dla swojej diecezji krakowskiej...." (tekst zaczerpnięty z www.opoka.org.pl).
Dziękujemy szczególnie tym, co dekorowali ołtarze procesyjne: wioskom Zawadki i Wandolin za dekorację I ołtarza; mieszkańcom ul. M. Dąbrowksiej 7 za dekorację II ołtarza; gospodarzom domów przy ul. Baranowskiej za dekorację III ołtarza a także mieszkańcom ul. Tęczowej 4 i 6a za dekorację IV ołtarza. 
Gorąco i serdecznie witam i pozdrawiam wszystkich, a szczególnie dzieci, które po dwuletnim przygotowaniu chcą coraz pełniej żyć sakramentem chrztu świętego. Zapraszam do wspólnej modlitwy i godnego uczestnictwa w Chrystusowej ofierze..."
13 maja jak co roku w naszej kaplicy rozpoczęliśmy pokutne Nabożeństwo Fatimskie, zwane także "Różańcem Pokutnym". Nawiązuje ono do objawień Matki Bożej w Fatimie i ma charakter ekspiacyjny i obejmuje wspólne odmawianie Różańca. Każdorazowo odmawia się jedną z czterech jego części.
Nabożeństwo Fatimskie uczy nas codziennego trwania w zjednoczeniu z Chrystusem, poprzez stanie przy Sercu Maryi. Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie od nas Bóg. 
Maryjo, Dziewicza Matko Boga i nasza, oddajemy się Twemu Niepokalanemu Sercu w akcie całkowitego zawierzenia Panu Bogu. 
Tytuł Matki Bożej, jako Królowej narodu polskiego, sięga drugiej połowy XIV-go wieku. Grzegorz z Sambora po raz pierwszy nazywa wtedy Maryję Królową Polski i Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu „Królowej” pojawia się w wieku XVII-ym po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami, które przypisywano wstawiennictwu Maryi.
28 kwietnia 2012 r na terenie naszej Parafii byliśmy świadkami rozpoczęcia sezonu motocyklowego w Przasnyszu. Głównym organizatorem I Zjazdu Motocyklowego był Auto Moto Klub "Rzemieślink" i Grupa Motocyklowa ROD z Przasnysza. Jednym z punktów tego świętowania była Msza św. o godz. 13.00 w naszej Kaplicy, która rozpoczęła letni sezon wszystkim posiadaczom motocykli i motorów wszelkiej maści. Na spotkanie przyjechało ponad 100 motorów. Przed rozpoczęciem Mszy św. wszyscy ustawili się wokół naszej Kaplicy a następnie wielu z uczestników ustawiło przed ołtarzem swoje kaski prosząc w ten sposób o łaski i Boże błogosławieństwo dla siebie i swoich rodzin. 
Ks. Dariusz w homilii, którą wygłosił wyjaśniał zgromadzonym w kaplicy: "... wielu uważa was za dziwnych ludzi, bo nosicie skóry i odróżniacie się od innych swoim wyglądem, fryzurą, tatuażami. Ale spójrzcie , która ze wspólnot tak licznie gromadząca się rozpoczyna swoje spotkania Mszą Św.? Gdzie tak wielu przychodzi i prosi o łaski Boga? Który klub organizuje tak wiele akcji np: Moto-Serce, Moto-Mikołajki, Wielką Orkiestrę Świątecznej pomocy? Jesteśmy tylko wyglądem inni, a na codzień tacy sami jak pozostali. Mimo to potrafimy się dzielić i pomagać..."
wlejesz do pełna siana 
Gorąco zachęcamy, aby IV Tydzień Biblijny stał się okazją do wsłuchiwania się w głos zmartwychwstałego Jezusa, który rozbrzmiewa w słowach świętych Pism, a usłyszany przez człowieka rozpala serce ogniem nowej wiary, nadziei i miłości. 
Gratulujemy nagród i zapraszamy do udziału w następnych konkursach.
Wielka Sobota to przede wszystkim czuwanie przy grobie Jezusa. Tak też było i w naszej Parafii. Ministranci pełniący swoje dyżury wraz z rzeszą wiernych, przychodzących z pokarmami w koszyczkach do poświęcenia, adorowali Jezusa wystawionego w Monstrancji w symbolicznym grobie. 
Pięknym gestem wprowadzenia w Liturgię Wigilii Paschalnej było wniesienie Paschału - Symbolu Zmartwychwstałego Jezusa do Kościoła. Kapłan intonuje śpiew: "Światło Chrystusa" a odpowiedź w śpiewie wiernych: "Bogu niech będą dzięki" jest zaproszeniem do wprowadzenia w swoje życie Światła jakim jest Żywy i prawdziwy Jezus.
Cała liturgia Wigilii Paschalnej zmierza ku Eucharystii - pokarmowi bez którego Nowe Życie jest niemożliwe. Nabożeństwo zakończyło się adoracją, którą dziś poprowadził Zespół "Amicus Dei" czyniąc w naszych sercach uwielbienie Jezusa i podziękowanie Mu za dar męki, śmierci i Zmartwychwstania. 
Drugi dzień Triduum Paschalnego jest wyjątkowy, bowiem jest to jedyny dzień kiedy w kościołach na całym świecie nie sprawuje się Mszy św. Cały świat pogrążony jest w żałobie. Sprawuje się jedynie Liturgię Męki Pańskiej. O godz. 18.00 milcząca procesja weszła do naszej świątyni. Kapłan na znak uniżenia modlił się w postawie leżenia krzyżem na posadzce kaplicy. Następnie rozpoczeła się Liturgia Słowa ukazująca zapowiedź męki i śmierci Jezusa oraz czytana na role Ewangelia z opisu św. Jana. Po Słowie Bożym i homilii ks. Grzegorza odmówiona była uroczysta modlitwa powszechna, obejmująca wszystkie stany Kościoła i cały świat. 
Każdy mógł podejść i ucałować krzyż przyjmując w ten sposób dar odkupienia. Po zakończonej adoracji i przyjętej komunii św. nastąpiło przeniesienie Najświętszego Sakramentu do symbolicznego grobu. Pan Jezus wystawiony jest wtedy w monstrancji z Hostią okrytej białym, przezroczystym welonem. Przeniesienie Eucharystii przypomina zdjęcie z krzyża i pogrzeb Chrystusa. Ostatnia modlitwa przy grobie wskazuje jednak nadzieję: „Chryste, nasze Zmartwychwstanie i Życie, podźwignij nas z grobu grzechów". 
Dniem dzisiejszym rozpoczęliśmy w Kościele Triduum Paschalne. Dzień szczególnie poświęcony Eucharystii i Kapłaństwu. Wczesnym rankiem w tym dniu księża pod przewodnictwem J.E. Ks. Bpa Piotra Libery w Katedrze w Płocku sprawowali Mszę św. Krzyżma. Podczas tej Mszy św. święci się oleje, które przez cały rok służą przy sprawowaniu na parafiach sakramentu chrztu i namaszczenia chorych. 
Po zakończonej Mszy św. odbyła się procesja do tzw. ciemnicy - ołtarza wystawienia. Tam rozpoczęła się wieczorna adoracja Najświętszego Sakramentu. Wymownym znakiem odejścia Jezusa, który po Ostatniej Wieczerzy został pojmany, jest ogołocenie centralnego miejsca świątyni, czyli ołtarza. Aż do Wigilii Paschalnej ołtarz pozostaje bez obrusa, świec i wszelkich ozdób. 
Prosimy Cię, abyś napełnił ich ogniem Twojej miłości, aby ich kapłaństwo ujawniało Twoją obecność w Kościele. Ponieważ są naczyniami z gliny, modlimy się, aby Twoja moc przenikała ich słabości. Nie pozwól, by w swych utrapieniach zostali zmiażdżeni. Spraw, by w wątpliwościach nigdy nie poddawali się rozpaczy, nie ulegali pokusom, by w prześladowaniach nie czuli się opuszczeni. Natchnij ich w modlitwie, aby codziennie żyli tajemnicą Twojej śmierci i zmartwychwstania. W chwilach słabości poślij im Twojego Ducha. Pomóż im wychwalać Twojego Ojca Niebieskiego i modlić się za grzeszników. Mocą Ducha Świętego włóż Twoje słowo na ich usta i wlej swoją miłość w ich serca, aby nieśli Dobrą Nowinę ubogim, a przygnębionym i zrozpaczonym - uzdrowienie. Niech dar Maryi, Twojej Matki, dla Twojego ucznia, którego umiłowałeś, będzie darem dla każdego kapłana. Spraw, aby Ta, która uformowała Ciebie na swój ludzki wizerunek, uformowała ich na Twoje podobieństwo, mocą Twojego Ducha, na chwałę Boga Ojca. Amen.
W takim duchu skupienia w naszej parafii odbyły się w dniach 29-31 marca 2012 r. Rekolekcje Wielkopostne poprowadzone w tym roku przez Ks. kan. dr Dariusza Majewskiego, Dyrektora Archiwum i Biblioteki Diecezjalnej oraz profesora historii w WSD w Płocku. Każdego dnia odsłaniał nam wartość Dekalogu i ocenę wad jakie popełniamy jako Uczniowie Chrystusa. Usłyszeliśmy w pierwszym dniu o grzechu pychy, który w dzisiejszym świecie czyni spustoszenie w naszych ludzkich relacjach wobec Boga i wobec bliskich. Omawiane poszczególne przykazania Dekalogu odsłoniły nam jacy tak naprawdę jesteśmy i jak wiele w nas jest jeszcze wad, błędów, przewinień, które nas odciągają od Kochającego Boga. Wieczorna Droga Krzyżówa ulicami naszego osiedla w drugi dzień rekolekcji, na nowo pozwoliła nam zatrzymać się w tym biegu codzienności, by po raz kolejny spojrzeć na krzyż, na dobro krzyża i na Jego moc.
Możesz wrócić do swoich zajęć
Kolejnym rozdziałem rekolekcyjnych zajęć to szkolne ćwiczenia rekolekcyjne pt: "Bądźmy Świadkami Miłości", które odbyły się w Szkole Podstawowej nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Przasnyszu. Spotkania z dziećmi podzielone były na dwie części. Pierwszego dnia rozważaliśmy co to znaczy kochać siebie samego, bliźniego a przede wszystkim Boga; drugiego zaś, skupialiśmy się nad treścią Hymnu o miłości św. Pawła.
"Najpiękniejszym wyrazem miłości bliźniego jest PRZYJAŹŃ. Przykładładem takim mogą być przyjaciele Kubusia Puchatka. Dlaczego możemy powiedzieć, że to prawdziwi przyjaciele? ONI wspierali się w trudnych sytuacjach, byli dla siebie dobrzy, życzliwi, wyrozumiali, pomagali sobie. Przypomnijmy sobie przygodę jak Tygrysek postanowił pomalować swoje futerko błotem, żeby nie różnić się od innych. Okazało się że nie może brykać i był bardzo smutny. Wtedy przyjaciele ruszyli mu na pomoc. Z wielkim trudem włożyli go na grzbiet Kłapoucha i zawieźli do strumyka. Tam umyli go i odzyskał swoje piękne paski. Każdy jest wyjątkowy- kochamy twoje paski, powiedzieli przyjaciele. Tygrysek uradowany znowu zaczął brykać. Możemy powiedzieć do kogoś obok, kocham twoje paski...czyli kocham ciebie takiego jakim jesteś..."
(ze scenariusza spotkań z dziećmi w Szkole Podstawowej nr 1 w Przasnyszu)
Ostatni dzień rekolekcji to nie tylko kolejna rekolekcyjna wskazówka do życia w życzliwości, czystości, uczciwości ale także spotkania z chorymi, którzy w sposób szczególny dźwigają krzyż Jezusa. Chorzy i starsi to skarby Kościoła, których modlitwa często czyni wielkie rzeczy. Wiele osób chorych przyjęło Sakrament namaszczenia, by razem z Jezusem dźwigać swoje cierpienie i chorobę. 
Może wielu zmieni swoje życie, może ktoś spojrzy inaczej teraz na relacje, których jest udziałem, a może odnowi swoje życie sakramentalne. Cuda dzieją się wciąż i wiele z nich dokonało się u kratek konfesjonału. Niech to ziarno rzucone na glebę serc przez ks. Dariusza przynosi plon stokrotny. A za posługę w naszej Parafii składamy podziękowanie i upraszamy wielu łask u Chrystusa, który dla każdego z nas oddał swoje życie. 
Nad każdym, przez Boga wybranym, dzieckiem otworzymy parasol modlitwy, wyrzeczeń, postu i ofiary i przez 9 miesięcy będziemy się modlić o ocalenie jego życia.
Niech nie braknie sił w podejmowaniu wysiłków nad upiększaniem duchowym i materialnym naszej Parafii. Nade wszystko życzymy, by Ten, Który jest Panem życia każdego z nas, za trud i wysiłek realizowania kapłańskiego powołania błogosławi, w każdym momencie życia ks. Proboszcza. Niech obdarza zdrowiem i siłami w dziele prowadzenia nas do zbawienia. 
Nazywam się Weronika Tomaszewska, jestem studentką II roku Politologii w
Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Miałam możliwość i łaskę uczestniczyć w Europejskich Spotkaniach Młodych w Berlinie w dniach 28 grudnia 2011 do 1 stycznia 2012 roku. 
W Uroczystość Objawienia Pańskiego odbyło się spotkanie opłatkowe naszej Rady Parafialnej. Rozpoczęliśmy je jak tradycja każe śpiewem kolędy pt: "Wśród nocnej ciszy" a nastepnie ks. Proboszcz jako gospodarz odczytał tekst Ewangeli wg. św. Łukasza przypominający nam scenę narodzenia Bożego Dziecięcia i złożył wszystkim życzenia. 
Życzenia i dzielenie się opłatkiem to najważniejszy momentem naszej polskiej wieczerzy wigilijnej. Spotkanie Rady Parafialnej to także spotkanie rodzinne, dlatego w wielkiej życzliwości składano sobie życzenia, bo opłatek posiada tak ogromną moc łączenia ludzi, że czasami czyni wielkie dzieła w naszych sercach.
posyłały sobie nawzajem poświęcony chleb, pochodzi również zwyczaj wysyłania opłatka osobom bliskim, które akurat nie mogły zasiąść z nami do uroczystej kolacji.
Ewangelia św. Mateusza mówi o Magach lub - według innych tłumaczeń - Mędrcach ze Wschodu, którzy idąc za gwiazdą przybyli do Jerozolimy i Betlejem szukając nowo narodzonego króla żydowskiego, by złożyć Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
Mędrcy, którzy przybyli do Jezusa złożyli dary. Wedle tradycji były nimi: złoto - symbol godności królewskiej, kadzidło - godności kapłańskiej, mirrę - symbol wypełnienia proroctw mesjańskich oraz zapowiedź śmierci Zbawiciela. Jednocześnie był to wyraz wiary w Chrystusa prawdziwego człowieka (mirra), prawdziwego Boga (kadzidło) oraz Króla (złoto).
Jak głosi legenda, relikwie Trzech Króli przechowywano początkowo w Konstantynopolu. W późniejszym okresie znalazły się w Mediolanie a od XII wieku związane są z Katedrą w Kolonii. 
