Po raz drugi w niedzielę Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa, obchodziliśmy jubileusze małżeńskie par, które w tym roku świętowały: 15, 25, 35, 40, 45, 50, 55, 60 i 70 lecie małżeństwa. Ponad 140 małżeństw zaproszono na tę uroczystość odnowienia swoich zaślubin. Aż miło, kiedy świątynia nasza na Mszy św. wypiękniała gorącymi sercami małżonków, którzy przybyli, by przed Bogiem ponowić swoje zaślubiny.
Mszę św. sprawował ks. Proboszcz, kierując zarazem do małżonków specjalne słowo wdzięczności za wzajemny dar miłości. Tym bardziej radość przepełniała nasze serca, kiedy stanęli przed ołtarzem najstarsi stażem małżeńskim: Państwo Janina i Eugeniusz Ostrowscy, którzy obchodzili swoje 70 - lecie pożycia małżeńskiego.
Tuż przed błogosławieństwem wszyscy otrzymali pamiątkowe życzenia z okazji dzisiejszych jubileuszy. Gratulujemy i życzymy kolejnych pięknych lat w małżeństwie.
Niech ten Jubileusz
Milowym będzie kamieniem.
Czekamy następnych
Z wielkim w sercu
Wzruszeniem...
27 grudnia 2013 r. w Święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty po Mszy Świętej wszystkie Koła Żywego Różańca, Chór Parafialny, Asysta Procesyjna spotkały się, by wraz z Księdzem Proboszczem świętować radość Bożego Narodzenia na spotkaniu opłatkowym. Rozpoczęliśmy je kolędą „Wśród nocnej ciszy”, po której Ksiądz Romuald przeczytał fragment Ewangelii o Narodzeniu Pańskim i złożył wszystkim grupom życzenia, dziękując zarazem za trud pracy w minionym roku. Następnie podzieliliśmy się ze sobą opłatkiem i zaczęło się wspólne kolędowanie...
Już o świcie rankiem na pierwszej Mszy św. roratniej rozpoczęliśmy tegoroczne rekolekcje adwentowe, które poprowadził dla naszej wspólnoty ks. Jacek Majkowski z Parafii Dylewo z Diecezji Łomżyńskiej.Ks. Jacek swoje nauki rekolekcyjne przeplatał wieloma przykładami z życia, które pomagały nam dobrze zrozumieć Boże Słowo. W spotkaniach z dziećmi przez przykłady najbardziej przemówiła miotła, zwykła miotła, dzięki której dzieci zrozumiały, że nie można pracować nad wszystkimi grzechami na raz, ale po kolei pochylając sie nad każdym z nich, by było ich coraz mniej. Spotkania z chorymi połączone z przyjęciem sakramentu Namaszczenia Chorych przyniosło chorym wiele wzruszeń i zauważenia w tłumie tych, którzy tak wiele mogą dać przez swoją chorobę swoim rodzinom, sobie samemu i Kościołowi. To dar modlitwy i cierpienia, który uświęca zawsze Kościół. I za ten dar szczególnie w te rekolekcje dziękowaliśmy. Spotkanie w sobotę z dziećmi i matkami oczekującymi dziecka napełniło wielu nadzieją, że jeśli oddamy wszystko w ręce Boga, życie staje się wtedy spokojniejsze i przepełnione jeszcze większą miłością.
Niedziela z dość licznym udziałem naszych parafian chętnych do skorzystania z Sakramentu Pokuty, przyniosły w sercu radość, że tak wielu jeszcze oczekuje narodzin Boga w sercu. Oby rodził się każdego dnia, a nie tylko w święta.
W niedzielę odbyło się również przyjęcie kandydatów do Liturgicznej Służby Ołtarza. Po kilkumiesięcznej kandydaturze i przygotowaniach, ks. Jarosław - opiekun ministrantów- przestawił wszystkich całej wspólnocie parafialnej i prosił ks. Proboszcza o przyjęcie ich do Służby Ołtarza. Sześciu chłopców zdeklarowało się pełnić to szczególne wyróżnienie i obowiązek przy Ołtarzu Jezusa. Życzymy im wytrwałości i wielu szczęśliwych chwil w posłudze w naszej świątyni. Rodzicom gratulujemy odwagi synów i prosimy, byście ich też w tym wyróżnieniu i zadaniach wspierali.
Na Mszy św. o godz.11. 30 obchodziliśmy również jubileusz 60 lat pożycia małżeńskiego Stanisławy i Stanisława Tadrzak. Ten wyjątkowy ostatni dzień rekolekcji przepełniony był wieloma wydarzeniami, a wszystko w drodze do betlejemskiego żłóbka. Ks. Jackowi życzymy, w jego młodej Parafii, spełnienia wielu planów duszpasterskich, życzliwości wiernych a przede wszystkim, by Nowo Narodzone Dziecię zawsze towarzyszyło mu w pracy duszpasterskiej.
"Podziel się radością pomagania"- to myśl, która zachęciła naszą grupę Ruchu Rodzin Nazaretańskich wraz z ks. Proboszczem Romualdem Ciesielskim do uczestnictwa w akcji "Szlachetna Paczka". Postanowiliśmy udzielić pomocy jednej ubogiej rodzinie z Przasnysza, wybranej przez "Szlachetną Paczkę". Zostały zakupione artykuły spożywcze i chemiczne, potrzebne do codziennego funkcjonowania rodzinie, która znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Nie zabrakło też słodyczy na nadchodzące święta Bożego Narodzenia. Artykuły zapakowano do paczek i w dniu 7 grudnia 2013 r. dostarczono na miejsce zbiórki do Publicznego Gimnazjum z Oddziałami Integracyjnymi im. Noblistów Polskich w Przasnyszu. W ramach podziękowań otrzymaliśmy Certyfikat "Szlachetnej paczki". Mamy nadzieję, że nasz udział w "Szlachetnej paczce" przyniesie radość obdarowanej rodzinie.
Adventus (z jęz.łac. ) znaczy przyjście.
Dla nas wyznających wiarę w Jednego Boga, Boga Wcielonego przez "Fiat" kobiety z Nazaretu, Maryję, pierwsze tabernakulum świata przygotowujemy się właśnie na przyjście Bożego Dziecięcia, Króla Królów i Pana panów, Zbawiciela i Mesjasza, który z miłości do każdego z nas pragnie poświęcić się bez reszty. Adwent to czas szczególny, czas wyjątkowy. Ma w sobie jakieś sacrum, jakąś tajemnicę. Z jednej strony wypatrujemy i szukamy Boga w naszym życiu, naszych krzywych drogach codzienności a z drugiej strony, czas ten skłania nas, by wyjść z ciemności i niemocy naszych życiowych zakamarków i przy świetle Roratki wraz z Maryją i iść ku Światłości, ku Nadziei, ku wyznaczonej mecie.
Tegoroczny czas adwentu otwiera nam również nowy rok duszpasterski pod hasłem: "Wierzę w Syna Bożego". Niech adwent czas oczekiwania pomoże nam, zmienić nasze odniesienie do Syna Bożego, na którego narodzenie czekamy. Niech umocni naszą nadzieję, że warto dobrze przygotować nasze serca na największą Miłość tego świata. Niech ten czas stanie się dla nas refleksją, myślą o nas samych, o tym co trzeba zmienić, nad czym jeszcze popracować. Przed nami Roraty, Rekolekcje Adwentowe, Maryjne uroczystości a wszystko po to, by w skupieniu przygotować się na Święta Bożej Dzieciny.
Niech ten czas pomoże nam dobrze przygotować się do tej najpiękniejszej chwili gdy rodzi się w nas Miłość, Ta Niebiańska, ale z Niej i ta ziemska, byśmy byli lepsi i bogatsi w dary nieba.
ks. Andrzej Zych
W czasie Adwentu możemy świadczyć o Bogu na różne sposoby. Na pewno okazją ku temu będą zbliżające się Święta Bożego Narodzenia. Rokrocznie wysyłamy do naszych rodzin, bliskich, przyjaciół, znajomych karki bożonarodzeniowe. Niestety często kupowane przez nas karty świąteczne opatrzone są widokiem bombki i mikołaja. Nie ma na nich żadnego odniesienia do religijnego wymiaru tych świąt. W naszej Parafii tradycją roku ubiegłego postanowiliśmy wdać nasze kartki świąteczne z wizerunkiem naszej świątyni i pozdrowieniami dla bliskich nam osób z tego kawałka polskiej ziemi. Zachęcamy do nabycia tych kart. Całkowity dochód ze sprzedaży tych kart będzie przeznaczony na zorganizowanie wyjazdu dla ministrantów do jednego z sanktuariów Maryjnych w Polsce.
Przygotowujemy się też do Jubileuszów Małżeńskich. Dlatego też pragniemy zaprosić do naszej świątyni, 29 grudnia o godz.13. 00, te małżeństwa, które w tym roku świętowały swoje jubileusze: 15-lecia, 25-lecia, 35-lecia, 40-lecia, 45-lecia, 50-lecia, 55-lecia i 60-lecia zawarcia sakramentu małżeństwa. W intencji Jubilatów pragniemy odprawić Mszę św. dziękczynną z odnowieniem przyrzeczeń małżeńskich oraz z prośbą o dalszą Bożą opiekę. Mamy nadzieję, że nie zabraknie nikogo.
W najbliższych tygodniach do domów Czcigodnych Jubilatów uda się młodzież z zaproszeniami na tę uroczystość. Mówimy o tym, by nikt nie był zdziwiony pojawieniem się młodych ludzi, ale również dlatego, że gdyby wkradły się jakieś błędy do informacji jakie posiadamy w parafii, dotyczących dat zawarcia związku małżeńskiego i gdyby ktoś, z tego powodu, nie otrzymał zaproszenia, to już dzisiaj pragniemy Was, Drodzy Jubilaci, na tę Mszę św. bardzo gorąco zaprosić.
W sobotę, 30 listopada 2013 r., z naszej Parafii wyruszyła grupa, ponad 20 osobowa, na Jasną Górę, by u stóp Matki Bożej Jasnogórskiej dokonać zawierzenia Maryi całego Ruchu Rodzin Nazaretańskich. To szczególne wydarzenie miało miejsce podczas dorocznego ogólnopolskiego adwentowego dnia skupienia RRN, który w tym roku przebiegał pod hasłem: "Żyć zawierzeniem Maryi". Nasze skupienie przeżywaliśmy w duchowej łączności z Ojcem Świętym Franciszkiem, który 13 października zawierzył świat Matce Bożej a 26 i 27 października spotkał się z rodzinami całego świata. Zawierzenie Maryi stało się dla nas pięknym zwieńczeniem Roku Wiary, który zaowocował powstaniem Stowarzyszenia Ogólnopolskiego Ruch Rodzin Nazaretańskich, działającego w oparciu o statut zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w czerwcu br.
W czasie Mszy św. sprawowanej przez ks. abpa Stanisława Nowaka, dokonało się zawierzenie Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Zawierzmy i siebie samych wkraczając w nowy rok liturgiczny pod hasłem: "Wierzę w Syna Bożego".
Maryjo nasza Matko i Królowo:
Wierzymy w Twoją obecność i bliskość. Wierzymy, że każdego z nas kochasz. Pragniemy jak św. Jan przyjąć Ciebie i wprowadzić Cię w całe nasze życie. Maryjo, oddajemy się Tobie
Pragniemy stać się święci. Pragniemy, aby żył w nas Jezus, Twój Syn; pragniemy coraz bardziej z Nim się jednoczyć, aż do całkowitej przemiany w Niego. Ty kształtowałaś Jezusa. Prosimy Cię ukształtuj Go w nas. Maryjo, oddajemy się Tobie
Znamy dobrze naszą słabość. Przepraszamy Cię za zmarnowane łaski, za to, czym zraniliśmy Ciebie i Jezusa, a także naszych braci, osobiście i we wspólnocie. Ty potrafisz naprawić, to co zepsuliśmy. Maryjo, oddajemy się Tobie
Wiemy, że sami z siebie nie potrafimy zasłużyć na Twoją miłość, na dar życia Bożego i świętości. To Jezus nam je wysłużył. Twoja dobroć i czułość zachęca nas do szaleństwa pragnień. Uznajemy, że wszystko jest łaską i za wszystko chcemy dziękować. Maryjo, oddajemy się Tobie
Oddając Ci siebie ufamy, że także Ty zstąpisz ku nam. Prosimy, zamieszkaj w naszych sercach, w naszych rodzinach i wspólnotach. Prosimy, daj nam udział w Twoich duchowych dobrach: w Twojej wierze, nadziei i miłości. Kieruj nami. Posługuj się nami. Pragniemy Twoim spojrzeniem patrzeć na naszych braci. Na tych, którzy się zagubili - pragniemy patrzeć Twoim spojrzeniem pełnym miłosierdzia i przebaczenia, i widzieć w nich przyszłych świętych. Pragniemy w ten sposób razem z Tobą wypraszać im miłosierdzie i łaskę skruchy. Maryjo, oddajemy się Tobie
Przychodzimy do Ciebie z naszymi krzyżami i troskami, z niepewnością o przyszłość, z naszymi zranieniami, z niemożnością przebaczenia. Przynosimy Ci nasze rozczarowanie - sobą i bliskimi. Z Tobą powiemy Bogu: "tak", wierząc w zwycięstwo Jezusa nad złem. Z Tobą będziemy wierni do końca naszemu powołaniu, płynącemu z sakramentu chrztu: powołaniu do małżeństwa, kapłaństwa, do życia według rad ewangelicznych. Daj nam Twoją wiarę i wytrwałość, i niezachwianą nadzieję. Maryjo, oddajemy się Tobie
Pragniemy aby wszyscy ludzie mogli odczuć Twoją miłość, aby zrozumieli, że mogą zawsze do Ciebie przyjść, nawet z największym bagażem słabości, zła i grzechu - a Ty widząc prawdziwą skruchę, nigdy ich nie odrzucisz, bo jesteś Matką miłosierną. Chcemy być świadkami Twojej miłości. Chcemy przynosić wszystkim Twoją obecność. Chcemy pomagać Ci zmieniać świat, zaczynając od nas samych, naszych rodzin i wspólnot. Maryjo, oddajemy się Tobie
Święty Józefie, Ty jesteś zawsze z jednoczony z Maryją jako Jej najczystszy oblubieniec. Ty razem z Nią wychowywałeś Jezusa a dziś jesteś opiekunem Kościoła. Oddając się Maryi powierzamy się również Tobie. Uproś nam dar Jej duchowej obecności i ucz nas żyć tak jak Ty, w nieustannej komunii z Nią.
Święty Józefie, oddajemy się Tobie
Amen
Dzieci, które przez cały październik uczęszczały wzorowo na nabożeństwa różańcowe wyjechały, w sobotę, 23 listopada 2013 roku wraz z opiekunami na wyprawę do Warszawy. Celem tego wyjazdu były 3 ważne punkty: Film pt: "Największy z cudów", wizyta w Świątyni Opatrzności Bożej oraz modlitwa przy grobie bł.ks. Jerzego Popiełuszki.
Ok. godziny 10. 00 przybyliśmy do kina, gdzie dzieci z wielkim przeżyciem wraz z opiekunami i rodzicami obejrzeli film, który mówił o tym jak ważne jest dobre przeżycie Mszy św.
Jak ważne jest skupienie i modlitwa szczerego serca, bo tylko wtedy Anioł Stróż zaniesie nasz dar ku niebu. Film opowiada o losie trójki bohaterów, którzy z różnych racji przybyli do kościoła na Mszę św. Każdy z nich przeżył swoiste nawrócenie i pozwolił Bogu działać w swoim sercu. Z racji ważnej tematyki w dzisiejszych czasach dotyczącej naszego przeżywania i angażowania się na Mszy św. warto zatrzymać się na tę chwilę i obejrzeć ten film.
Po Projekcji filmu udaliśmy się do Świątyni Opatrzności Bożej. Historia budowy Świątyni Najwyższej Opatrzności liczy ponad 200 lat i wiąże się z Konstytucją 3 maja z 1791, kiedy to uchwałą posłów Sejmu Czteroletniego podjęta została decyzja o wybudowaniu świątyni jako wotum wdzięczności za Konstytucję. Kamień węgielny wmurowano na terenie dzisiejszego Ogrodu Botanicznego UW w pobliżu Łazienek. III rozbiór Polski przerwał podjęte prace. Działania na rzecz budowy świątyni wznowiono po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Obiekt miał być zbudowany na Polu Mokotowskim według projektu arch. Bohdana Pniewskiego. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jej realizację przez następnych kilkadziesiąt lat. Z kolejną inicjatywą budowy świątyni wystąpił w 1989 roku prymas Józef Glemp. Obecnie trwa budowa Świątyni Opatrzności Bożej na Polach (Błoniach) Wilanowskich. Zwiedziliśmy Panteon Wielkich Polaków pochowanych w podziemiach Świątyni i złożyliśmy dar modlitwy przy relikwiach: bł. Jana Pawła II, bł.ks. Jerzego Popiełuszki i św. Andrzeja Boboli.
Ostatnim punktem była modlitwa przy grobie bł.ks. Jerzego Popiełuszki na Żoliborzu.
Z radością w sercu wracaliśmy do domów po dość obfitej uczcie duchowej.
Wszystkim wyróżnionym jeszcze raz gratulujemy i zapraszamy do konkursu różańcowego za rok.
22 listopada 2013 roku nasz Chór Parafialny obchodził swoje patronalne święto. Otóż w dzień świętej Cecylii - patronki muzyki kościelnej i wszystkich dbających o piękno liturgii poprzez śpiew - odbyła się Msza św. o godzinie 18. 00 przy licznie zebranej wspólnocie chórzystów z piękną oprawą muzyczną ku czci św. Cecylii. Ale może warto by było poznać naszą świętą Patronkę. Oto kilka ciekawych wydarzeń z jej życia:
"Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała... Przyszła wreszcie noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: » Najmilszy, kochany chłopcze, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz, że będziesz jej strzegł troskliwie... Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała... Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz, że się ochrzcisz.
Idź więc teraz trzy mile za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz, te słowa: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana. Mam dla niego pewne tajemne zlecenie. Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła« ...
Walerian przyjął chrzest z rąk św.Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł zaś trzymał w ręku dwa wieńce z róż i lilij i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym » Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ przyniosłem je dla was z raju Bożego! One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła« ".
Tak o św. Cecylii opowiada Jakub de Voragine w swej "Złotej legendzie". Święta Cecylia jest jedną z najsławniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła najprawdopodobniej na przełomie II i III wieku. Niestety, w zachowanych opisach jej męczeństwa trudno odróżnić fakty historyczne od legend. Cecylia jako chrześcijanka złożyła ślub czystości. Mimo że zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie tylko nie złamała ślubu, lecz jeszcze pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską przez ścięcie. Jej ciało odnaleziono w roku 822 w katakumbach i przeniesiono do bazyliki na Zatybrzu.Św. (wiadomości o św. Cecylii zaczerpnięte z http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_cecylia. html)
W ramach akcji "Makulatura na Misje" przeprowadzonej w naszej Parafii zebrano 7530 kg makulatury co uczyniło łącznie kwotę 1807, 20 zł. Wszystkie te pieniądze przesłaliśmy do Fundacji, która zajmuje się organizacją budowy studni w Południowym Sudanie. Jeszcze raz wszystkim ofiarodawcom składamy serdeczne: Bóg zapłać!
Koordynatorem tej akcji na terenie Polski jest ks. Kazimierz Kurek SDB. W listopadzie otrzymaliśmy następujący list od. ks.Kazimierza. Oto jego treść:
Drodzy,
o. Krzysztof Zębik, kombonianin, po powrocie z Sudanu Południowego
przygotował dwa krótkie filmy poświęcone studniom w KEJO-KEJI i TALI,
które zostały wybudowane w ramach akcji "makulatura na misje - pomagamy budować
studnie w Sudanie Południowym", zainicjowanej przez Katolickie Stowarzyszenie
Dziennikarzy - Oddział Łódzki.
To jest potwierdzeniem tego, że ta skromna inicjatywa jest możliwa i ma głęboki sens
i wymiar solidarności. Zbliża się kanonizacja bł. Jana Pawła II. Może dla upamiętnienia
i uczczenia, a nade wszystko dla rozradowania Jana Pawła II - dokonajmy zrywu
i doprowadźmy do tego, że ludzie w Afryce będą mogli pić czystą wodę!
Bo ta forma apostolstwa - "makulatura na misje - pomagamy budować studnie
w Sudanie Południowym" jest tak prosta i dostępna dla każdego.
Z darem modlitwy
ks. Kazimierz sdb
Rónocześnie zapraszamy do obejrzenia tych dwóch filmów o budowie studni w KEJO-KEJI i TALI:
W dniu 09 listopada 2013 r. odbyła się tradycyjnie VII Przasnyska Spartadiada Integracyjna zorganizowana przez Parafialno Uczniowski Klub Sportowy "Emmanuel" działający przy Parafii p.w. Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu. Parafialno Uczniowski Klub Sportowy "Emmanuel" realizuje zadania z zakresu sportu i aktywności ruchowej dzieci i młodzieży, w tym osób niepełnosprawnych. W ciągu całego roku działa na rzecz kultury fizycznej osób sprawnych, jak i niepełnosprawnych organizując im całoroczne zajęcia sportowe. Są one organizowane od wielu lat i z własnych środków. Przasnyska Spartakiada Integracyjna jest uwieńczeniem całorocznej pracy z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. PUKS "Emmanuel" zorganizował do tej pory 11 Festynów i 7 Spartakiad. W Spartakiadzie wzięło udział 112 zawodników. Wszystkich zaangażowanych i obecnych na Spartakiadzie było 180 osób. Wszyscy otrzymali pamiątkowe medale, czekolady i obiad. W trzech kategoriach zwycięzcy otrzymali również puchary.
Tenis stołowy :
1. Smoliński Filip
2. Jarema Maria
3. Obojska Magda
Rzuty do kosza małego:
1. Kozak Daniel
2. Soszyński Kamil
3. Olewniczak Patrycja
Rzuty do kosza dużego:
1. Czaplicki Paweł
2. Kościuch Jarosław
3. Głowacki Antoni
Szachy:
1. Szwec Zbigniew
2. Wichliński Rafał
3. Borzymowski Mateusz
Warcaby:
1. Piskorska Jolanta
2. Maruszewska Ewa
3. Szwec Zbigniew
Spartakiada może odbywać się z nagrodami i poczęstunkiem dzięki finansowemu wsparciu Ministerstwa Sportu i Turystyki, Urzędu Miasta Przasnysz (Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) oraz życzliwości Dyrekcji Szkoły Podstawowej nr. 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Przasnyszu. PUKS "Emmanuel" składa wszystkim serdeczne podziękowania.
Uczestnikami Spartakiady byli przedstawiciele:
Środowiskowego Domu Samopomocy w Przasnyszu
Domu Pomocy Społecznej z Rudy
Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Przasnyszu
Publicznego Gimnazjum z Oddziałami Integracyjnymi w Przasnyszu
Poradni AGA i Naszej Szkoły
Zespołu Szkolno- Rewalidacyjno- Wychowawczego "JESTEM"
Stowarzyszenia "Świetlik"
Szkoły Podstawowej nr. 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Przasnyszu
Uwieńczeniem Spartakiady był występ Szkolnego zespołu gitarowego ze Szkoły Podstawowej nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Przasnyszu.
Opiekę medyczną pełniła Pani Barbara Potaczek, lekarz Szpitala w Przasnyszu.
Zapraszamy do galerii: VII Przasnyska Spartakiada Integracyjna - 9.11.2013 r. Wejdź do Galerii
W niedzielę 10 listopada 2013 roku w naszej Parafii odbyło się uroczyste wręczenie Pisma Świętego dzieciom, które przygotowują się wraz z rodzicami do Odnowienia Przyrzeczeń Chrztu Świętego. Biblia - Słowo Boga to ważne Słowo w życiu każdego chrześcijanina. Ks. Andrzej - na spotkaniu - przypomniał wszystkim dzieciom historię pana Romana Brandstaettera, który całe swoje życie poświęcił studiowaniu Biblii. Szukał Żywego Słowa, Które przyszło na świat, aby zbawić ludzi:
"Pan Roman miłość do Biblii zawdzięczał dzięki wierze swoich rodziców i dzięki łasce Pana Boga, Który sprawił przez działanie Ducha Świętego, że Romanowi otworzyło się serce na ukrytą prawdę Słowa Bożego. A wszystko zaczęło się od dziadka pana Romana, który go wychowywał w latach dziecięcych. Dziadek był prozaikiem hebrajskim mieszkającym w Tarnowie, zanurzony w starej kulturze galicyjskich Żydów. Często wnukowi opowiedział całą Biblię, kiedy chodzili na długie spacery. Chłopiec zadziwił się, gdy po jakimś czasie odkrył, że to wszystko jest napisane w Biblii, długi czas bowiem był naiwnie przekonany, że dziadek wszystko wymyślił. Przed śmiercią dziadek zostawił mu taki testament: "Będziesz Biblię nieustannie czytał. Będziesz ją kochał więcej niż rodziców. Więcej niż mnie... Nigdy się z nią nie rozstaniesz... A gdy się zestarzejesz, dojdziesz do przekonania, że wszystkie książki, które przeczytałeś, są tylko nieudolnym komentarzem do tej jedynej Księgi".
Każdy z nas winien szanować Biblię, nie tylko, by nie była zakurzona na regale, pośród licznych książek, ale by była Księgą Żywą, by była Księgą po którą będziemy często sięgać, by tam szukać rozwiązywania naszych problemów, naszych pytań i naszych wątpliwości... "
Na koniec ks. Andrzej życzył wszystkim dzieciom: "Życzę wam moi drodzy, by za kilka lat wasza Biblia była zniszczona, by miała pobrudzone kartki, czasem może lekko zniszczone. Bo to będzie znaczyć, że ta Księga szczególna będzie dla was Księgą Życia, że będziecie z nią w każdej chwili życia. Oby tak właśnie było w waszym życiu! "
Na koniec spotkania dzieci podchodziły do księdza Proboszcza, by wraz z rodzicami odbierać Biblię. Pocałunek złożony na Biblii, to początek drogi, z Bożym Słowem na wszystkie chwile życia. Oby zawsze w szczęściu i posłuszeństwie.
Biblio, ojczyzno moja
(Roman Brandstaetter)
"Biblio, ojczyzno moja,
Biblio, moja ziemio polska,
Galilejska
I franciszkańska,
O wy, Księgi mojego dzieciństwa,
Pisane dwujęzyczną mową,
Polską hebrajszczyzną,
Hebrajską polszczyzną,
Dwumową
Świętą
I jedyną... "
Zapraszamy do galerii: Wręczenie Pisma Świętego - 10.11. 2013 r. Wejdź do Galerii
Zapraszamy do galerii: Pielgrzymka do Grobów Apostołów 12-27.10.2013 r. Wejdź do Galerii
Kiedy w zeszłym roku Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Przasnyszu organizowały tę akcję, patrzyłem na nią z przymrużeniem oka, myśląc czy to się uda? Przecież to tylko makulatura. Czy to możliwe, żeby w ten sposób pomóc ludziom w Afryce? Kiedy tak rozmyślałem, sam przejrzałem swoje półki i zakamarki, zapakowałem do samochodu i nieśmiało podjechałem pod dom Sióstr. I wtedy okazało się, że takich jak ja było o wiele więcej. Widziałem nie tylko pełen kontener makulatury ale i obok zebrane następne kilogramy, które nie mieściły się już w kontenerze. Poczułem ulgę na sercu, bo może tych kilka kg mojej makulatury stały się cząstką budowy studni.
We wrześniu tego roku przeglądając czasopisma misyjne, pojawił się ni stąd ni zowąd napis: "Makulatura na misje". I pomyślałem: Czemu nie u nas? Czemu nie w naszej Parafii. Przecież zbliża się Tydzień Misyjny w Kościele Powszechnym, więc warto by było pomyśleć o konkretnej pomocy ludziom na misjach. I tak się zaczęło. Najpierw informacja w naszej świątyni na wszystkich Mszach św. potem plakaty rozwieszane po sklepach, ogłoszenia w pozostałych parafiach Przasnysza i teraz jeszcze informacja w Tygodniku Przasnyskim. Czy można więcej jeszcze zrobić? Pewnie tak. Człowiek się uczy. Ale najważniejsze, że jest chęć pomocy. Kiedy piszę te słowa minęło 5 godzin od kiedy stanął kontener przy naszej świątyni. I cóż można powiedzieć? Jestem pod wrażaniem odzewu ludzi. Co chwila podjeżdża jakiś samochód wypakowując zebraną w domu makulaturę. Gdy zajrzałem do środka kontenera, serce się radowało, że już w tych pierwszych godzinach tak wiele osób zechciało odpowiedzieć na apel potrzebującym w Afryce.
Zebrana makulatura przekazana będzie do zakładu przerobu makulatury w Ostrołęce. Otrzymane w ten sposób pieniądze przekażemy na budowę studni w Południowym Sudanie w Misji Kajo-keji (Lomin) znajdującej się w sercu ziem Kuku. Nazwa pochodzi od imienia szefa plemienia (Kajok-köji) który rządził podczas Brytyjskiego panowania w Sudanie. Ziemie znajdują się na południu Południowego Sudanu blisko granicy z Ugandą. Teren ten ma wielkość 112. 600 km2 z 5 lokalnymi administracjami zwanymi payams: Kangapo 1, Kangapo 2, Liwolo, Nyepo i Kala1.
Tereny te zamieszkuje plemię Kuku. Należą do grup językowych Bari, Nilo-Hamitic. Ludność ta zajmuje się przede wszystkim uprawą ziemi, nieliczni posiadają krowy, kozy i owce. Są znani z uprawy drzew mango o które bardzo dbają. Podczas okresów deszczowych uprawiają sorgo, kukurydzę, proso, maniok, orzeszki ziemne, słodkie ziemniaki i fasolę. Plemię Kuku liczy 250.000. Z tej studni korzystać będzie 12. 000 ludzi. I mieszkańcy Przasnysza będą mieli poprzez tę makulaturę swój udział w budowie studni. Tak niewiele (bo to tylko makulatura) a zarazem tak wiele możemy uczynić dla potrzebujących. Mówi się, że 1 kg makulatury to 75 litrów wody dla Afryki. Dlatego nie można być obojętnym, kiedy pomocy potrzebują nasi bracia chrześcijanie w nowo rodzącym się państwie. Można by powiedzieć, że nasz dar jest takim prezentem dla nowych domów, rodzin, wspólnot. To konkretna pomoc, namacalna i żywa.
Tu nie ma wyznaczników. Nie jest nigdzie zapisane, czy założone, że trzeba tyle i tyle kg przynieść, by akcja "Makulatura na misje" byłą udana. Liczy się serce i dar. Jeśli nasi mieszkańcy zechcą się podzielić swoim darem, będzie tej makulatury więcej i a co za tym idzie będzie większy wkład w budowę studni.
Zapraszamy wszystkich nie obojętnych na trud życia naszych braci w Południowym Sudanie w dniach 19-29.10. 2013 r. , by przyszli na Al. Jana Pawła II 10 w Przasnyszu z zebraną w domu makulaturą i złożyli ją do wystawionego kontenera za kościołem. Pamiętajmy, my też możemy pomóc! Wszystkich, którzy zechcą złożyć swoje "dary z makulatury" zapraszamy 8.11.2013 o godz.18.00 na Mszę św., która będzie sprawowana w intencji ofiarodawców upraszając dla nich Bożego błogosławieństwa.
W sobotni piękny poranek 5 października 2013 roku grupa naszych parafian wraz z ks. Andrzejem na zakończenie Roku Wiary wyruszyła na pielgrzymkę do naszych diecezjalnych sanktuariów w Ratowie i Żurominie.
Najpierw nawiedziliśmy Sanktuarium św. Antoniego w Ratowie. Nasze spotkanie na początek rozpoczęła uroczysta Msza św. przed obrazem św.Antoniego. Ks. Bogdan Pawłowski - Rektor tutejszego Sanktuarium - przywitał naszą grupę i zachęcił do wspólnej modlitwy polecając swoje sprawy przez pośrednictwo Świętego Patrona. Ks. Andrzej w wygłoszonym do nas słowie powiedział, byśmy szukali świętego Antoniego nie tylko w przypadku zagubienia różnych rzeczy ale także w sytuacji kiedy sami się w życiu pogubimy, kiedy gubią się nasi bliscy. Wtedy zawsze powinniśmy uciec się do Świętego z Dzieciątkiem Jezus, by nam pomógł rozwiązać nasze życiowe supełki. Po Mszy św. rozpoczęła się pełna w wydarzenia historyczne wędrówka z ks. Bogdanem po Sanktuarium i klasztorze. Na zakończenie pobytu w Ratowie wielu z nas usiadło na ławeczce ze św. Antonim, by zawsze pomagał nas gdy będzie nam ciężko. Żal trochę wyjeżdżać, bo to ciekawe miejsce ale przed nami kolejne spotkanie, spotkanie z Maryją. Przecież to Pierwsza Sobota miesiąca.
Następny punkt naszej wędrówki to Żuromin z Sanktuarium Maryjnym. Ks. Tomasz Kaszanek wszystkich nas powitał przed odsłoniętym obrazem Maryi i poprosił, byśmy nie zapominali o Niej i zawsze do Niej się uciekali z prośbami. Ks. Tomasz wspomniał, że: "Tak licznie zgromadzona Parafia w każdą środę na nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy zawsze buduje wiarę i podnosi na duchu, widząc szczelnie wypełniony kościół. Przecież to dzień powszedni". Ubogaceni historią Blocha od którego zaczęła się historia tego Sanktuarium i miasta Żuromin pożegnaliśmy się z Maryją udając się na kolejny przystanek naszego wędrowania.
Ostatnim punktem była wizyta w Skansenie w Sierpcu - Muzeum wsi mazowieckiej. Spotkanie i zwiedzanie rozpoczęło się od pokazu wyrobu masła. Każdy z nas wie jak masło wygląda, to kupione ze sklepu. Ale masło wyrabiane samemu sobie, ooo z tym już trudniej...
Tym bardziej, że można było sprawdzić smakowo jaki jest wyrób zrobiony przez nas samych. Dzieci dzielnie ubijały śmietanę w kiżance, czasem z pomocą dorosłych. Na koniec uczta chleba wiejskiego z masłem wyrobionym przed chwilą, raczyła nasze podniebienia. Potem zwiedzanie pałacu, powozowni, wystawy rzeźby ludowej i wsi rzędowej, przeniosła nas w czasie, oglądając życie ludzi sprzed lat. Chałupy z różnych wsi i rożnych osób począwszy od dziedziców, młynarzy i chłopów dały nam wyobrażenie jak to się dawniej żyło. Nie omieszkało się ominąć Pohulanki, by zjeść pajdę chleba ze smalcem i napić się gorącej herbaty. Wróciliśmy pełni wrażeń i tych dla ducha i dla ciała. Żałujcie, że was nie było.
Zapraszamy do galerii: Pielgrzymka do Ratowa i Żuromina - 5.10. 2013 r. Wejdź do Galerii
W piękne niedzielne południe 29 września 2013 roku nasz brat kleryk Wojciech Jankowski, założył po raz pierwszy strój duchowny. Życzymy mu wierności w podejmowaniu obranego powołania. Od tej chwili zewnętrznie postrzegany jako osoba duchowna niech spotyka w dzisiejszym trudnym świecie wiele dobra i życzliwości a przede wszystkim ogromnej łaski od Wszechmogącego. Wojtku! Parafianie życzą ci samych dobrych chwil w dorastaniu do pełni kapłaństwa.
Szczęść Boże!
Jest taki dzień w życiu kleryka, w którym to, co wewnętrzne staje się zewnętrzne, a jest nim moment przyjęcia stroju duchownego, sutanny - czarnego długiego płaszcza z guzikami i koloratką. Jest to dzień, który jest przez wielu wyczekiwany.
Sama uroczystość jest wewnątrzseminaryjna, którą poprzedzał dawniej tradycyjny obrzęd obcinana krawatów przez starszych kolegów. To nieco zabawny, ale bardzo wymowny zewnętrzny znak, że kończy się pewien etap w życiu młodego człowieka, i od tego czasu już będzie nosił strój kapłański: znak przynależność do Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła. Znak, który niejednokrotnie gryzie się z współczesnym światem i tym, co proponuje współczesna kultura.
Po tym akcie, nastąpiło przywdzianie po raz pierwszy sutanny, jak wcześniej starsi koledzy nie zawiedli i pomogli każdemu w przywdzianiu tego stroju. Potem w seminaryjnej kaplicy nastąpiło poświęcenie sutanny. Przyjęciu sutanny towarzyszy zawsze wiele radości i życzliwości braci.
Jest to zawsze ogromne przeżycie dla każdego kleryka. Pozostaje tylko nauczyć się jeszcze chodzić po schodach, co na początku nie jest łatwe. I z radością świadczyć o Jezusie Chrystusie wszystkim spotkanym ludziom, dzielić się z nimi miłością, którą otrzymujemy od Jezusa Dobrego Pasterza.
Warto wspomnieć, że strój duchownych Kościoła katolickiego w pierwszych 4 wiekach nie różnił się od codziennego stroju mieszkańców. Składał się on z długiej sukni (czyli tuniki rzymskiej), płaszcza, pasa i obuwia. Obecny strój księży pochodzi od "vestis talaris" tzn. sukni sięgającej kostek, która została przejęta przez kler, kiedy pod wpływem barbarzyńców w VI wieku w życiu świeckim zaczęto używać krótszych strojów. Do jej noszenia zobowiązał duchowieństwo już synod w Bradze (572 r.), a następne przepisy kontynuowały ten zwyczaj. W 1589 r. używanie tego stroju zalecił obligatoryjnie papież Sykstus V. Z czasem ustalił się zwyczaj, że duchowni nosili sutanny w kolorze czarnym. Sutanna to znak niewinności, pokory oraz odejścia od upodobań świata.
Od dnia obłóczyn sutanna staje się codziennym strojem seminarzystów. Stanowi ona czytelny i wyrazisty znak wyboru przez alumna drogi kapłańskiej i zobowiązuje go do bardziej dojrzałego przeżywania tej decyzji.
(Zdjęcia zaczerpnięte ze strony WSD Płock)
Rankiem 21 września 2013 roku po ogłoszeniach organizacyjnych tegorocznego przewodnika naszej grupy ks. Jarosława Borka i po modlitwie do Matki Bożej, Której oddaliśmy całe nasze życia i nasze życiowe wędrowanie wyruszyliśmy sprzed naszej świątyni do kościoła św. Wojciecha, miejsca chrztu św. Stanisława Kostki, by ruszyć dalej z grupą dzieci z całej diecezji do Rostkowa, miejsca urodzin naszego młodego świętego.
W tym roku przeżywaliśmy już XXXI Ogólnopolską Pielgrzymkę Dzieci i Młodzieży do Rostkowa. Tegoroczna wędrowanie odbyło się pod hasłem: Wierzę - Jestem Widoczny.
Tradycyjnie, w grupie drugiej, wyruszyliśmy ze śpiewem i radosnym sercem na nasze małe wędrowanie do bliskiego nam Rostkowa, by spotkać tam duszą naszą małego Stasia, który tymi dróżkami chadzał, spotykał się na modlitwie z Jezusem i wzrastał w mądrości, by wyruszyć na pielgrzymkę życia przez Wiedeń, Augsburg, Dylingę do Rzymu, by wypełnić swoje powołanie - pragnienie bycia "Ad maiora natus suum" czyli do wyższych rzeczy stworzonym.
W drodze pośród śpiewu, poznaliśmy życie św. Stanisława Kostki, który przedstawiły nam dzieci i opis samego Rostkowa - co z pamiątek po Stasiu zostało. Rozśpiewani dotarliśmy ok.12. 00 na miejsce. Chwila odpoczynku, jakieś kanapki i potem uroczysta Msza św. sprawowana przez J. E ks. Biskupa Romana Marcinkowskiego.
Ks. Biskup przypomniał nam, że mamy być widoczni, bo kochamy Pana Jezusa. Tak jak znaczek odblaskowy, który każdy uczestnik pielgrzymki otrzymał, pomaga nam być widocznym na jezdni. Podobnie i z naszym życiem. Jeśli wierzymy w Pana Jezusa, to nie możemy się wstydzić, że należymy do jednej rodziny Dzieci Bożych, do wspólnoty Kościoła. Dlatego też, ks. Biskup zachęcił wielu z nas byśmy zawsze zakładali nasze komunijne medaliki, bo one są znakiem naszej miłości do Jezusa, znakiem rozpoznawczym w dzisiejszym świecie.
Po Mszy św. jeszcze tylko nasza mała pielgrzymka wspomnień ze św. Stasiem Kostką. Ks. Andrzej zaprowadził nas do kościoła, który stoi w miejscu gdzie był dom Państwa Kostków, potem stanęliśmy przed figurą świętego, którą poświęcił w 1967 roku kard. Karol Wojtyła, późniejszy Papież Jan Paweł II. Następnie podeszliśmy do lipki i do stawu, przy których modlił się nasz młody Patron. Na koniec każdy z nas mógł dotknąć śladu na kamieniu, który według tradycji zostawił jako dziecko św. Stanisław.
Na koniec niestety już tylko do autobusu, by wrócić do domu.
Ale w sercach naszych zostanie głęboko w pamięci nasz Stasio Kostka. Przecież to nasz Ziomek dlatego pamiętajmy, że warto Go naśladować, bo On był taki jak my, młody, wesoły i z Mazowsza. Skoro tak, to i każdy z nas może iść drogą do nieba tak jak On. Do zobaczenia na pielgrzymce za rok! Z nowymi siłami i pomysłami na kolejne wędrowanie. A może pójdziesz z nami?
Zaryzykuj...
My na pewno idziemy!
Zapraszamy do galerii: Pielgrzymka do Rostkowa 21.09.2013 r. Wejdź do Galerii
CELE SYNODU
§ 10. Głównym celem XLIII Synodu Diecezji Płockiej jest pomoc Biskupowi diecezjalnemu w pełnieniu jego funkcji nauczycielskiej, kultycznej i pasterskiej w diecezji. Cel ten w szczególności obejmuje:
a) wskazanie nowych dróg i rozwiązań dla działalności duszpasterskiej w diecezji, a zwłaszcza dla krzewienia nowej ewangelizacji;
b) rozbudzenie entuzjazmu wiary Ludu Bożego;
c) przeżycie mocy Ducha Świętego przez tych, którzy utracili odwagę bycia Kościołem;
d) adaptację powszechnego prawa Kościoła do aktualnych warunków i potrzeb duszpasterstwa lokalnego;
e) pogłębienie jedności prezbiterium i całej wspólnoty chrześcijańskiej diecezji;
f) promocję nauczania II Soboru Watykańskiego w kontekście bogatej tradycji Kościoła, a także nauczania Jana Pawła II i Benedykta XVI;
g) pogłębienie znajomości i wdrożenie uchwał II Polskiego Synodu Plenarnego;
h) pomoc w głębszym rozumieniu i przeżywaniu chrześcijaństwa przez poznanie w zespołach synodalnych projektów dokumentów, dyskusję nad ich treścią i wnoszenie poprawek.
§ 11. Pisemną formą wieńczącą prace Synodu będą Statuty synodalne i stosowne aneksy.
(Z regulaminu XLIII SYNODU DIECEZJI PŁOCKIEJ)
17 września 2013 roku w sali parafialnej odbyło się już kolejne spotkanie naszego Zespołu Synodalnego. W wielkiej odpowiedzialności podjęliśmy dyskusje na zadane tematy i rozmowy w oparciu o nadesłane synodalne materiały. Poruszane tematy związane były między innymi z: przygotowaniem dzieci do poszczególnych sakramentów, odpowiedzialności rodziców za dzieci i większe zaangażowanie wiary rodziców w życie Kościoła. To tylko niektóre zagadnienia, ale bardzo ożywione w dyskusję. Wszyscy widzimy, że potrzeba na nowo podjęcia tych myśli, by nasza wspólnota parafialna stawała się żywą cząstką Kościoła.
Przed nami kolejne spotkanie, które odbędzie się za tydzień tj. 24 września br. Będzie ono w sposób szczególny poświęcone zagadnieniom Nowej Ewangelizacji. Wszystkich chętnych pragnących zaangażować się w życie naszej Parafii serdecznie zapraszamy do rozmów i dzielenia się swoimi pomysłami.
Pragniemy poinformować, że z dniem 11 września 2013 roku decyzją J.E. Ks. Bpa Piotra Libery zakończył pracę duszpasterską w naszej Parafiiks. Piotr Paradowski. Za wszelkie dobro, głoszone Słowo Boże, za życzliwość składamy serdeczne podziękowanie. Życzymy ks. Piotrowi, by Dobry Jezus, Ten, Który go powołał obdarzał go wieloma łaskami na nowej placówce duszpasterskiej.
Z dniem 11.09.2013 r. ks. Piotr Paradowski rozpoczyna pracę w Parafii pw. św. Szczepana w Bądkowie w dekanacie Dobrzyń nad Wisłą. Szczęść Boże!
Równocześnie z tym samym dniem rozpoczyna pracę w naszej Parafii ks. Jarosław Borek pochodzący z Pułtuska, a ostatnio pracujący w Parafii p.w. św. Szczepana w Bądkowie. Witamy cię księże Jarosławie w naszej najmłodszej Parafii Przasnysza. Odtąd jesteś jednym z nas. Życzymy, by Pan Jezus pomagał ci w trudzie kapłańskiej pracy a Maryja, Pani z Fatimy wypraszała tobie moc łask.
Tradycyjnie w ostatnią niedzielę sierpnia zebraliśmy się w naszej świątyni na wielkie dziękczynienie za tegoroczne plony. Chcemy Panu Bogu dziękować nie tylko za życie ale i za trud rolnika, który szczególnie w tym roku utrudził się by zebrać skarby ziemi przez mozolną ciężką pracę w skwarze dnia i niepewność deszczowych dni. Dziś, dziękczynienie. I dobrze, Temu, Który daje wzrost i owoc trzeba dziękować.
Od kiedy ziarno posiano
czasu minęło niemało
i przybył siewca zobaczyć
jakie też plony wydało.
Czy było pielęgnowane
czy ptactwo go nie wybrało
lub, może padło na skałę
i słońce mu dokuczało.
Czy na grunt żyzny upadło
wydało stokrotne plony
czy nocą ktoś ostu nie posiał
i chwastem zarosły zagony.
Lecz siewca gdy ziarno posiał
krzyż na tej ziemi postawił
aby ten krzyż Zbawiciela
strzegł tą parafię i zbawił.
(Powrót Siewcy, Roman Lewiński)
W tym roku szczególne podziękowania kierujemy do mieszkańców następujących wiosek, które przygotowały wieńce i chleby dziękczynne: Karwacz, Góry Karwackie, Polny Młyn oraz Rodzinnemu Ogrodowi Działkowemu "Stokrotka". Bóg zapłać!
Pragniemy poinformować, że z dniem 21 sierpnia 2013 roku decyzją J.E. Ks. Bpa Piotra Libery zakończy pracę duszpasterską w naszej Parafii ks. Grzegorz Bednarczyk. Uroczyście pożegnamy go we wtorek na wieczornej Mszy św. o godz. 18.00. Ks. Grzegorz pracował w naszej Parafii od 26 sierpnia 2010 r. To już 3 lata. A jakże owocne. Opiekował się Liturgiczną Służba Ołtarza, prowadził Nabożeństwa Fatimskie, katechizował w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych im. mjra Henryka Sucharskiego w Przasnyszu, przygotowywał młodzież do Sakramentu Bierzmowania, organizował liczne wyjazdy dla ministrantów. Za wszelkie dobro, głoszone Słowo Boże, za życzliwość i uśmiech składamy serdeczne podziękowanie. Życzymy ks. Grzegorzowi, by Dobry Jezus, Ten, Który go powołał obdarzał go licznymi łaskami na nowej placówce duszpasterskiej.
Z dniem 21.08.2013 r. ks. Grzegorz Bednarczyk rozpoczyna pracę w Parafii pw. św. Bartłomieja w Świedziebni w dekanacie rypińskim. Liczymy, że w sercu zostanie ślad z "przasnyskiej ziemi", by zawsze z radością powracał w nasze strony. Nie mówimy żegnaj, ale po prostu do zobaczenia!
Szczęść Boże!
Równocześnie z tym samym dniem rozpoczyna pracę w naszej Parafii ks. Piotr Paradowski pochodzący z Krzynowłogi Wielkiej, a ostatnio pracujący w Parafii Matki Bożej Fatimskiej w Płocku. Witamy cię księże Piotrze w naszej najmłodszej Parafii Przasnysza. Odtąd jesteś jednym z nas. Życzymy, by Pan Jezus pomagał ci w trudzie kapłańskiej pracy a Maryja, Pani z Fatimy wypraszała tobie moc łask.
Zapraszamy do galerii: Pożegnanie ks. Grzegorza Bednarczyka Wejdź do Galerii
15 sierpnia 2013 r. to dzień szczególny, bowiem dokładnie 15 lat temu ks.Bp. Zygmunt Kamiński powołał do istnienia naszą Parafię. Słoneczny ranek zapowiadał, że nie będzie to monotonny dzień naszego życia ale wyjątkowy dla naszej wspólnoty parafialnej. Kościół w tym dniu czcił również Wniebowziętą przypominając nam cel naszej wędrówki. Maryja towarzyszyła naszemu świętowaniu od samego początku. I tak było w dniu dzisiejszym.Ks. Proboszcz Romuald homilią wprowadził nas w klimat tego dnia i świętowania. Potem Ks. Infułat Aleksander Pasternakiewicz już do końca dnia wyjaśniał nam w homiliach ciekawe ukryte słowa biblijne z dzisiejszej Ewangelii. Mówił o tym jak to w ciągu tych 15 lat wiele zmieniło się w naszej Parafii, jak z pośpiechem wtedy - jak Maryja idąca do Elżbiety - rodziło się życie parafialne i budowa naszej świątyni.Ks. Władysław Stradza, który wraz z ks. Infułatem brał udział w naszej radości posługiwał w konfesjonale jednając spragnionych Miłosierdzia Bożego. Na koniec Mszy świętej wiele życzeń od ludzi bliskich naszej wspólnocie.
Po uroczystej Mszy św. o godz.11. 30 rozpoczął się czas świętowania. Najpierw koncert Orkiestry OSP w Przasnyszu, potem mnóstwo różnych konkursów, gier, zawodów sportowych - słowem dla każdego coś miłego. Były zabawy dla dzieci, młodzieży, dorosłych i rodzin. Ks. Proboszcz z komisją konkursową wręczał dyplomy i nagrody, ogłoszonego wcześniej konkursu plastycznego i literackiego. Cały czas coś się działo. Wozy strażackie otworzyły swoje podwoje dla ciekawskich dzieci, dla zmęczonych kiełbaska z grilla i grochówka, dla pełnych energii - konkursy: wbijanie gwoździ na czas, rzucanie opon na odległość, siłowanie na rękę, biegi na czworaka. Oj działo się. Chętni mogli zaśpiewać na scenie. Dzieci bawiły się w tańczącego motylka, rodzinną mumię i wiele ciekawych gier i zabaw. W międzyczasie można było kupić los loterii fantowej i wygrać ciekawe fanty. Na koniec wręczono najlepszym sportowcom puchary i nagrody oraz rozdzielono wszystkim dzieciom tort urodzinowy naszej Parafii.
Zbliżała się już godzina 17. 00, czas na Mszę św. To był czas naszej świątecznej zadumy i dziękczynienia. Wyjątkowy czas, bowiem pomagał nam w tej zadumie rodzinny zespół "Moja Rodzina" z Glinojecka. Po Mszy św. wysłuchaliśmy koncertu ewangelizacyjnego. Ale to nie był koncert dla "sztywniaków". Bo nie dało się śpiewać czy słuchać pieśni uwielbienia Boga na siedząco. Młodzi poderwali wszystkich do wspólnego śpiewu, okrzyków i burzy oklasków uwielbienia. Nasza świątynia zamieniła się w wieczernik Zesłania Ducha Świętego, bowiem "Alleluja" przeplatało się co chwila w "Totus Tuus" i okrzyki "dom na skale". Piękny czas uwielbienia. Oby zawsze tak było w naszych sercach na każdej Mszy świętej.
Na zakończenie dla wytrwałych ks. Proboszcz wręczył każdemu medal uczestnictwa w festynie. Spotkanie zakończyło się Apelem Jasnogórskim, takim naszym spojrzeniem na Czarną Madonnę i prośbą by zawsze z nami była i zawsze nam pomagała rozwiązywać nasze życiowe supełki.
Do zobaczenia na kolejnym jubileuszu!
Zapraszamy do galerii: 15 lat Parafii - XI Festyn Integracyjny Wejdź do Galerii
W wydaniu internetowym "Gościa Niedzielnego" - Edycji Płockiej - znajdziemy artykuł naszego parafianina Pana Wojciecha Ostrowskiego o naszej Duchowej Pielgrzymce, która odbyła się 1-14.08.2013 r. Zapraszamy do lektury.
Konkurs literacki adresowany jest do dzieci, młodzieży i dorosłych z okazji jubileuszu 15-lecia Parafii p.w. Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu
Tematyka konkursu: "Moja wiara, rodzina, parafia"
Termin wykonania prac: 11 sierpnia 2013r. Prace należy dostarczyć do ks. proboszcza Romualda Ciesielskiego lub ks. Andrzeja Zycha. Cele konkursu:
1. Rozwijanie poczucia tożsamości religijnej, rodzinnej, parafialnej.
2. Kształtowania aktywnego uczestnictwa w kulturze i życiu religijnym.
3. Upamiętnienie 15. rocznicy utworzenia Parafii Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu
4. Rozwijanie wrażliwości literackiej.
5. Rozwijanie i promowanie talentów pisarskich.
Kryterium oceny:
Prace oceniane będą pod względem:
- ogólnego wyrazu literackiego
- poprawności stylistycznej i językowej
Nagrody
Przewidziane są nagrody rzeczowe, wyróżnienia oraz dyplomy. Warunki uczestnictwa:
1. Konkurs ma charakter otwarty.
2. Jeden autor tworzy jeden utwór/max. 3 strony maszynopisu/, a w przypadku utworów poetyckich-max. 3 utwory
3. Wyniki konkursu zostaną ogłoszone 15 sierpnia2013r w czasie festynu parafialnego.
Uwagi końcowe
Każda praca powinna zawierać informacje o autorze (imię i nazwisko, wiek uczestnika).
Organizatorzy konkursu nie zwracają prac konkursowych
Udział w konkursie jest równoznaczny z przyjęciem warunków regulaminu oraz zgodą na przetwarzanie danych osobowych uczestnika konkursu, dla potrzeb związanych z organizacją konkursu (zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych z dn.29.08. 1997 r.Dz.U. Nr 133 poz. 833 z późniejszymi zm.).
Udział w konkursie jest także jednoznaczny z wyrażeniem zgody na rejestrowanie wizerunku uczestnika konkursu oraz wykorzystanie tego wizerunku do przygotowywania materiałów promocyjnych dotyczących konkursu i parafii, w której ten konkurs się odbywa.
Regulamin konkursu plastycznego
Konkurs plastyczny adresowany jest do osób w wieku 6-13 lat
Tematyka konkursu: "Moja wiara, rodzina, parafia"
Termin wykonania prac: 13 sierpnia 2013r. Prace należy dostarczyć do ks. proboszcza Romualda Ciesielskiego lub ks. Andrzeja Zycha.
Cele konkursu:
1. Rozwijanie poczucia tożsamości religijnej, rodzinnej, parafialnej.
2. Kształtowania aktywnego uczestnictwa w kulturze i życiu religijnym.
3. Upamiętnienie 15. rocznicy utworzenia Parafii Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu
4. Rozwijanie wrażliwości estetycznej.
5. Rozwijanie i promowanie talentów malarskich. Kryterium oceny:
Prace oceniane będą pod względem:
- twórczej pomysłowości i wyobraźni w zakresie przedstawienia tematu
- ogólnej estetyki wykonania pracy
- umiejętności posługiwania się technikami plastycznymi
- ogólnego wyrazu artystycznego.
Nagrody
Przewidziane są nagrody rzeczowe, wyróżnienia oraz dyplomy.
Warunki uczestnictwa:
1. Konkurs ma charakter otwarty.
2. Technika wykonania prac dowolna.
3. Format prac plastycznych nie mniejszy niż A4.
4. Wyniki konkursu zostaną ogłoszone 15 sierpnia2013r w czasie festynu parafialnego.
Uwagi końcowe
Każda praca powinna zawierać informacje o autorze (imię i nazwisko, wiek uczestnika).
Organizatorzy konkursu nie zwracają prac konkursowych
Udział w konkursie jest równoznaczny z przyjęciem warunków regulaminu oraz zgodą na przetwarzanie danych osobowych uczestnika konkursu, dla potrzeb związanych z organizacją konkursu (zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych z dn.29.08. 1997 r.Dz.U. Nr 133 poz. 833 z późniejszymi zm.).
Udział w konkursie jest także jednoznaczny z wyrażeniem zgody na rejestrowanie wizerunku uczestnika konkursu oraz wykorzystanie tego wizerunku do przygotowywania materiałów promocyjnych dotyczących konkursu i parafii, w których ten konkurs się odbywa.
Pomysłodawcą pielgrzymki wraz z Biurem Pielgrzymkowym „Pax” z Białegostoku jest Nasz ksiądz wikariusz Andrzej Zych, który wprowadził delikatne zmiany w planie zwiedzania. Celem tej podróży są osobiste przeżycia religijne związane z nawiedzeniem miejsc związanych ze Świętymi. Każdy dzień to nowa postać religijna. Historia Ich życia a także miejsca z którymi są silnie związani, to nie jedyne atrakcje. Podczas pielgrzymki przy okazji zwiedzimy także zabytki polskiej, czeskiej i austriackiej kultury i architektury. Będą one urozmaiceniem i dopełnieniem całego wyjazdu.
Dzień Pierwszy – patron dnia: Święty Wojciech
Zbiórka na wyjazdowe spotkanie zaplanowane zostało na godzinę 3:30 pod kościołem Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu. Już od samego początku uczestnikom dopisywał humor mimo tego że była to wczesna godzina. Około godziny 4:15 wyjechaliśmy z Przasnysza i ruszyliśmy w kierunku Gąbina gdzie czekała na Nas kolejna grupa uczestników. Kiedy wszystkie miejsca w autokarze zostały zajęte, wyruszyliśmy zgodnie z planem do Kruszwicy. Przez wielu uznawane za najstarsze miasto w Polsce (VI wiek) położone nad jeziorem Gopło. Na miejscu zwiedziliśmy późnogotyckie ruiny zamku zwane Mysią Wieżą i Kolegiatę Świętego Piotra i Pawła. Kolejnym punktem dzisiejszej wycieczki było Strzelno. Największymi atrakcjami tej miejscowości to Rotunda Świętego Prokopa zbudowana w stylu romańskim, a także Kościół Świętej Trójcy, który zawiera ponad 600 relikwii, a także kolumny romańskie, najcenniejsze zabytki sztuki romańskiej w Polsce. Po obejrzeniu tych zabytków wybraliśmy się do Żnina aby przesiąść się w kolejkę wąskotorową i udać się do Biskupina. Kolejka stanowi atrakcję turystyczną całego Województwa Kujawsko – Pomorskiego i jest najpopularniejszym środkiem transportu łączącym atrakcyjne miejscowości tego regionu: Żnin, Wenecję, Biskupin i Gąsawę. W Biskupinie czekał na Nas pomnik historii Polski – jeden z najstarszych grodów w Polsce. Związany jest z kulturą łużycką, która trwała od środkowej epoki brązu po wczesną epokę żelaza. Ostatnim miejscem pierwszego dnia pielgrzymki było Gniezno, pierwsza stolica Polski, pierwsza metropolia kościelna, a także miasto Świętego Wojciecha. Największym zabytkiem jest Katedra Gnieźnieńska wraz z Wzgórzem Lecha. Dla wielu był to szczególny czas osobistej modlitwy przy relikwiach Świętego Wojciecha. Po zwiedzaniu katedry, nastał czas wolny na indywidualne zwiedzanie i wyjazd do upragnionego hotelu Victoria. Relacja fotograficzna z pierwszego dnia pielgrzymki
Dzień drugi – patron dnia: Święta Jadwiga Śląska
Drugi dzień rozpoczęliśmy wyjazdem do Poznania, a dokładniej do Ostrowa Tumskiego, duchowej i najstarszej części miasta, gdzie znajdują się Bazylika Archikatedralna świętych Apostołów Piotra i Pawła, jedna z najstarszych świątyń w Polsce, a także Kościół Najświętszej Marii Panny, gdzie w X wieku było palatium Mieszka I. Na tych terenach rozpoczęło się powstawanie Naszego kraju i kultury. W bazylice zobaczyliśmy między innymi: fundamenty pierwszej romańskiej katedry z grobami Mieszka I i Bolesława Chrobrego, złotą kaplicę, królewską kaplicę Przemysława II. Po zwiedzeniu poznańskiej „wyspy” wyruszyliśmy do zamku w Kórniku, który został uznany za pomnik historii. Dzisiejszy zamek jest w stylu neogotyckim i wyglądem nawiązuje do budowli obronnych. Z tym miejscem związana jest legenda, ze nocami po parku i zamku przechadza się Teofila z Działyńskich zwana „Białą Damą”. Kolejnym przystankiem pielgrzymki były Siciny, a dokładniej pocysterski Kościół Parafialny pod wezwaniem świętego Marcina. Odbyła się tam Msza Święta, a po niej poczęstunek zorganizowany przez Proboszcza tej parafii – księdza Tadeusza Śliwkę oraz krewnych księdza Andrzeja. Na koniec naszej wędrówki udaliśmy się do trzebnickiej Bazyliki pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i świętego Bartłomieja, patrona Piastów Śląskich. Salwatorianin br. Marcin opowiadał o życiu świętej Jadwigi i fundacjach założonych przez śląską patronkę. Tradycja przypisuje księżnej 20 fundacji kościelnych, najbardziej znane to: pierwszy klasztor żeński sióstr cysterek w Trzebnicy, szpital świętego Ducha i szpital dla trędowatych w Środzie Śląskiej. Na zakończenie dnia, już po zwiedzeniu bazyliki wyruszyliśmy do hotelu usytuowanego we Wrocławiu. Relacja fotograficzna z drugiego dnia pielgrzymki
Dzień trzeci – patron dnia: Matka Boża Wambierzycka - Królowa Rodzin
Wrocław to pierwszy przystanek, kolejnego dnia pielgrzymki. Jego zwiedzanie rozpoczęliśmy od Panoramy Racławickiej, która przybyła do Polski ze Lwowa. Jest to jedna z najlepiej zachowanych panoram w całej Europie. Do namalowania obrazu użyto płótna o długości 120 metrów i całkowitej powierzchni 1800 metrów kwadratowych. Następnie ruszyliśmy całą grupą na piękną wrocławską starówkę gdzie zobaczyliśmy między innymi: zabytkowy ratusz, plac przed pomnikiem Aleksandra Fredry, Uniwersytet Wrocławski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Ze stolicy dolnego Śląska wyruszyliśmy do Kopalni Złota w Złotym Stoku. W miłej i wesołej atmosferze chodziliśmy po starych podziemiach w poszukiwaniu tego kruszca. Ostatnim miejscem, które odwiedziliśmy było Sanktuarium Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin Patronki Ziemii Kłodzkiej w Wambierzycach, gdzie mieliśmy Mszę Święta. Cała miejscowość została zbudowana na planie Świętego Miasta – Jerozolimy. Co ciekawe do bazyliki wchodzi się przez prezbiterium co jest bardzo rzadko spotykane. Przepiękny ołtarz jest dziełem Karla Sebastiana Flackera. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem wykonana z drzewa lipowego. Na baldachimie siedzą 4 postacie, które symbolizują 4 kontynenty : Amerykę, Afrykę, Europę i Azję. Po zakończeniu zwiedzania udaliśmy się do Kudowy Zdrój na kolejny nocleg. Relacja fotograficzna z trzeciego dnia pielgrzymki
Dzień czwarty – patron dnia: Błogosławiony Czesław
Kolejny dzień rozpoczęliśmy Mszą Świętą w kaplicy Sióstr Służebniczek w Kudowie. Jest to miejsce szczególne bo w tej samej kaplicy w 1976 roku Mszę Święta odprawiał kardynał Karol Wojtyła. Po Eucharystii i śniadaniu udaliśmy się do kaplicy czaszek w Czermnej. Jest to bardzo nietypowe miejsce. Ściany i sklepienie wnętrza kaplicy pokrywa około 3 tysięcy czaszek i kości ludzkich, a dalsze 20-30 tysięcy leży w krypcie pod kaplicą. Zabytek sakralny robi naprawdę ogromne wrażenie. Po zwiedzaniu w Czermnej wyruszyliśmy do czeskiego skalnego miasta - Adršpach. Tam udaliśmy się do Rezerwatu Przyrody, który znajduje się na masywie górskim w Sudetach Środkowych będący fragmentem Gór Stołowych. Masyw zbudowany jest z piaskowca, skały osadowej powstałej w wyniku scementowania ziaren kwarcu, miki oraz okruchów innych skał. Piękne widoki i charakterystyczny humor czeski sprawił że czas w rezerwacie minął Nam bardzo szybko, Na zakończenie podróży obraliśmy kierunek na „Błędne Skały”, tak zwane polskie skalne miasto. Miejsce to różniło się bardzo od poprzedniego, ale robiło równie wielkie wrażenie. Przeciskanie się między skałami sprawiało Nam wszystkim frajdę i sprawiało, że grupa coraz bardziej zbliżała się do siebie. Po górskiej wędrówce udaliśmy się na drugi już nocleg w Kudowie Zdrój. Relacja fotograficzna z czwartego dnia pielgrzymki
Dzień piąty – patron dnia: Św. Cyryl i św. Metody
O godzinie 8:00 w piątym dniu naszego pielgrzymowania, podobnie jak w poprzednim spotkaliśmy się w kaplicy na Mszy Świętej. Po Eucharystii szybko spakowaliśmy się i wyruszyliśmy w zagraniczną część naszej podróży. Czekała nas długa droga do pierwszego punktu w planie dnia – Pałac Arcybiskupi w Kromiereże. Zabytek ten znajduje się na liście UNESCO i pierwotnie był zamkiem gotycko-renesansowym. W pałacu znajdują się stare i zabytkowe sale z wyjątkowymi meblami, obrazami i trofeami. Znana jest sala Sejmowa gdzie w latach 1848-49 urzędował Sejm austriacki. Natomiast perłą z pośród pomieszczeń jest stara biblioteka zawierająca około 100 000 rękopisów, rysunków, obrazów i duże archiwum muzyczne. Drugim, a zarazem ostatnim miejscem do zwiedzania dzisiejszego dnia był Velehrad a dokładniej sanktuarium Świętego Cyryla i Metodego. Obie postacie bardzo mocno przyczyniły się do rozwoju wiary na ziemiach Środkowej Europy za co zostali uznani za Patronów Europy. Świątynia bogata jest w bezcenne pamiątki i dzieła sztuki. Polskim akcentem w bazylice są: obraz Świętych Braci Cyryla i Metodego namalowanego przez wybitnego malarza Jana Matejkę, obraz Vlastimila Hofmana, który wisi nad chrzcielnicą w kaplicy Matki Jedności Chrześcijańskiej, a także stara kościelna chorągiew z polskiego sztandaru bojowego z bitwy pod Wiedniem. W uznaniu wyjątkowej roli i znaczenia świątyni papież Pius XI nadał tytuł Bazyliki Mniejszej, a Ojciec Święty błogosławiony Jan Paweł II podarował Złotą Różę. Według tradycji to tu znajduje się grób św. Metodego, dlatego stanęliśmy w tym miejscu z modlitwą Koronki do Miłosierdzia Bożego. Po zwiedzeniu owego sanktuarium, udaliśmy się na pierwszy nocleg po za granicami Polski, dokładnie do Hodonina. Relacja fotograficzna z piątego dnia pielgrzymki
Dzień szósty – patron dnia: Św. Stanisław Kostka
Szósta wyprawa zaprowadziła nas do Wiednia. Spędziliśmy tam cały dzień i to tak za mało aby zobaczyć wszystkie zabytki jednej z najpiękniejszych stolic w Europie. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od wzgórza Kahlenberg, gdzie znajduje się kościół Świętego Józefa pobudowany w miejscu rozpoczęcia odsieczy pod wodzą Jana III Sobieskiego. Po nim udaliśmy się na wiedeńską starówkę. Zobaczyliśmy między innymi: Katedrę Świętego Stefana, Hofburg, Pałac Schönbrunn, Belweder, Ratusz. Naszym głównym celem w Wiedniu było Kolegium Jezuickie po którym nie pozostał dzisiaj już żaden ślad, oraz dom Luteranina gdzie mieszkał ze swoim bratem Święty Stanisław Kostka. Przy oknie pokoju naszego Patrona całą grupą pomodliliśmy się koronką do Miłosierdzia Bożego. Nasz lokalny święty właśnie w stolicy Austrii podjął najważniejszą decyzję w swoim życiu. Po objawieniu się Świętej Barbary i Matki Bożej, młody Stanisław postanawia zostać jezuitą. Wyrusza w daleką podróż by osiągnąć swój cel. Z Wiednia, przez Augsburg, Dylingę do Rzymu na spotkanie z Ojcem Generałem Zakonu Jezuitów. Na pożegnanie starego Wiednia mieliśmy czas na indywidualne zwiedzanie Hofburga, oraz zakupy pamiątek. Relacja fotograficzna z szóstego dnia pielgrzymki
Dzień siódmy – patron dnia: Św. Maria Magdalena
Ostatni dzień naszego pobytu na ziemiach czeskich był skupiony na wypoczynku i relaksie przed powrotem do Ojczyzny, gdzie czekają na nas jeszcze polskie Tatry i Łagiewniki w Krakowie. Pierwszym a zarazem ostatnim punktem dnia był zespół parkowo – pałacowy Lednicko-Valticki. Posiadłość od początku istnienia aż do 1945 roku należała do arystokratycznego rodu Lichtensteinów. Obecnie znajduje się tam romantyczny zamek oraz malownicze miasteczko otoczone dwustuhektarowym obszarem który obejmuje przepiękny park, rozległe stawy i ogromny las. Nowogotycki zamek w Lednicach pełnił funkcję miejsca letnich spotkań szlachty europejskiej i jest wpisany na listę UNESCO jako obiekt dziedzictwa kulturowego. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od sal: myśliwskiej, karmazynowej, chińskiej, kończąc na czerwonej. Ostatnia z sal, była miejsce imprez szlacheckich. Dowodem tego był koncert gitarowy miejscowego muzyka, który przeniósł nas w okres świetności tego zamku i pozwolił poczuć się jak prawdziwy szlachcic z XVII wieku. Po spacerze w twierdzy, wyszliśmy na świeże powietrze i udaliśmy się do przyzamkowego parku. Mieliśmy tam chwilę indywidualnego czasu na poobserwowanie przyrody i pięknych gatunków roślin oraz palm. Po upływie tego czasu, udaliśmy się na ostatnią noc w Czechach, w miejscowości Hodonin. Relacja fotograficzna z siódmego dnia pielgrzymki
Dzień ósmy – patron dnia: Św. Brat Albert, bł. Jan Paweł II
Kolejny dzień to ukochane polskie góry – Tatry, ale żeby je zwiedzać najpierw trzeba było dojechać na to miejsce. Z Czech udaliśmy się przez granicę do Słowacji i dopiero do Polski. Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach został nawiedzony przez nas na samym początku. Świątynia ta została zbudowana jako votum wdzięczności za ocalenie życia Jana Pawła II po zamachu 13 maja 1981r. W Sanktuarium pielgrzymom towarzyszą różne symbole. Najważniejsze z nich to : krzyż na granicy parafii, różańcowy mur oplatający to miejsce szczególnej modlitwy, pomnik Ojca Świętego i mniejszy model krzyża z Giewontu, relikwie krzyża, tron papieski i przepiękna droga krzyżowa. Kolejnym punktem wycieczki był wjazd wyciągiem krzesełkowym na Gubałówkę. W drodze towarzyszyły nam wspaniałe naturalne widoki. Na miejscu mieliśmy czas indywidualny na zakup pamiątek, zrobienie zdjęć na tle panoramy i chwilę odpoczynku. Po zjeździe krzesełkami, udaliśmy się w stronę Polany Rusinowej. W drodze zobaczyliśmy skocznie na których odbywają się międzynarodowe zawody skoków narciarskich. Do owej Polany musieliśmy dojść na pieszo. Pierwszym etapem było dojście do Sanktuarium Maryjnego w Wiktorówkach, gdzie każdy miał chwilę na osobistą modlitwę. Drugim etapem było już dojście na Polanę z której był wspaniały widok na góry. Po zrobieniu wspólnego zdjęcia i czasu odpoczynku, zeszliśmy z doliny i udaliśmy się do autobusu,, który zawiózł nas na ostatni nocleg tej pielgrzymki w Murzasichle. Relacja fotograficzna z ósmego dnia pielgrzymki
Dzień dziewiąty – patron dnia: Św. Faustyna Kowalska
Nadszedł dziewiąty dzień naszej pielgrzymki i niestety zarazem ostatni. O godzinie 9:15 wyjechaliśmy do Krakowa – Łagiewnik. Znajduje się tam Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w którym modliliśmy się przy relikwiach Świętej s. Faustyny Kowalskiej. Jest to jedna z najważniejszych postaci religijnych w Polsce. Mistyczka, stygmatyczka i wizjonerka. Dziełem znanym na całym świecie, którego autorką jest Faustyna jest jej Dzienniczek. Zawiera on wszystkie słowa Jezusa, wizje dotyczące czyśćca, piekła, przyszłości. W samo południe uczestniczyliśmy we Mszy Świętej. Po Eucharystii wybraliśmy się jeszcze do Skarżyska Kamiennego, gdzie znajduje się bardzo dobrze odwzorowana kopia Ostrej Bramy z Wilna. Usłyszeliśmy historię powstania owej budowli i pomodliliśmy się przed obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej, słowami Maksymiliana Kolbe. Po zakończeniu zwiedzania, udaliśmy się już w drogę powrotną do Gąbina i Przasnysza. Podczas jazdy dokonaliśmy podsumowania całej pielgrzymki. Były podziękowania, chwile wzruszenia. Niestety dziś kończy się nasza wyprawa. Część pielgrzymów wysiadła w Gąbinie, pozostali dojechali do Przasnysza, gdzie znajduje się meta podróży.
Mam możliwość także na podzielenie się z Wami wszystkimi swoimi osobistymi podsumowaniami i refleksjami. Była to moja pierwsza pielgrzymka, którą zorganizowała parafia Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu. Jestem wdzięczny za to, że mogłem w niej uczestniczyć. Przeżyłem wspaniałe chwile, zwiedzając miejsca silnie związane z naszą wiarą, modląc się osobiście przed relikwiami i ołtarzami ważnymi dla każdego katolika. Nie żałuję ani jednej minuty spędzonej „Ze świętymi na szlaku”. Chciałbym podziękować przede wszystkim księdzu Andrzejowi bez którego nie byłoby mnie na tej pielgrzymce, który radził zawsze dobrym słowem, pomagał i wszystko bardzo profesjonalnie zorganizował. Chciałbym także podziękować wszystkim pielgrzymom, którzy bez żadnych oporów przyjęli mnie do swojej „rodziny”. Atmosfera podczas wyprawy była fantastyczna. Mam cichą nadzieję, że spotkamy się za rok i wspólnie wyruszymy na kolejny szlak.
Relacja fotograficzna z dziewiątego dnia pielgrzymki
Opracował: Piotr Urban
Pielgrzym "Ze świętymi na szlaku"
20 czerwca 2013 roku zakończył się kolejny rok spotkań biblijnych w naszej Parafii. W ciągu tego roku poruszane były przede wszystkim tematy związane z życiem rodziny semickiej: narodziny i obrzezanie, edukacja i Prawo Lewiratu, zaręczyny i małżeństwo, śmierć i obrzędy pogrzebu. Oprócz spotkań tematycznych wiele razy sięgaliśmy do różnych prezentacji multimedialnych, poruszających omawiane tematy.
W ostatnie czwartkowe spotkanie odbył się przed ks. Proboszczem uroczysty egzamin w wesołej i życzliwej atmosferze z omawianych biblijnych zagadnień. Na zakończenie spotkania wszyscy otrzymali pamiątkowe świadectwa potwierdzające uczestnictwo w biblijnym kursie pogłębiającym tajniki Księgi Ksiąg.
Od września zaczynamy omawianie Ksiąg Pięcioksięgu. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy na nasze spotkania.
Święcenie pól było dla gospodarzy ważnym obrzędem, wynikającym z porządku czasu zasiewu i próby zabezpieczenia urodzaju płodów rolnych. Wiosennym wytężonym pracom polowym towarzyszyły wspólne, ogólnowioskowe procesje błagalne, by Bóg darował kary, odwrócił choroby, nieurodzaj i różne klęski. I w naszej Parafii także na zaproszenie poszczególnych wiosek wyruszał kapłan, by wezwać Bożego błogosławieństwa przez modlitwę wioskowej wspólnoty, przez wspólnie przeżytą Eucharystię, by nieustannie upraszać łask Wszechmogącego i prosić o ochronę przez zniszczeniem, burzą, gradem i powodzią.
Nasza relacja dotyczy poświęcenia pól, które odbyło się 15 czerwca 2013 r. na terenie dwóch sąsiadujących wiosek: Góry Karwackie i Polny Młyn.
Wszystkim obecnym na poświęceniu serdecznie dziękujemy za świadectwo wiary i wspólną modlitwę. Do zobaczenia na kolejnych wspólnotowych spotkaniach...
Zapraszamy do galerii: Poświęcenie pól w Górach Karwackich i Polnym Młynie Wejdź do Galerii
16 czerwca 2013 r. na Mszy św. o godz.11. 30 odbyła się w naszej Parafii, Dziękczynna Msza św. za 25 lat kapłaństwa ks.kan. Romualda Ciesielskiego, naszego księdza Proboszcza. Wiele się w tym dniu działo, wiele dobra, życzliwego słowa i wiele modlitwy. Trzeba było to zobaczyć i usłyszeć.
Przed rozpoczęciem uroczystej Mszy św. poznaliśmy kilka faktów z życia Księdza Jubilata, które przybliżył nam ks. Andrzej Zych, a w czasie Mszy św. ks. Grzegorz Bednarczyk skierował do Jubilata i całej wspólnoty wyjątkowe kazanie, które wiele razy podkreślało wartość posługi kapłańskiej i sens poszukiwania największego Idola tego świata - Jezusa Chrystusa.
Oto kilka słów z uroczystej Mszy św. :
"Moi Drodzy!
Nasza Parafia jest najmłodszą wspólnotą w Przasnyszu. W tym roku 15 sierpnia mija 15 lat istnienia tej młodej wspólnoty parafialnej, w której pierwszym proboszczem jest dzisiejszy Dostojny Jubilat.
Dlatego zanim rozpoczniemy uroczystą Eucharystię w 25 rocznicę święceń kapłańskich ks.kan. Romualda Ciesielskiego, naszego proboszcza pozwólcie, że przybliżę wam kilka informacji na jego temat.
Nasz ks. Jubilat urodził się 7 lutego 1963 roku w rodzinie rolników Magdaleny i Klemensa Ciesielskich w Izabelinie. Młody Romuald ma jeszcze siostrę Mariolę starszą o 2, 5 roku, która zapewne w pierwszych latach jego życia była wspaniałą pomocą rodziców w opiece nad młodszym braciszkiem. Wszystkie sakramenty święte: chrzest, pierwszą spowiedź, Komunię św. i bierzmowanie przyjął w rodzinnym kościele parafialnym w Bądkowie Kościelnym.
Uczęszczał do 8 klasowej szkoły podstawowej w Turzy Wielkiej, następnie rozpoczął 4 letnią edukację w Liceum św. Stanisława Kostki w Płocku, zwanym Niższym Seminarium Duchownym.
Jeśli doszukiwać się odpowiedzi na pytanie, w którym momencie życia młody, bo 15 letni Romuald, zdecydował się zostać kapłanem, to właśnie należy tego momentu szukać w Liceum św. Stanisława Kostki w Płocku. Wstąpienie do tej wyjątkowej szkoły - jak sam stwierdził w rozmowie ze mną - było decydującym momentem, który zaważył na tej ważnej życiowej decyzji. Dlatego też w 1982 roku wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku. Z 34 osób, które wstąpiły wtedy na I rok studiów po 6 latach wyświęcono tylko 20 diakonów, pośród nich ks.Romualda. Studia seminaryjne nasz Jubilat zakończył pracą magisterską a potem studiami podyplomowymi z tytułem kościelnym bakalaureatu zwanego dziś licencjatem. Święcenia kapłańskie przyjął w płockiej katedrze 11 czerwca 1988 roku. Po święceniach młody ks. Romuald otrzymuje nominację na pierwszą placówkę do Lekowa, gdzie pracował 3 lata wraz ze swym pierwszym proboszczem ks. Tadeuszem Janowskim. Tam rozpoczyna się droga pracy duszpasterskiej z pełnym zaangażowaniem, potem praca przez wikariaty:
- w Płocku w parafii św. Jadwigi, gdzie duszpasterzował 5 lat
- potem pracował w parafii p.w.św. Józefa w Płocku
- następnie Przasnysz z parafią św. Wojciecha gdzie pracował najkrócej, bo 8 miesięcy, ponieważ decyzją ks. Biskupa Zygmunta Kamińskiego było powierzenie mu tworzenia nowej parafii w naszym mieście, Parafii p.w. Chrystusa Zbawiciela, na której terenie się obecnie znajdujemy.
Tworzenie nowej wspólnoty rodziło się po woli. Przecież nie było jeszcze kaplicy. Początkowo jak niektórzy pamiętają były Msze św. przy krzyżu a później w wynajętych pomieszczeniach domów Państwa Orłów i Staśkiewiczów.
Dzięki zaangażowaniu ks. Romualda i ofiarności Parafian oraz wszystkich darczyńców, możemy dzisiejszą uroczystość przeżywać w tej oto świątyni. Wdzięczni za trud budowania plebanii i kaplicy oraz troski o piękno tej świątyni, w której jesteśmy, stajemy dziś przed ołtarzem, by Bogu powiedzieć: Deo gratias! Bogu niech będą dzięki! - za wszelkie dobro jakie swoim życiem sprawił naszej wspólnocie ks.Romuald.
On sam w czasie tej Dziękczynnej Eucharystii za 25 lat kapłaństwa będzie dziękował za wszystkie łaski otrzymane od Boga przez pośrednictwo Matki Bożej i Świętych. Będzie się modlił za wszystkich którzy go wspierali w drodze do kapłaństwa i w pracy kapłańskiej, za dzieci i młodzież, chorych, cierpiących i starszych. Będzie wznosił prośby o powołania kapłańskie oraz za zmarłych kapłanów i wszystkich wiernych zmarłych.
Dobry Boże!
Przyjmij prośby złożone przez ręce naszego Jubilata, niech się spełnią jeśli tylko taka jest Twoja Wola.
Rozpocznijmy zatem nasze wspólne dziękczynienie za srebrny Jubileusz Kapłaństwa ks. Romualda i otoczmy go naszą modlitwą..."
Po Mszy św. pośród licznie otrzymanych życzeń Ks. Jubilat przygotował dla wszystkich poczęstunek jubileuszowym tortem. Rozmów i życzliwości nie było końca.
...Niech nasz Ksiądz Jubilat
żyje, żyje długie lata!
A za jego piękną pracę
Pan Bóg hojną da zapłatę!
Maryja, Najświętsza Panienka
Swą mocą niech sprawi,
by się życzenia spełniły,
A Jezus niech zawsze błogosławi.
Zapraszamy do galerii: Jubileusz 25 lat kapłaństwa ks. kan. Romualda Ciesielskiego Wejdź do Galerii
6 czerwca 2013 roku w naszej Parafii odbyła się uroczystość udzielenia 69 młodym wyznawcom Chrystusa Darów Ducha Świętego w Sakramencie Dojrzałości Chrześcijańskiej. Sakramentu Ducha Świętego udzielił młodzieży, jak w roku poprzednim, ks.Inf. Wojciech Góralski.
Uroczysta Msza święta rozpoczęła się powitaniem i prośbą rodziców o udzielenie Sakramentu Dojrzałości Chrześcijańskiej:
"Czcigodny Księże Infułacie.
Oto przed Księdzem Infułatem stoją młodzi ludzie, nasze dzieci - radość i nadzieja wszystkich rodziców.
Bóg powołał ich do życia w naszych rodzinach. W ich wychowanie wkładamy serca i nasze wysiłki materialne.
Jednocześnie towarzyszy nam troska, czy młodzież ta odpowiedzialnie podejmie czekające ich w życiu wielorakie zadania.
Lękamy się licznych zagrożeń jakie młodemu człowiekowi niesie współczesny świat.
Prosimy więc Ducha Świętego o światłe oczy i umysły dla nas rodziców, abyśmy umieli mądrze pokierować dorastaniem naszych dzieci.
Czcigodnego Księdza Infułata uprzejmie prosimy o udzielenie naszej młodzieży Bierzmowania, które jest sakramentem umocnienia Duchem Świętym i mocą z nieba.
Pragniemy, aby nasze córki i synowie, pielęgnowali wartości moralne i religijne wyniesione z domów rodzinnych, aby nimi żyli, umieli ich bronić i odważnie przekazywać następnym pokoleniom.
Niech do tych zadań umocni ich dzisiejsza posługa sakramentalna Księdza Infułata.
Prosimy o przyjęcie kwiatów naszego powitania. "
A zatem Sakrament Ten jest to szczególne umocnienie w wyznawaniu wiary i dawaniu świadectwa o Zbawicielu, Jedynym Panu i Królu naszego życia. Czy uda się tym młodym sprostać wymaganiom i stawieniu oporu wobec świata dając świadectwo wiary? Ufamy, że łaska sakramentu i umocnienie Pocieszyciela przyniesie owoce w życiu tych młodych.
Nie zapominajcie drodzy Rodzice i Parafianie o modlitwie za nich, by nie ustali w drodze, by nie zwątpili, by nie poddali się prądom dzisiejszego świata i mody jaką niesie ze sobą. Módlmy się za bł. Janem Pawłem II:
Wielbimy Cię i dziękujemy Ci za to wylanie Ducha na apostolski Kościół w Rzymie, na Kościół końca drugiego tysiąclecia. Dziękujemy za Sobór Watykański II, który stał się dla nas przewodnikiem w pracach synodalnych. Dziękujemy Ci za synów i córki ludu Bożego, którzy - jak to mówi prorok Joel - staną się prorokami. Dziękujemy za synów i córki naszego Kościoła, którym został powierzony dar światła i rady z tytułu uczestnictwa w prorockim powołaniu do służby Bożej prawdzie, Ewangelii zbawienia dla wszystkich pokoleń.
Duchu Pocieszycielu,
Duchu Ojca i Syna,
zstąp, by odnowić oblicze tej ziemi!
Niech Twoja siła przeniknie nas wszystkich,
aby mogło się odnowić oblicze tego Kościoła.
Abyśmy nie ulegli rozproszeniu... Oto z odległej przeszłości wyłania się obraz tego miasta i tej wieży, wieży Babel, z której wyszło dziedzictwo podziałów i kłótni; kiedy ludzie zaczęli budować przeciwko Bogu. Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta (Rdz 11, 8). Nie pozwól nam ulec rozproszeniu.
Duchu Święty, Duchu Pięćdziesiątnicy, przyjdź i zamieszkaj między nami. Prowadź nas na tej drodze jedności, na którą weszliśmy w tych latach Synodu...
Abyśmy nie ulegli rozproszeniu!
Mentel tuorum visita...
"Nawiedź umysły twoich wiernych,
napełnij niebieską łaską serca,
który stworzyłeś".
"Przyjdź, przyjdź, Duchu Święty!Amen".
29 maja 1993
Jan Paweł II
Dzięki uprzejmości Pana Jacka Ślubowskiego, zamieszczamy poniżej relację video z uroczystości przyjęcia przez naszą młodzież Sakramentu Dojrzałości Chrześcijańskiej
2 czerwca 2013 r. w piękny i ciepły dzień 71 dzieci z naszej Parafii odnowiły swoje Przyrzeczenia Chrztu Świętego. Uroczystość tego dnia rozpoczęła się słowami kapłana:
"Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Kochane Dzieci.
Drodzy Rodzice i Chrzestni.
Bracia i Siostry zjednoczeni z Chrystusem przez sakrament chrztu świętego.
Parafia nasza przeżywa dzisiaj ważną i wymowną chwilę. Oto dzieci klas czwartych odnowią podczas Mszy świętej przyrzeczenia swojego chrztu. Wraz z nimi uświadamiamy sobie wielkość, znaczenie i konsekwencje wynikające z jego przyjęcia. Przez chrzest narodziliśmy się, bowiem dla Boga i wkroczyliśmy w nowe życie. Gorąco i serdecznie witam i pozdrawiam wszystkich, a szczególnie dzieci, które po dwuletnim przygotowaniu chcą coraz pełniej żyć sakramentem chrztu świętego. Zapraszam do wspólnej modlitwy i godnego uczestnictwa w Chrystusowej ofierze... "
(z Rytuału Uroczystości Odnowienia Przyrzeczeń Chrztu Świętego)
Piękna uroczystość połączona była z przypomnieniem też wydarzenia z życia bł. Jana Pawła II, kiedy to jako kapłan, Biskup, Kardynał i Papież całował swoją chrzcielnicę z Wadowic.
Dzieci naszej parafii odnawiając swoje przyrzeczenia również na pamiątkę tej ważnej chwili ucałowały chrzcielnicę w naszej świątyni, przy której wiele z nich było ochrzczonych.
Wszystkim zaangażowanym w przygotowanie tej uroczystości serdecznie dziękujemy. Błogosław nam dobry Jezu
Na życie pełne wiary
Błogosław nam zawsze we wszystkim
I przyjm codzienne ofiary
A Ty o Matko Jezusa
Strzeż bieli serca naszego
I prowadź przez drogi życia
Aż do bram szczęścia wiecznego.
Dzięki uprzejmości Pana Jacka Ślubowskiego, zamieszczamy poniżej relację video z uroczystości Odnowienia Przyrzeczeń Chrztu Świętego
Zapraszamy do galerii: Odnowienie Przyrzeczeń Chrztu Świętego 2013 r. Wejdź do Galerii
30 maja 2013 r. obchodziliśmy w Kościele Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej zwane w tradycji Bożym Ciałem. Może właśnie w tym Roku Wiary trzeba się zadziwić czemu właśnie w XXI wieku takie święto?
Papież Franciszek w przeddzień dzisiejszej uroczystości powiedział: "Bóg nie czekał na nas, abyśmy do Niego przyszli, ale to On wyruszył ku nam, bez kalkulacji, bez granic. Taki jest!". On przyszedł do nas wychodząc naprzeciw. Czy uszanowałem i doceniłem Jego gest miłości? Pomyśl może o tym...
Pan Bóg, tak bardzo pragnie przypomnieć o sobie ludziom każdego wieku, chce przypomnieć i mnie o swojej realnej obecności w czasie każdej Eucharystii. Dziś coraz więcej osób wątpi w Jego realną obecność podczas Mszy Św. Uwierzmy w to całym sercem.
Skąd się wzięło to święto?
I co było okazją do Jego ustanowienia?
"... Bezpośrednią okazją do ustalenia uroczystości Bożego Ciała dla całego Kościoła był cud eucharystyczny, jaki wydarzył się w małym miasteczku włoskim, Bolsenie k. Orvieto (1263). Celebrującemu tam Mszę św. kapłanowi wątpiącemu w realną obecność Chrystusa Eucharystycznego zaczęła krwawić dopiero co konsekrowana przezeń Hostia. Kilka kropel krwi upadło na korporał, który zaraz został przeniesiony do Orvieto, gdzie akurat przebywał papież Urban IV na uroczystościach Bożego Ciała. Przybywający z nim wówczas św. Tomasz z Akwinu z polecenia papieża opracował teksty liturgiczne do Mszy św. w Boże Ciało, jak również piękne hymny eucharystyczne, m.in. Przed tak wielkim Sakramentem. Ustanowiona Uroczystość Bożego Ciała (1264) potwierdziła tylko ogłoszony już wcześniej na Soborze Laterańskim IV (1215) dogmat o realnej obecności Chrystusa Eucharystycznego w momencie przeistoczenia podczas Mszy św.(tzw. transsubstancjacja) i po nim. To też tłumaczyło potrzebę przechowywania Najświętszych Postaci Eucharystycznych w tabernakulum. Choć po śmierci Urbana IV obchody święta Bożego Ciała ograniczyły się do niektórych regionów Francji, Niemiec, Węgier i północnych Włoch, to stało się ono znów powszechne za papieża Jana XXII (1317 i 1334) i tak jest po dziś dzień. W Polsce święto to wprowadził bp. Nankier w 1320 r. dla swojej diecezji krakowskiej.... " (tekst zaczerpnięty z www.opoka.org.pl).
W naszej Parafii jak tradycja każe, również i my wyruszyliśmy do 4 ołtarzy z Jezusem w Monstrancji, by Bóg wszedł w zakamarki naszego życia i by nam błogosławił. Każdy chciał choć przez chwilę pobyć z Jezusem, czy to idąc w procesji i wypełniając swoje zadanie jako niosący akcesoria procesyjne, sypiąc kwiatkami czy dekorując okna swoich domów. Wszystko na chwałę Boga.
Dziękujemy szczególnie tym, co dekorowali ołtarze procesyjne: wioskom Karwacza i Wyrębu Karwackiego za dekorację I ołtarza; mieszkańcom ul. Wojskowej 2 za dekorację II ołtarza; mieszkańcom bloku z ul. Wojskowej 4 za dekorację III ołtarza a także mieszkańcom ul. Wojskowej 6 za dekorację IV ołtarza.
Właśnie przeszła procesja
za oknami wciąż słychać chwalebne śpiewy,
pod baldachimem hostia błyszczy w słońcu
ksiądz i szeregi ludzi idą z pokorą.
Małe dzieci sypią kwiaty pod stopy
kolorowe pachnące łąkami zabrane ogrodom
idzie młodzież dziadkowie, babcie i wnuczęta
ciotki z wujkami - nawet na wózkach i nie kalecy.
Wyszedł Pan przed apostołów nauczać Bożych słów
owe owieczki grzeszne, które w ten czas oświecił
i był tam z nimi wolnym duchem uczynną myślą
pasterza zabłąkanych grzeszników ucałował.
Dzwony zabiły w tony i dzwoneczki Tobie Panie
na chwałę Tobie Panie za to ciało ukrzyżowane
za mękę cierpienie za ból i krew milionów
uśmiech dzieci zbawiał aniołki gipsowe.
26 maja 2013 roku grupa 62 dzieci (dziewczynek i chłopców) przyjęła w naszej Parafii po raz pierwszy Pana Jezusa do swego serca. To wielkie wydarzenie dla całej naszej wspólnoty, wielkie święto. W Roku Wiary wspólnota naszej Parafii ożywia się spoglądając na czystość i niewinność dzieci, które ze szczerego serca pragną przyjąć Najdroższy skarb tego świata - Żywego Boga.
Samo słowo "komunia" pochodzi od łacińskiego "communio", co oznacza wspólnotę. W tradycji naszej religii to słowo kojarzone jest często z Ostatnią Wieczerzą. Pierwsza Komunia Święta jest to pierwszy, uroczysty i świadomy akt spożycia Białego Chleba, który w czasie Eucharystii staje się Ciałem Boga. Pierwsza Komunia Święta, jedno z najważniejszych wydarzeń w życiu katolika, powinna być obchodzona bardzo uroczyście.
W Eucharystii bowiem Pierwsza Komunia Święta jest sakramentem, przyjmującym młodego człowieka do grona tych, którzy bezpośrednio obcują z Bogiem. Dlatego stanowi święto dla całej rodziny. Poprzedzają ją długotrwałe przygotowania, aby bowiem Pierwsza Komunia Święta mogła spełnić swoje zadanie. Przygotowując się do tego zdarzenia pamiętajmy jednak, że Pierwsza Komunia Święta jest przede wszystkim świętem dziecka. Zgodnie z prawem i tradycją Kościoła, dziecko musi przystąpić do tego aktu świadomie i ze zrozumieniem, dlatego właśnie odbywają się specjalne katechezy w szkole i spotkania formacyjne w kościele.
Przystąpienie do Pierwszej Komunii uwarunkowane jest oczyszczeniem się z grzechów. Pierwsza spowiedź, która odbyła się w sobotę poprzedzającą Komunię Święta była przeżyciem nie tylko dla dzieci ale i czasem wielkim wzruszeniem dla samych rodziców. Aż wreszcie nastąpił piękny dzień Pierwszej Komunii Świętej, pełen przeżyć i wzruszeń.
Zapraszamy do galerii zdjęć z tej uroczystości, by choć przez chwilę poczuć atmosferę tamtej chwili. Dzieci Pierwszokomunijne wieczorem na specjalnym nabożeństwie w Dzień Matki ofiarowały swoje róże najlepszej z Matek Maryi. Piękny przykład dzieci pokazuję, że kiedy ofiarujemy Bogu swoje życie jak Maryja na pewno nie zginiemy, Ona zatroszczy się o to byśmy trafili w naszej wędrówce do Jej Syna Jezusa.
Niech Boski kielich doda Ci siły
Modlitwa w smutku doradzi
a Biała Hostia przez całe życie
do serca Boga prowadzi.
Niechaj uśmiech i pogoda,
myśli Twe ozłocą,
własne serce sił Ci doda,
rozum natchnie mocą.
Dzięki uprzejmości Pana Jacka Ślubowskiego, zamieszczamy poniżej relację video z uroczystości Pierwszej Komunii Świętej
Zapraszamy do galerii: Pierwsza Komunia Święt 26 maja 2013 r. Wejdź do Galerii
W I semestrze tego roku dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 1 uczestniczące na zajęciach z religii brały udział w konkursie plastycznym pt: "Dzieje Apostolskie widziane oczami dziecka". Zgłoszono wiele prac, ale tylko 3, szkolna komisja zaakceptowała do etapu diecezjalnego. Pragniemy wszystkim obwieścić, że Kinga Korbazdobyła II Miejsce w Diecezjalnym Konkursie Plastycznym. Gratulujemy!
Kingo gratulujemy Ci i jesteśmy z Ciebie dumni! Życzymy Ci wielu sukcesów w przyszłości w innych konkursach. Dziękujemy także Pani Ewie Przytule-Skowrońskiej za opiekę i pomoc w przygotowaniu Kingi do etapu diecezjalnego. Życzymy wszystkiego dobrego!
Nabożeństwo fatimskie jest szczególna formą odpowiedzi na przesłanie fatimskie. Wyraża się pokutą, modlitwą, zwłaszcza różańcową oraz Nabożeństwem Pierwszych Sobót. Maryja powiedziała Łucji, że grzechy niewdzięcznych ludzi co chwilę ranią Jej Niepokalane Serce i poprosiła o zadośćuczynienie przez odprawienie nabożeństwa kolejnych pięciu pierwszych sobót miesiąca. "Jeśli uczynią co powiem, zbawi się wiele dusz. Przychodzę prosić o zadośćuczynienie" i poprosiła o: 1. Komunię świętą wynagradzającą 2. Część różańca wynagradzającego (nie należy dodawać innych intencji) 3. Spowiedź świętą wynagradzającą 4. Towarzyszenie Maryi przez 15 minut w rozważaniu piętnastu tajemnic Różańca z intencją wynagrodzenia Jej Niepokalanemu Sercu bez odmawiania różańca. Każdemu, kto wynagrodzi Maryi za pięć zniewag, którymi ludzie co chwila ranią jej Niepokalane Serce, temu Maryja obiecuje: Przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia. "Tym, którzy przyjmą to nabożeństwo obiecuję zbawienie. Dusze te będą kochane przez Boga, jak kwiaty, którymi ozdabiam Jego tron... Moje Niepokalane Serce będzie twoim schronieniem i drogą prowadzącą do Boga". 13 maja jak co roku w naszej kaplicy rozpoczęliśmy pokutne Nabożeństwo Fatimskie, zwane także "Różańcem Pokutnym". Aż do października będziemy się spotykać, by zadośćczynić za grzechy tych co lekceważą lub znieważają Maryję. Nabożeństwo Fatimskie uczy nas też codziennego trwania w zjednoczeniu z Chrystusem, poprzez stanie przy Sercu Maryi. Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie od nas Bóg. Trwajmy na tegorocznym czuwaniu każdego 13 dnia na pamiątkę objawień w Fatimie. Niech i ciebie nie zabraknie...
Tytuł Matki Bożej, jako Królowej narodu polskiego, sięga drugiej połowy XIV-go wieku.
W naszej Kaplicy jak i we wszystkich świątyniach Polski gromadziliśmy się, by uwielbić Boga przez przyczynę Maryi, Królowej Polski. Tak jak przed laty tak i teraz stanęliśmy przy ołtarzu, by jak nasi Ojcowie powiedzieć Królowo Polski przysięgamy, jesteśmy i pragniemy zawsze być przez Ciebie dla Jezusa. Ona jest naszą Królową i nigdy Nią nie przestanie być.
W niedzielę 5 maja 2013 r. już od rana poczty sztandarowe wraz z grupami Strażaków z Zawadek i Karwacza swoją obecnością podnosili rangę tego spotkania. W czasie Mszy św. modliliśmy się za Ojczyznę oraz polecaliśmy wiernie stojących i gotowych do pomocy Strażaków. Po zakończonej sumie odbyła się procesja z Jezusem Eucharystycznym, by nasz Mistrz błogosławił naszym wszelkim poczynaniom. Niech Maryja Pani Jasnogórska wyprasza nam i naszej Ojczyźnie łask w tym trudnym czasie, byśmy wszyscy znów jako jedno potrafili stanąć w obronie wartości i Ojczyzny, Dobra Wspólnego.
Modlitwa za Ojczyznę ks. Piotra Skargi
Boże, Rządco i Panie narodów,
z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać,
a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej,
błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna,
chwałę przynosiła Imieniowi Twemu
a syny swe wiodła ku szczęśliwości.
Wszechmogący wieczny Boże,
spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom
i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej,
byśmy jej i ludowi Twemu,
swoich pożytków zapomniawszy,
mogli służyć uczciwie.
Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje,
rządy kraju naszego sprawujące,
by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym
mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen
1 maja 2013 r. obchodziliśmy już 2 rocznicę beatyfikacji Papieża Jana Pawła II. Podczas każdej Mszy św. wspominaliśmy postać Ojca Świętego, prosząc, by wstawił się w naszych sprawach u Dobrego Boga. Wieczorem podczas nabożeństwa majowego modliliśmy się przez wstawiennictwo bł. Jana Pawła II, by wypraszać łask u Gorliwego Miłośnika Eucharystii dla naszej Parafii, dla Pielgrzymów wędrujących po Ziemi Świętej, dla całej naszej Ojczyzny.
To już druga rocznica. Ale czy nie warto zastanowić się nad tym na ile my sami żyjemy nauką bł. Jana Pawła II? Czy czasem nam już On nie spowszedniał? Czy nie zapomnieliśmy o Papieżu Polaku? Te pytania stawiać sobie powinniśmy nie tylko w dniu rocznicy ale w każdym dniu naszego życia.
On doszedł do nieba, wszedł do Domu Ojca. On nie potrzebuje troski o siebie, ale to my potrzebujemy teraz jego wstawiennictwa, jego naśladownictwa, jego nauczania. A wszystko po to, by też kiedyś spotkać się w niebie...
Modlitwa do bł. Jana Pawła II
Błogosławiony Janie Pawle II,
który odznaczyłeś się
wielką miłością Boga i ludzi,
ufny w moc Twojego wstawiennictwa
proszę Cię:
Bądź przed tronem bogatego w miłość
i miłosierdzie Ojca Niebieskiego
moim orędownikiem w sprawie,
którą Ci przedkładam.
Uproś mi także dar umocnienia
mej wiary, nadziei i miłości,
abym za Twoim przykładem
codziennie wzrastał w świętości
i nie schodził z dróg, jakie ukazał nam
nasz Pan, Zbawca i Nauczyciel,
Jezus Chrystus,
prawdziwy Bóg i Człowiek.
Amen.
Błogosławiony Janie Pawle II
- Wstawiaj się za nami.
28 kwietnia 2013 roku na Mszy św. o godz.11.30 nastąpiło rozstrzygnięcie Wiosennego Konkursu dla dzieci. Nagrodę główną zdobyły następujące dzieci:
1. Zosia Osowska
2. Natalia Kacprzycka
3. Kinga Korba
4. Amelia Brus
5. Piotr Jeznach
6. Bartek Wójcik
Wszystkim zwycięzcom, życzymy wielu sukcesów i zapraszamy do następnych konkursowych zagadek.
Już po raz drugi nasza Parafia była świadkiem rozpoczęcia sezonu motocyklowego. 27 kwietnia 2013 roku tuż przed godziną 14. 00 okrążyły naszą świątynię licznie zgromadzone motocykle. Głównym organizatorem II Zjazdu Motocyklowego był Auto Moto Klub "Rzemieślnik" i Grupa Motocyklowa ROD z Przasnysza. Na tegoroczny zjazd przybyło prawie 220 maszyn Klubów Motocyklowych z różnych zakątków Mazowsza i Polski (Przasnysz, Mława, Ostrołęka, Działdowo, Ciechanów, Pułtusk, Nidzica, Warszawa, Kraków, Serock, Krasnosielc, Maków Mazowiecki, Jednorożec, Myszyniec). Tegoroczny zjazd motocyklowy - powiedział nam Pan Rafał Lidzki, Prezes Zarządu Auto Moto Klubu "Rzemieślnik"- to nie tylko spotkanie koleżeńskie, ale także wspólna modlitwa, by ten nowy sezon rozpocząć po Bożemu, z mocą Ducha Świętego, który zawsze będzie prowadził nas szczęśliwie do celu; a Pan Jarosław Dzieliński, Kierownik Grupy Motocyklowej ROD, dodał - Przychodzimy tu na Mszę św. by wszyscy nasi motocykliści "jeździli z rozumem" a nade wszystko przychodzimy, by upraszać dla siebie i bliskich Bożego błogosławieństwa. Tegoroczne spotkanie to nie tylko modlitwa i zabawa, to także szkolenie. Nad zalewem w Karwaczu spotykamy się, by odbyć szkolenie Pomocy Przedmedycznej. Pomaga nam w tym szkoleniu Zespół Medycznych Szkół Policealnych w Przasnyszu. Mamy nadzieję, że wielu z nas z tego szkolenia skorzysta, by służyć pomocą na drodze. Pragniemy również podziękować Wydziałowi Ruchu Drogowego Komendy Policji w Przasnyszu i Mławie za zapewnienie nam bezpieczeństwa na każdym punkcie naszego II Zjazdu. Jednym z punktów tego świętowania była Msza św. o godz.14. 00 w naszej Kaplicy, która rozpoczęła letni sezon wszystkim posiadaczom motocykli i motorów wszelkiej maści. Przed rozpoczęciem Mszy św. wszyscy ustawili się wokół naszej Kaplicy a następnie wielu z uczestników ustawiło przed ołtarzem swoje kaski prosząc w ten sposób o łaski i Boże błogosławieństwo dla siebie i swoich rodzin.
Mszy świętej przewodniczył ks. Dariusz Narewski, Proboszcz Parafii Parciaki z diecezji łomżyńskiej. Przyjechał wraz z zaprzyjaźnionym Klubem Motocyklowym "Perun", by świętować otwarcie sezonu.
Ks. Dariusz w homilii, którą wygłosił wyjaśniał zgromadzonym w kaplicy: "... Wielu mówi, że motocykliści to dziwni ludzie, bo inaczej się ubierają. Może czasem ich stroje są kolorowe, inne niż na co dzień. Ale wszyscy są przecież tacy sami jak ci, co nie korzystają z motocykli. Nie ma chyba takiego motocyklisty, który ruszając w drogę gdy jest ciemno czy deszcz, kiedy są śliskie drogi, aby nie westchnął do Boga, by szczęśliwie wrócić do domu. To jest coś niesamowitego, bo wtedy czuję się naprawdę blisko Boga. Dobrze, że w grupie motocyklistów wielu znajduje wsparcie, pomoc w rozwiązywaniu problemów własnych i rodzinnych. I dobrze, tak powinno być. Myślę, że potrzeba nam więcej solidarności pośród szeregów braci i sióstr motocyklistów. Tam gdzie jest solidarność, zawsze jest lżej przeżywać różne trudności... Dobrze, że jest wiele akcji w które się włączają motocykliści: Moto-Serce, Moto-Mikołajki, Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy i wiele innych. Dobrze, że tak jest, bo to znak dla wielu ludzi, że nie jesteśmy obojętni na problemy dzieci i wielu grup społecznych..."
Na zakończenie Mszy św. ks. Andrzej Zych podziękował Organizatorom za dzisiejsze spotkanie na terenie naszej Parafii oraz złożył życzenia wszystkim posiadaczom motorów językiem motocyklisty.
"... Kiedy będziecie znów za sterami,
kiedy ruszycie na drogi mijając kolorowe puszki
mając obok kasku Camel bag
i kiedy pełni planów nowych tras
wyruszycie z domów...
Pamiętajcie!
Nie ważne, czy siedzieć będziesz na Harrym, Hani, Junkersie
mijając ciekawe Frędzle,
skórzanych braci z jednej motocyklowej rodziny...
Pamiętajcie!
Że jesteście odpowiedzialny za siebie
i tych obok was.
Że wielu waszych bliskich chce,
byście szczęśliwie wrócili do domów,
byście przywieźli z wyprawy
całe wasze skorupy ze skarpetą,
by na żadnej drodze
nie straszył ku przestrodze
zawieszony kask na krzyżu,
jak ten w Ciechanowie.
Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem. On was zawsze przeprowadzi szczęśliwie,
jeśli oddacie Mu siebie i swoje wyprawy. Pamiętajcie o tym, wyruszając na wyprawę w tym nowym sezonie motocyklowym. Niech Jezus zawsze będzie z wami. Tego wam wszyscy życzymy."
Po modlitwie poświęcenia motocykli i błogosławieństwie, ks. Dariusz poświęcił wszystkie pojazdy zlotu, które udały sie na kolejny punkt świętowania nad zalew do Karwacza. Dziękujemy za to miłe przeżycie na terenie naszej Parafii i zapraszamy za rok.
Zapraszamy do galerii: Msza św. z okazji II Zjazdu Motocyklowego Wejdź do Galerii
Serdecznie zapraszamy wszystkich motocyklistów, szczególnie z Przasnysza i okolic, na Mszę św. inaugurującą sezon motocyklowy. Spotykamy się 27 kwietnia br. w Parafii Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu. O godz.14. 00 rozpocznie się uroczysta Msza św. po której nastąpi poświęcenie motocyklistów i ich pojazdów. Głównym organizatorem II Zjazdu Motocyklowego jest Auto Moto Klub "Rzemieślnik" i Grupa Motocyklowa ROD z Przasnysza. To już drugie takie spotkanie. W roku 2012 ks. Dariusz Nerewski, Proboszcz Parafii Parciaki z diecezji łomżyńskiej, który przybył z zaprzyjaźnionym Klubem Motocyklowym "Perun", w homilii mówił: "... wielu uważa was za dziwnych ludzi, bo nosicie skóry i odróżniacie się od innych swoim wyglądem, fryzurą, tatuażami. Ale spójrzcie, która ze wspólnot tak licznie gromadząca się rozpoczyna swoje spotkania Mszą Św.? Gdzie tak wielu przychodzi i prosi o łaski Boga? Który klub organizuje tak wiele akcji np: Moto-Serce, Moto-Mikołajki, Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy? Jesteśmy tylko wyglądem inni, a na codzień tacy sami jak pozostali. Mimo to potrafimy się dzielić i pomagać...". Przełamujmy stereotypy! Budujmy Wspólnotę, Rodzinę, Brać Motocyklową! Nade wszystko polećmy - nas samych, nasze bezpieczeństwo, czekające w domu bliskie osoby, rozpoczynający się sezon - pragnącemu się nami opiekować Bogu. Gorąco zapraszamy na wspólne, modlitewne spotkanie!
Wasi Duszpasterze z Parafii Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu
W III Niedzielę Wielkanocną (14 kwietnia 2013 r. ) rozpoczął się V Ogólnopolski Tydzień Biblijny. Hasłem przewodnim Tygodnia Biblijnego są słowa: "Powołani, aby rozjaśnić słowa prawdy". Temat został zaczerpnięty z listu apostolskiego "Porta fidei", w którym Papież Benedykt XVI ogłosił Rok Wiary. Papież skierował w nim do nas takie słowa:
"Odnowa Kościoła dokonuje się także przez świadectwo, jakie daje życie wierzących: poprzez samo swoje istnienie w świecie chrześcijanie są faktycznie powołani, aby rozjaśniać Słowo prawdy, jakie pozostawił nam Pan Jezus".
Świadectwo słowa staje się w ten sposób probierzem jakości "smaku" naszego chrześcijańskiego życia. Jakiego samu będzie nasze świadectwo, zależy od nas samych.
Podejmując to zadanie uczestnicy Koła Biblijnego naszej Parafii przygotowali na ten dzień specjalne pamiątkowe obrazki z wizerunkiem Jezusowego oblicza z chusty z Manopello oraz wybranym tekstem Pisma Świętego. Pamiętamy, że ten kto pragnie poznać Jezusa winien poznać i Słowo Boga. Po każdej Mszy św. można było odebrać od tychże uczestników przygotowane obrazki. W dzisiejszą Niedzielę Biblijną rozdano ich aż 700! Niech te fragmenty Pisma Świętego posłużą do wieczornej refleksji, by Słowo Boga nie było dla nas nigdy obojętne, ale by stawało się Żywym Słowem w każdej chwili naszego życia. Z okazji Tygodnia Biblijnego zapraszamy również w czwartek po Mszy św. o godz.17. 00 na wyjątkową adorację, podczas której, każdy z nas będzie mógł stanąć przed Najświętszym Sakramentem i wybrać dla siebie przygotowane Słowo Boże.Zapraszamy!
"A gdy zestarzejesz się, dojdziesz do przekonania,
że wszystkie książki jakie przeczytałeś w życiu,
są tylko nieudolnym komentarzem do tej jedynej Księgi..."
- tak pouczał Romana Brandstaettera dziadek,
przez którego przemawiała mądrość wielu pokoleń
Zapraszamy do galerii: V Ogólnopolski Tydzień Biblijny Wejdź do Galerii
6 kwietna 2013 r. grupa pielgrzymów z naszej parafii z ks. Proboszczem Romualdem Ciesielskim na czele, uczestniczyła w XVI Międzynarodowej Pielgrzymce Ruchu Rodzin Nazaretańskich na Jasną Górę
Zacznijcie wargi nasze chwalić Pannę Świętą,
Zacznijcie opowiadać cześć Jej niepojętą.
Nasz dzień zaczynamy od Godzinek, które wspaniale wprowadzają nas w atmosferę pielgrzymki. Kto brał udział w pielgrzymce pieszej od razu przypomina sobie tę niepowtarzalną aurę wszystkich spędzonych na szlaku poranków. Choć wyruszyliśmy już kilka godzin wcześniej, opuszczając Przasnysz w samym środku nocy, to nasze pielgrzymowanie w pełni zaczyna się właśnie teraz, o poranku, kiedy ze śpiewem i modlitwą na ustach razem z pielgrzymami z Mławy jedziemy przez zaśnieżony kraj.
Dosyć wcześnie, jako jedna z pierwszych grup, dojeżdżamy do częstochowskiej Bazyliki archikatedralnej Świętej Rodziny. Podziwiamy tę wspaniałą neogotycką świątynię z początku ubiegłego wieku. Od początku otacza nas atmosfera radości, życzliwości i głębokiej modlitwy - jakby na przekór nietypowej dla kwietnia zimowej pogodzie i przenikliwemu chłodowi wewnątrz katedry. Witając przybyłe z kraju i zagranicy grupy ks. Jacek Gołębiowski z Płocka stara się nie pominąć żadnej z nich, nawet takiej, która liczy zaledwie dwie osoby. W tegorocznej pielgrzymce szczególny udział mają grupy z naszej diecezji. To właśnie one należą do grona jej organizatorów. Oprawę muzyczną zapewnia zespół młodzieżowy z Płocka.
W swej konferencji Ks. biskup Andrzej Siemieniewski rozwija hasło tegorocznej pielgrzymki, które stanowią słowa papieża Franciszka: Miłosierdzie zmienia świat. Potem adoracja Najświętszego Sakramentu, po której nasza pielgrzymka pieszo udaje się na Jasną Górę. Tam uczestniczymy w Eucharystii, której przewodniczy i wygłasza homilię metropolita częstochowski abp Wacław Depo.
Pełni duchowych przeżyć wyruszamy w drogę powrotną. Nasza grupa parafialna stawia dopiero pierwsze kroki w Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Dzięki pielgrzymce mieliśmy możność zanurzenia się w jego duchowości, a jednocześnie odwiedziliśmy duchową stolicę Polski. Wartość tych doświadczeń jest trudna do przecenienia … Wojciech Ostrowski
Zapraszamy do galerii: XVI Międzynarodowa Pielgrzymka Ruchu Rodzin Nazaretańskich Wejdź do Galerii
Godzina śmierci Pana Jezusa, trzecia po południu, jest czasem uprzywilejowanym w nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego. W tej godzinie stanęliśmy i my w duchu pod krzyżem Chrystusa, by dla zasług Jego męki błagać o miłosierdzie dla siebie i świata. O trzeciej godzinie - mówił Pan Jezus do Siostry Faustyny - błagaj Mojego miłosierdzia, szczególnie dla grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej męce, szczególnie w Moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego (Dz.1320).
O godzinie 15:00 w Uroczystość Miłosierdzia Bożego, zebraliśmy się w naszej kaplicy, by wspomnieć konanie Jezusa na krzyżu za grzechy całej ludzkości. Godzina ta jest wezwaniem do wdzięcznego zwrócenia swych myśli i serca w stronę Boga - Człowieka, który ofiarował się i umarł za nasze niewierności. Święta Siostra Faustyna została poproszona przez samego Jezusa, aby ta Godzina w szczególny sposób czczona była na ziemi.
"O trzeciej godzinie błagaj Mojego Miłosierdzia, przede wszystkim dla grzeszników i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej męce, w Moim opuszczeniu i w chwili konania. Jest to wielka godzina dla świata całego"./Dz. 1320/ Pan Jezus z niepojętą miłością zwraca się do każdego człowieka. Z wyjątkową wrażliwością otwiera Swoje Serce dla tych, którzy w Godzinie Miłosierdzia łączą się z Nim w ufnej i żarliwej modlitwie. Zaprasza, by w tym świętym czasie z miłością zatopić się w Jego Miłosiernym Sercu i trwać przy Nim upraszając miłosierdzia dla całego świata, zapewniając, iż:
Nie odmówi duszy niczego, o co Go prosi /por. Dz/
Bóg nieustannie poszukuje takich ludzi, którzy ulżą Jego osamotnieniu, które przenikało Go podczas męki i konania na Górze Kalwarii. Zaś jeszcze milsi stają Mu się ci, którzy łagodzą Jego ból czułą i gorliwą modlitwą - prosząc Go o miłosierdzie dla najbardziej grzesznych i oziębłych dusz. Na kartach dzienniczka s. Faustyna zapisała słowa Jezusa, w których wyraził w jaki sposób mamy przeżywać Godzinę Miłosierdzia, określił jej cel i przekazał obietnice związane z jej odprawianiem.
W ten szczególny dzień, w Uroczystość Bożego Miłosierdzia, stanęliśmy w naszej kaplicy z pokorą przed Bogiem, Panem Miłosierdzia, by ulżyć Mu w tym cierpieniu za nasze grzechy i całego świata.
Przyjmij naszą pokorną modlitwę, Jezu, Panie Miłosierdzia. Zebrali się przy Tobie Twoi czciciele. Ufamy Tobie i ufać chcemy. Amen.
6 kwietnia 2013 r. odbył się doroczny Dekanalny Turniej Halowej Piłki Nożnej Ministrantów Dekanatu Przasnysz. Ministranci - chłopcy w sutankach, komżach i albach z grzecznie złożonymi rękami - takich najczęściej widzimy podczas Mszy św. W sobotnie przedpołudnie zdjęli liturgiczne stroje i zamienili je na strój sportowy, by uczestniczyć w sportowych zmaganiach. Wzięli w nim udział ministranci z parafii: Czernice Borowe, Święte Miejsce, Przasnysz - św. Wojciecha, Przasnysz - św. Stanisława, Przasnysz - Chrystusa Zbawiciela i gościnnie z parafii Grudusk. Rozgrywki odbywały się w kategoriach wiekowych: szkół podstawowych, szkół gimnazjalnych i szkół średnich. Zwycięzcami w poszczególnych grupach okazali się:
1. W kategorii ministrantów ze szkół podstawowych: I miejsce - Święte Miejsce; II miejsce - Przasnysz św. Wojciecha; III miejsce - Grudusk.
2. W kategorii ministrantów ze szkół gimnazjalnych: I miejsce - Święte Miejsce; II miejsce - Przasnysz Chrystusa Zbawiciela; III miejsce - Grudusk.
3. W kategorii ministrantów ze szkół średnich: I miejsce - Przasnysz św. Stanisława; II miejsce - Czernice Borowe; III miejsce - Przasnysz Chrystusa Zbawiciela.
Cieszymy się, że każdego roku, tak duża liczba drużyn ministranckich pragnie wziąć udział w tym turnieju, bo przecież "w zdrowym ciele zdrowy duch", by teraz ochotniej angażować się w służbę przy ołtarzu na większą chwałę Boga i ku pożytkowi Kościoła Świętego.
W imieniu wszystkich ministrantów pragniemy w tym miejscu bardzo serdecznie podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do organizacji turnieju - Dyrekcji Zespołu Medycznych Szkół Policealnych w Przasnyszu, która udostępniła halę, sędziom, ratownikom medycznym i kapłanom, którzy pomogli przybyć ministrantom. Gdyby nie wy, tego turnieju by nie było. Dziękujemy Wam kochani za Wasze serce i poświęcenie. Oby radość zwycięstwa i gorycz przegranej, wspólne ministranckie świętowanie trwały w naszych wspomnieniach i pomagały nam mobilizować siły do kolejnych sportowych rozgrywek.
Dekanalny Duszpasterz LSO
ks. Grzegorz Bednarczyk
Zapraszamy do galerii: Dekanalny Turniej Halowej Piłki Nożnej Ministrantów - 2013 Wejdź do Galerii
Modlitwa o kanonizację bł. Jana Pawła II
Boże w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi Błogosławionego Papieża Jana Pawła II, w którym zajaśniała Twoja ojcowska dobroć, chwała krzyża Chrystusa i piękno Ducha miłości. On, zawierzając się całkowicie Twemu miłosierdziu i matczynemu wstawiennictwu Maryi, ukazał nam żywy obraz Jezusa Dobrego Pasterza, wskazując świętość, która jest miarą życia chrześcijańskiego, jako drogę do osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą.
Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą prosimy z nadzieją, że Twój Sługa, Błogosławiony Papież Jan Paweł II, zostanie rychło włączony w poczet Twoich świętych.
Amen.
2 kwietnia 2013 roku w 8 rocznicę śmierci bł. Jana Pawła II odbyło się kolejne spotkanie synodalne. Czym jest Synod?
"Synod diecezjalny jest zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu" (kan. 460 KPK). Jest zgromadzeniem, na którym Pasterz Kościoła wypełnia w sposób uroczysty swój urząd i posługę duszpasterską w powierzonej mu owczarni (por. Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów Apostolorum Successores, n.168).
Tym razem na spotkaniu w oparciu o dokumenty Komisji Głównej Synodu omawialiśmy ważne wskazania Komisji. Pytania i treści dotyczyły wielu tematów związanych z życiem Kościoła i udziału wiernych świeckich w życiu Żywego Kościoła i świadczenia o nim w codziennym życiu. Wiele pytań stawianych ożywało dyskusję zebranych uczestników naszej parafialnej komisji. Do późnych godzin wieczornych trwały nasze obrady. Zakończyliśmy je modlitwą Apelu Jasnogórskiego. Wszystkich chętnych pragnących zaangażować się w życie naszej Parafii serdecznie zapraszamy do rozmów i dzielenia się swoimi rozważaniami.
Od rana w naszej kaplicy trwało święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. W żadnym kościele nie odprawia się Mszy św. We wczesnym chrześcijaństwie był to dzień ciszy i postu - wspomnienie żałoby apostołów, którzy nie wiedzieli jeszcze, że wkrótce nastąpi Zmartwychwstanie.
O zmroku o godz.18. 00 rozpoczęły się obchody Wigilii Paschalnej. Bogata liturgia Wigilii Paschalnej, stanowiącej centralny fragment Triduum, składa się z czterech części: liturgii światła, Słowa, chrzcielnej oraz eucharystycznej.
Obchody zmartwychwstania Jezusa Chrystusa rozpoczynają się po zapadnięciu zmroku uroczystą liturgią światła. Przed kościołem rozbłysło ognisko, którego płomienie zostały poświęcone przez ks.Andrzeja. Od poświęconego ognia zapalono paschał, symbolizujący Chrystusa, czyli Światłość świata i symboliczne przejście z mroku śmierci, do życia. W uroczystej procesji paschał został wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku. W tym roku mieliśmy bardzo okazały paschał w zdobienia i wielkość dlatego ze względu na wielkość i ciężar pomagało go nieść dwóch ministrantów. Po trzykrotnym śpiewie kapłana: "Światło Chrystusa" i odpowiedzi wiernych: "Bogu niech będą dzięki" — zgromadzeni zapalili swoje świece. Liturgia światła zakończyłą się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego, czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.
Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana. W pełnej wersji składa się ona z dziewięciu czytań, przeplatanych psalmami i modlitwą. Pierwsze siedem czytań pochodzi ze Starego Testamentu. Przypominają one ważne momenty w całej historii zbawienia - opis stworzenia świata, zachowanie Abrahama, od którego Bóg zażądał ofiary z syna, oraz przejście przez Morze Czerwone. O wielkiej miłości Boga, zawarciu przymierza i skuteczności słowa Bożego mówią urywki Księgi proroka Izajasza. Fragment Księgi Barucha zawiera pouczenia, których respektowanie zapewnia pokój na wieki. Cykl czytań starotestamentowych kończy się bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka. W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza się w dzwony, a celebrans intonuje hymn "Chwała na wysokości Bogu". Po nim następuje czytanie z Listu św. Pawła do Rzymian, który mówi o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Po radosnym Alleluja, odśpiewanym po raz pierwszy od 40 dni, czytany jest tekst Ewangelii o pustym grobie.
Kolejna, trzecia część uroczystości Wigilii Paschalnej, poświęcona jest tajemnicy sakramentu chrztu. Liturgię chrzcielną poprzedza odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, która podkreśla jedność Kościoła. Celebrans poświęca wodę chrzcielną — tradycja zaleca, aby dokonało się to przy włożeniu paschału do naczynia z wodą; tekst błogosławieństwa przypomina odradzającą moc wody. Teraz dokonać można obrzędów chrztu — pierwotny Kościół udzielał tego sakramentu tylko w czasie Wigilii Paschalnej. Na pamiątkę chrztu neofitom dawano zastygłe krople wosku spływającego z paschału; później z wosku wyrabiano medaliki z wyobrażeniem baranka — tzw.agnuski. Następnie wszyscy zgromadzeni w świątyni odnowili przyrzeczenia chrzcielne: wyznając swą wiarę i wyrzekając się szatana. Na zakończenie liturgii chrzcielnej ks. Andrzej pokropił wszystkich wodą święconą. Liturgię chrzcielną zakończyła modlitwa wiernych.
Uroczystości Wigilii Paschalnej kończą się komunią świętą i uroczystym błogosławieństwem. Słowa rozesłania wzbogaca się o dwukrotne Alleluja. Po błogosławieństwie rozpoczęła się adoracja. Koła Żywego Różańca i zespół Amicus Dei pomagał nam namyśleć się nad tajemnicą Życia i Śmierci Jezusa, Mesjasza i Zbawiciela, nad tajemnicą pustego grobu. Dziękujemy Wam za czas i możliwość refleksji nad naszą wiarą w tym szczególnym czasie! Rankiem uroczysta procesja z radosnym śpiewem ogłosi wszystkim pozostałym, że: Chrystus Zmartwychwstał. Alleluja!
Zapraszamy do galerii: Wigilia Paschalna - 2013 Wejdź do Galerii
Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego - dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św. We wszystkich kościołach odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej. To dzień ścisłego postu. Podobnie było i u nas.
W godzinie świętej tzn. o godz.15. 00 zgromadziliśmy z wszystkimi wiernymi na wspólnej modlitwie Koronki do Miłosierdzia Bożego rozpoczynając nowennę do Święta Miłosierdzia. Później o godz.17. 00 odprawiliśmy ostatnią drogę krzyżową a po niej rozpoczęła się Liturgia Męki Pańskiej.
W tym roku trochę nietypowo, bo procesja idąca do ołtarza mijała śnieżne zwały i sypiący dość mocno śnieg. Raczej przypominało to inne nabożeństwo. Ale przecież to Wielki Post. Nikt nie przewidzi pogody, tak jak nikt nie przewidywał jaki będzie to dzień i wieczór gdy pojmano Jezusa, Który potem dźwigał swój krzyż na Golgotę, miejsce egzekucji skazańców. Wielki Piątek jest dniem pełnym smutku i dniem dla obudzenia na nowo naszej wiary, dla umocnienia naszej nadziei i odwagi niesienia przez każdego swego krzyża z pokorą, ufnością i zdaniem się na Boga, mając przy tym pewność wsparcia przez Niego i Jego zwycięstwa. Liturgia w tym dniu śpiewa: "O Crux, ave, spes unica - Witaj, Krzyżu, nadziejo jedyna! " - powiedział Benedykt XVI wyjaśniając sens wielkopiątkowej liturgii.
Wielki Piątek to dzień Krzyża. Ks. Grzegorz wraz z asystą w milczeniu udał się przed ołtarz i w milczeniu dokonała się adoracja w postawie leżenia krzyżem. Po modlitwie wstępnej czytane było proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków. Następnie odczytano z podziałem na role opis Męki Pańskiej według św.Jana.
Po homilii w bardzo uroczystej modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Szczególnie przejmujące są modlitwy o jedność chrześcijan, za Żydów i za niewierzących.
Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej była adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż wniesiony przez ministrantów przed ołtarz był stopniowo odsłaniany z trzykrotnym śpiewem: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadali: "Pójdźmy z pokłonem". Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przyniesiony został Najświętszy Sakrament i wiernym udzielono Komunii.
Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu umieszczonym przy Grobie wystawiono Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa. Rozpoczęła się adoracja. Studencka młodzież naszej parafii spontanicznie zorganizowała czuwanie przy Grobie. Obok zawsze wierni strażacy z Karwacza i Zawadek, którzy również w postawie czuwania i adoracji stali przy Grobie Pańskim.
Liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna w każdej parafii okres świętych dni, które przygotowują i prowadzą nas do Wielkiej Nocy.
Dzisiejsza liturgia jakże wymowna i bogata w swą treść. Kaplica prawie wypełniona w śpiewie "Barki" procesją rozpoczęła Święte Triduum. Piękna procesja z udziałem licznej Służby Liturgicznej i wiernych pokazuje jak może być piękne niebo, gdzie śpiew pełen dobra i miłości przeplata się z Obecnością Boga Miłości. Pierwsze czytanie z historią baranka paschalnego wprowadza nas w scenę ustanowienia Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Jezus ukazuje się nam jako Sługa, który obmywa apostołom nogi. Bez tego gestu służby nie ma prawdziwego oddania Jezusowi. Kto chce iść za Jezusem ten poddaje się całkowicie Jego woli. W homilii Ks. Proboszcz przypomniał o tym jak wielką posługą jest kapłaństwo a jak dzisiaj niedocenioną. Jakże wielu mówi źle o kapłanach, jakby szukając czegokolwiek, aby mówić źle nie bacząc na to czy jest to prawdą czy fałszem.
Zaraz po Liturgii Słowa rozpoczął się obrzęd przyjęcia do grona ministrantów 8 młodych chłopców, którzy przez okres kandydatury zostali dziś wyróżnieni, by dopuszczono ich do posługi ministranta, czyli tego który pragnie służyć przy ołtarzu, usługując samemu Jezusowi w czasie każdej Mszy św. Dziś również w gronie ministrantów będzie dwóch nowych ceremoniarzy, pragnących być odpowiedzialnymi za liturgię i dobre przygotowanie do niej. To wielkie wyróżnienie i wielka odpowiedzialność. Wszystkim życzymy wielu łask Bożych na nowej drodze posługi w naszej parafii.
Czwartkowa liturgia zakończyła się przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do ołtarza wystawienia, ołtarza adoracji lub jak dawna tradycja głosiła do ciemnicy. To czas, kiedy wspominamy wydarzenie gdy Jezusa pojmanego umieszczono w więziennych lochach w oczekiwaniu na wyrok dnia następnego.
Na zakończenie dzisiejszego nabożeństwa zaśpiewaliśmy I część Gorzkich Żali.
"Żal duszę ściska, serce boleść czuje, gdy słodki Jezus na śmierć się gotuje.
Klęczy w Ogrójcu, gdy krwawy pot leje, me serce mdleje.
Pana świętości uczeń zły całuje, żołnierz okrutny powrózmi krępuje.
Jezu tym więzom dla nas się poddaje, na śmierć wydaje..."
Dziś Niedziela Palmowa - Uroczystość Odpustowa naszej Parafii. Niedziela Męki Pańskiej, bo i pod takim tytułem wspominamy ten dzień, przypomina nam triumfalny wjazd Jezusa na osiołku do Jerozolimy. Radość "Hossanna" przeplata się w tym dniu z "Ukrzyżuj!". Jakkolwiek by nie patrzył na to wydarzenie to jedno trzeba zauważyć - Jezus jest Tym który triumfuje, Który wyniesiony jest do godności królewskiej.
Od rana świątynia nasza wypełniona po brzegi zamieniła się jakby w tłoczną uliczkę Jerozolimy, przez którą miałby za chwilę przechodzić Król królów. Jakby za chwilę trzeba było rzucić na ziemię kolorowe palmy, by oddać cześć Zbawicielowi. Po Mszy św. procesja z Jezusem Eucharystycznym utworzyła jeden kolorowy potok ludzi ze śpiewem ku czci Chrystusa triumfującego. Rozpoczął się Wielki Tydzień. Teraz już każdy dzień przybliża nas do zbawczych wydarzeń, które niosą nam nadzieję, wiarę i pewność, że nie jesteśmy sami, że jest z nami Ten, Który zwycięża wszelkie zło.
Wielki Tydzień się zaczyna Palmową Niedzielą.
Wierni Jezusowi
pod stopy palmy ścielą.
Przystroili
barwnymi wstęgami.
Oddając cześć
Panu nad panami.
Stąpa po ziemi
z podniesioną głową.
By w Triduum Paschalnym
wypełnić Boga Ojca słowo.
/EN/
W dniach 21-23 marca 2013 roku odbyły się w naszej Parafii Rekolekcje Wielkopostne, które poprowadził w tym roku ks. dr hab. Waldemar Graczyk, profesor z UKSW w Warszawie. Każdego dnia ks. Rekolekcjonista odkrywał przed nami świadectwa ludzi doświadczonych życiem a przez to dający nam piękne świadectwo zawierzenia Bogu. Obecnie przeżywamy Rok Wiary, który ogłosił dla Kościoła Papież Benedykt XVI. W ten klimat zawierzenia wpisały się również nasze rekolekcje.Ks. Waldemar bardzo często przywoływał świadectwo życia Prymasa Tysiąclecia, ks.Kard. Stefana Wyszyńskiego, który mimo słabego zdrowia na przekór słów innych ludzi wybiera raz obraną drogę do kapłaństwa. Piękna też była historia z życia małego Stefana, gdy jako chłopiec przeżywał śmierć swojej matki, która kazała mu się "ubierać". Jak po wielu latach Sługa Boży wciąż zastanawiał się, czy wypełnił testament matki, która kazała mu "ubierać się w cnoty".
Pan Bóg stawia przed nami wielu świadków wiary, nie po to by ich podziwiać, ale po to by się stawać jak oni, wierni Bogu i Świętej Ewangelii. Trzy dni nauczania ks. Waldemara do różnych grup naszej Parafii, miejmy nadzieję, przyniosą dobre plony: zarówno z nauką do chorych, do matek oczekujących dzieci i tym co posiadają małe pociechy jak również do młodzieży. Tyle słów wypowiedzianych. Oby jak najwięcej zostało w pamięci i w sercu wielu. Takim dopełnieniem wszelkiego przepowiadania była piątkowa droga krzyżowa ulicami naszej Parafii. Rozważania stacji drogi krzyżowej nawiązywały do słów wypisanych na naszym wielkopostnym ołtarzu: "Abym przejrzał" i skłaniały nas jeszcze bardziej do pogłębionej refleksji, pokazując, że droga Zbawiciela podobna jest i do naszej drogi, na której często nie zauważamy i lekceważymy idącego obok nas Syna Bożego. To było piękne świadectwo wiary wielu z nas wędrując z krzyżem w kilkunastostopniowym mrozie w drugi dzień wiosny.
Równocześnie przez dwa dni na spotkaniach z dziećmi gościliśmy ks. Jacka Soprycha z diecezji tarnowskiej. Każdego dnia wyjaśniał dzieciom jak stawać się dzieckiem Boga i ufać Mu bezgranicznie. Pięknym był dzień kiedy dekorację przed ołtarzem przedstawiającą kamienie 7 grzechów głównych dzieci zasypały swoimi sercami, które były dobrymi postanowieniami dla Jezusa. Piękne znaczenie tego gestu. Dzieci, które mają jeszcze serca niewinne swoimi kochającymi szczerymi sercami przykryły grzechy dorosłych. I jak tu nie kochać dzieci, które wszystkich nas pouczają.
W czasie rekolekcji dzieci uczestniczyły również w zajęciach rekolekcyjnych w szkole pod hasłem: "rekoLEKCJE z JEZUSEM". Pod kierunkiem katechetów naszej Parafii już po raz drugi w nowej formie przeżywaliśmy nietypowe LEKCJE z JEZUSEM. Poprzez prezentacje multimedialne, scenki teatralne, konkursy biblijne, dzieci rozważały znaczenie słowa WIARA. Czym ta wiara dla nas jest, co wzmacnia naszą wiarę, co Pan Bóg daje nam, by naszą wiarę wzmacniać... to tylko niektóre zagadnienia pierwszego dnia rekolekcji w szkole. W drugim, chyba najbardziej wzruszającym dniu dzieci poznawały świadków wiary, czyli świętych i próbowały odpowiedzieć sobie na pytanie: Jak można zostać dzisiaj świadkiem wiary? Myślę, że przepiękna pantomima "Szczęśliwe serca" i gra aktorska dzieci, poruszyła niejedno serce. W oczach wielu dzieci widać było łzy wzruszenia. Całość przeplatana śpiewem dzieci na pewno zostawiła ślad wiary na dłużej. Sala gimnastyczna na czas rekolekcji zamieniła się w wielka galerię prac plastycznych dzieci z racji Roku Wiary. Pomysłów było wiele na wykonania loga lub ilustracji o wierze. Wszystkim dzieciom dziękujemy za trud wykonania prac plastycznych.
Czcigodni Księża! Księże Waldemarze i Księże Jacku! Dziękujemy wam za przykład wiary i za wszelkie dobro jakie zasialiście w nasze serca poprzez te rekolekcje. Niech Dobry Jezus będzie dla Was największą nagrodą. Zapraszamy znów do Przasnysza. Szczęść Boże!
Zapraszamy do galerii: Rekolekcje Wielkopostne - 2013 Wejdź do Galerii
Habemus Papam! 13 marca 2013 roku, jakby na przekór wszelkim przesądom dotyczącym liczby 13 i innym spekulacjom prasowym, kto będzie nowym Piotrem o godzinie 19. 06 wybrano nowego Pasterza Kościoła. Nikt nie wiedział jeszcze jakie imię przyjmie i jakim będzie Sługą Sług Bożych?
A jednak po godzinie rozchyliły się kotary na balkonie Bazyliki św. Piotra i ukazała się sylwetka skromnego, jeszcze zagubionego Biskupa Rzymu w bieli, który przybierając imię Franciszek, powitał wszystkich słowami: "Drodzy Bracia i Siostry! Dobry wieczór... " I tak historia zaczyna się tworzyć na naszych oczach. Jesteśmy świadkami naprawdę historycznych wydarzeń w życiu Kościoła.
Jeszcze nie tak dawno wszystkich nas ogarniał lęk i niepewność po słowach o abdykacji Papieża Benedykta XVI, a już dziś kilkadziesiąt godzin po wyborze Papieża Franciszka napawa nas wielka radość. Bóg nie zostawia nas samych posyła do nas nowego Pasterza jak Franciszka na trudne czasy Kościoła, by podtrzymać Kościół i nieustannie go wzmacniać. Pierwszy dzień po wyborze Papieża a już kolejne słowa Papieża we Mszy św. dla kardynałów elektorów, by być jak Ukrzyżowany, by iść za Nim, by przyjąć krzyż i przed krzyżem nie uciekać...
Jak Kościół przyjmie te słowa? Jak przyjmie je świat? I jak przyjmie je każdy z nas? Czas pokaże. Oby ten Rok Wiary odnowił w nas łaskę, która pozwoli przemienić nas samych i środowiska w których żyjemy.
Niech się tak stanie! Niech tak będzie...
ks. Andrzej
W Kaplicy Sykstyńskiej ustawiono już krzesła i stoły, przy których obradować będą kardynałowie. We wtorek 12 marca 2013 r. przed południem 115 kardynałów weźmie udział w specjalnej mszy poprzedzającej konklawe, a po południu wszyscy kardynałowie przejdą w uroczystej procesji do Kaplicy Sykstyńskiej. Około 17.30 zamknięte zostaną drzwi i rozpocznie się pierwsze głosowanie.
Sławetny dym ujrzymy z komina pierwszy raz nad Kaplicą Sykstyńską we wtorek w godzinach popołudniowych. Módlmy się o dobry wybór nowego Papieża. Z tej racji zapraszamy wszystkich na Msze święte w poniedziałek i wtorek na godz. 17.30, podczas której modlić będziemy się o dobry wybór nowego Papieża.
Modlitwa o dobry wybór nowego Papieża
Panie Jezu Chryste, Najwyższy i Wieczny Kapłanie, wczoraj i dziś ten sam także na wieki! Ty zbudowałeś swój Kościół na fundamencie Apostołów i nieustannie posyłasz ich następców jak owce między wilki, aby nauczali wszystkie narody, karmiąc Twoim Słowem zagubioną ludzkość i umacniając ją sakramentami. Szymona Piotra, jako szczególnie wybranego, uczyniłeś skałą i fundamentem swojego budowania, aby razem z całym Kościołem i w Jego imieniu, z nami i za nas, wyznawał wiarę: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego!
Dziękujemy Ci, Głowo Kościoła, za błogosławiony pontyfikat papieża Benedykta, który ukazywał nam Twoją zbawczą miłość, bronił łódź Piotrową przed przemocą bram piekielnych, sprzeciwiał się odważnie kulturze śmierci, a sytemu złudnym szczęściem człowiekowi, który żyje tak, jakby Bóg nie istniał, ukazywał, że bez Ciebie samo tylko światło rozumu nie wystarczy, aby oświecić zagubiony świat.
Prosimy Cię zatem pokornie, nasz Dobry Pasterzu, abyś w jedności Ojca i Ducha Świętego prowadził kardynałów – ludzi wieczernika naszego czasu, gdy podczas konklawe będą wybierać nowego papieża. Niech oczekiwany przez nas Ojciec Święty będzie dla świata Twoim głosem, wzywającym do mężnego wyznawania wiary i postępowania według Bożych praw; niech będzie radosnym zwiastunem dobrej nowiny o życiu szczęśliwym, które znaleźć można tylko w Bożym sercu; niech całą swą ufność złoży w ręce Twojej i naszej Matki i niech przez święte życie poprowadzi nas drogą zbawienia.
Panie, Ty wszystko wiesz, mocą swojej wielkodusznej miłości wskaż przeto Tego Wybranego Sługę, który zgodnie z Twoją wolą, zasiadając na Stolicy Piotrowej, będzie zdolny wziąć na siebie słodkie jarzmo i lekkie brzemię Twojego krzyża. Za nim wiernie pójdziemy ku Niebieskiej Ojczyźnie, do domu Twego Ojca. Amen.
W dniu 10 marca 2013 r. po Mszy św. o godz. 11.30 dzieci przygotowujące się do przyjęcia Pana Jezusa po raz pierwszy do swych serc, otrzymały książeczki do nabożeństwa. To kolejny etap przygotowania do ważnego wydarzenia w życiu dziecka. Dobrze, że od samego początku towarzyszą im rodzice. Dziś, po raz kolejny, wypełniając swój obowiązek odpowiedzialności za swoje dziecko, w sposób uroczysty, ofiarowali w obecności kapłana - ks. Proboszcza zbiór modlitw swoim dzieciom.
Od tej pory będzie im towarzyszyć przez najbliższe lata jako pomoc w przygotowaniu do Sakramentu Pokuty i Eucharystii. Ale i nie tylko. Przecież jest w niej zbiór modlitw na różne okazje oraz litanie uwielbiające Bożego Syna i Świętych. W każdym okresie roku liturgicznego dzieci znajdą tam wiele pomocnych modlitw, pieśni i nabożeństw.
Życzymy Wam Drodzy Rodzice i Drogie Dzieci, byście uczynili tę małą książeczkę swoim małym towarzyszem życia, takim przyjacielem, który zawsze poprowadzi was do Dobrego Boga.
Zapraszamy do galerii: Wręczenie książeczek do nabożeństwa - 2013 Wejdź do Galerii
W II niedzielę Wielkiego Postu gościliśmy w naszej Parafii Ruch Rodzin Nazaretańskich. Przedstawiciele tego Ruchu przybyli do nas z Mławy z Parafii Św. Rodziny wraz ze swym opiekunem ks.kan. Sławomirem Kowalskim - wicemoderatorem diecezjalnym ruchu. Małżonkowie Joanna i Zbigniew Jastrzębowscy na każdej Mszy św. dawali swoje świadectwo, opisując powody i racje dla których wybrali życie z Rodziną z Nazaretu. Ruch Rodzin Nazaretańskich, jak usłyszeliśmy, jest dziełem szczególnym, bo zrodzonym na Polskiej Ziemi, najpierw w Warszawie, a dziś już w około 40 państwach świata. Mamy nadzieję, że świadectwa życia Asi i Zbyszka, którzy wybrali dążenie do doskonałości poprzez Ruch Rodzin wielu pokazało, że jest wiele dróg do doskonałości, do świętości. Wszystko zależy od nas samych jaką drogę wybierzemy. Nasi goście mieli też spotkanie z rodzinami z naszej Parafii, którzy zechcieli "spróbować" drogi poprzez Rodziny Nazaretańskie. Zapraszamy innych do wspólnego uświęcania. Ruch ten jest ruchem otwartym, więc tak naprawdę należeć może do niego każdy. Wystarczą tylko dobre chęci... Zaryzykuj i dołącz do nas. Możesz tylko zyskać! Dziękujemy Wam: tobie Księże Sławku, Asiu i Zbyszku za miłą atmosferę w naszej wspólnocie i za świadectwo wiary. Niech Rodzina z Nazaretu zawsze was wspiera a Jezus otoczy szczególną Miłością.
RUCH RODZIN NAZARETAŃSKICH
Nasza tożsamość
Wzorem dla nas jest życie Świętej Rodziny z Nazaretu, która uczy nas, że świętość realizuje się w codzienności przeżywanej z Bogiem i w braterskiej wspólnocie.
1. Pragniemy, by centrum naszego życia stanowiła Eucharystia, w której dociera do nas i udziela się nam całe Boże życie. Częsty, a nawet codzienny, udział w Mszy św. , adoracja Najświętszego Sakramentu oraz oczekiwanie na spotkanie z Chrystusem w Eucharystii mają nas prowadzić do eucharystycznego stylu życia.
2. Ruch powstawał wokół konfesjonału. Mając świadomość potrzeby nieustannego nawracania się, korzystamy często, przynajmniej raz w miesiącu, z Sakramentu pokuty, który może przybrać formę stałego spowiednictwa. W miarę potrzeby duchowej istnieje też możliwość korzystania z kierownictwa duchowego.
3. Podejmując wolę Zbawiciela zawartą w Testamencie z Krzyża wyrażoną słowami: "Oto Matka twoja" (J 19, 27), za przykładem św. Jana Apostoła, pragniemy żyć w komunii z Maryją i w tej komunii upatrujemy drogę do pełnego zjednoczenia z Chrystusem.
4. Duchowość Ruchu czerpie inspiracje z duchowości karmelitańskiej, a zwłaszcza z "małej drogi" św. Teresy od Dzieciątka Jezus, z duchowości św. Maksymiliana Marii Kolbego, z orędzia Bożego Miłosierdzia przekazanego przez św. Faustynę Kowalską, z przesłania Matki Bożej do św. Juana Diego oraz z nauczania bł. Jana Pawła II i jego osobistego zawierzenia się Maryi.
5. Pragnienie życia duchowością Ruchu możemy potwierdzić przez złożenie Aktu oddania się Matce Bożej na wyłączną służbę Kościołowi, który zawiera w sobie istotę duchowości Ruchu.
6. Misją Ruchu jest prowadzenie jego członków drogą życia wewnętrznego do świętości oraz aktywny udział w apostolskiej misji Kościoła, podejmując wezwanie do nowej ewangelizacji. Pomoc w dążeniu do świętości skierowana jest do osób wszystkich stanów, a zwłaszcza ku rodzinie.
7. Kapłani posługujący w Ruchu tworzą wspólnotę kapłańską, która jest istotną pomocą w ich formacji duchowej.
Cóż powiedzieć w ten pierwszy dzień
Wielkiego Postu?
Cóż powiedzieć, kiedy i ksiądz
czasem nie wie jakie słowo skierować?
Cóż powiesz nam święty popiele,
który dziś nasze głowy
zabarwisz prochem ziemi?
Stajemy w naszej świątyni
w Roku Wiary,
w roku w którym świadkami
jesteśmy wielkich wydarzeń.
Stajemy ledwie po ogłoszeniu
wieści z Watykanu,
że Papież po ludzku zmęczony
rezygnuje z urzędu Piotra.
Stajemy wobec wielu różnych dramatów
rodzinnych, miejskich, osobistych.
I wobec każdego z nich
trzeba stanąć w prawdzie.
Nie przejmujmy się trudnościami,
bo jak słyszeliśmy w wierszu ks. Jana Twardowskiego
potrzeba wielu krzyżyków w naszym życiu
by dojść do nieba...
(z Homilii na Środę Popielcową 2013)
Już od 11 lat działa w naszej Parafii Zespół Charytatywny Caritas. Pomagamy najbardziej potrzebującym dzieciom i rodzinom z naszej wspólnoty. W ramach zadań pomocowych współpracujemy szczególnie ze Szkołą Podstawową nr 1 im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Przasnyszu.
W 2012 roku Parafialny Zespół Charytatywny Caritas przeznaczył 1586 złotych na pomoc dzieciom i rodzinom potrzebującym pomocy.
Z tej sumy dofinansowano:
- wyjazdy dzieci na wycieczki w kwocie 720 zł.
- zakup podręczników dla dzieci w kwocie 250 zł.
- dożywianie dzieci w szkole na kwotę 159 zł.
- zakup żywności na kwotę 457 zł.
Parafialny Zespół Charytatywny Caritas dziękuje wszystkim ofiarodawcom za złożone ofiary. Niech dobry Bóg, Pan Miłosierdzia, błogosławi wszystkim ludziom dobrej woli i otwartego serca.
Za każde wsparcie w II niedzielę miesiąca składamy wszystkim serdeczne: Bóg zapłać!
Barbara Tabaka
Parafialny Zespół Charytatywny Caritas
Dzień Patronalny to zarazem okazja, by wyrazić wdzięczność tym wszystkim z którymi Opatrzność Boża złączyła nas na co dzień. 7 lutego br. ks.kan. Romuald Ciesielski świętował swój Dzień Patrona i 50 dzień swoich urodzin.
Dla każdego księdza najbliższą rodziną i całym życiem jest Parafia. W imieniu całej Wspólnoty Parafialnej pragniemy złożyć ks. Proboszczowi najserdeczniejsze życzenia.
Czcigodny Księże Proboszczu!
W dniu Twego imienia
i 50-ciu lat urodzin
chcemy Ci złożyć serdeczne życzenia.
Życzymy Ci zdrowia, wszelkiej pomyślności,
Niech Cię omija smutek, żyj zawsze w radości.
Dziś modlitwy do Boga za Tobą zanosimy,
Niech twa praca kapłańska owoce przynosi,
By Słowo Boże, rzucone przez Ciebie
wyrosło bujnie na naszych serc glebie.
A święty Twój Patron, czcigodny Romuald
w pracy Ci pomaga i od złego chroni.
Niech Bóg Cię obdarza wszelkimi darami,
A Matka Najświętsza swoimi łaskami.
Z całego serca życzmy co najlepsze.
Szczęść Boże!
W Święto Chrztu Pańskiego gościliśmy w naszej Parafii chór "Victoria" z parafii św. Józefa w Ciechanowie. "Victoria" założona została w 1903 roku, a zatem w bieżącym roku obchodzić będzie jubileusz 110 lat swego istnienia. Miło nam, że w programie jubileuszu znalazła się nasza i nasza parafia z koncertem kolęd.
Chór śpiewa głównie na Mszach św. i uroczystościach kościelnych ostatnio również na uroczystościach organizowanych przez Urząd Miejski w Ciechanowie. W minionym roku chór Victoria dał dwa koncerty pieśni sakralnych oraz koncerty z okazji Dnia Papieskiego i Święta Niepodległości.
Obecnie w chórze śpiewa 40 osób, dla których śpiew jest miłym zajęciem, bo "kto śpiewa - modli się dwa razy" i dlatego są jego członkami od wielu lat, a najstarszy chórzysta śpiewa już ponad 60 lat.
Nad poprawnym brzmieniem chóru czuwa Pan Dominik Molewski, organista w kościele farnym w Ciechanowie. Często sam komponuje utwory, a większość wykonywanych pieśni jest specjalnie, na potrzeby i możliwości wykonawcze chóru, przez niego opracowanych muzycznie.
Za piękną ucztę duchową w czasie Mszy św. jak i koncert kolęd tych popularnych i mniej znanych serdecznie dziękujemy. Niech Boże Dziecię Wam wszystkim błogosławi! Vivat Victoria!
W Uroczystość Objawienia Pańskiego odbyło się spotkanie opłatkowe naszej Rady Parafialnej. Rozpoczęliśmy je jak tradycja każe śpiewem kolędy pt: "Wśród nocnej ciszy" a nastepnie ks. Proboszcz jako gospodarz odczytał tekst Ewangeli wg. św. Łukasza przypominający nam scenę narodzenia Bożego Dziecięcia i złożył wszystkim życzenia.
Potem nastąpił moment dzielenia się opłatkiem wraz z życzeniami składanymi sobie nawzajem.
Życzenia i dzielenie się opłatkiem to najważniejszy momentem naszej polskiej wieczerzy wigilijnej. Spotkanie Rady Parafialnej to także spotkanie rodzinne, dlatego w wielkiej życzliwości składano sobie życzenia, bo opłatek posiada tak ogromną moc łączenia ludzi, że czasami czyni wielkie dzieła w naszych sercach. Skąd się wziął zwyczaj dzielenia się opłatkiem?
Tradycja mówi, że zwyczaj ten narodził się już kilka wieków temu na południu Europy. Wówczas to wierni i duchowieństwo obdarowywali się wzajemnie chlebem, zastąpionym z czasem przez opłatek. W Polsce jednak tradycja ta przybrała zupełnie inny wymiar i przeobraziła się w jedyny w swoim rodzaju zwyczaj. Zwyczaj głęboko zakorzeniony w naszych sercach i przekazywany z pokolenia na pokolenie.
Z dawnych czasów, gdy kościoły, na znak prawowierności i łączności, posyłały sobie nawzajem poświęcony chleb, pochodzi również zwyczaj wysyłania opłatka osobom bliskim, które akurat nie mogły zasiąść z nami do uroczystej kolacji.
Spotkanie opłatkowe naszej Rady Parafialej to również kolejne spotkanie poświęcone ważnym sprawom dotyczącym naszej parafii i naszej świątyni.
Zapraszamy do galerii: Spotkanie opłatkowe Rady Parafialnej Wejdź do Galerii
Po raz drugi w niedzielę Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa, obchodziliśmy jubileusze małżeńskie par, które w tym roku świętowały: 15, 25, 35, 40, 45, 50, 55, 60 i 70 lecie małżeństwa. Ponad 140 małżeństw zaproszono na tę uroczystość odnowienia swoich zaślubin. Aż miło, kiedy świątynia nasza na Mszy św. wypiękniała gorącymi sercami małżonków, którzy przybyli, by przed Bogiem ponowić swoje zaślubiny.
27 grudnia 2013 r. w Święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty po Mszy Świętej wszystkie Koła Żywego Różańca, Chór Parafialny, Asysta Procesyjna spotkały się, by wraz z Księdzem Proboszczem świętować radość Bożego Narodzenia na spotkaniu opłatkowym.
Już o świcie rankiem na pierwszej Mszy św. roratniej rozpoczęliśmy tegoroczne rekolekcje adwentowe, które poprowadził dla naszej wspólnoty ks. Jacek Majkowski z Parafii Dylewo z Diecezji Łomżyńskiej.Ks. Jacek swoje nauki rekolekcyjne przeplatał wieloma przykładami z życia, które pomagały nam dobrze zrozumieć Boże Słowo. W spotkaniach z dziećmi przez przykłady najbardziej przemówiła miotła, zwykła miotła, dzięki której dzieci zrozumiały, że nie można pracować nad wszystkimi grzechami na raz, ale po kolei pochylając sie nad każdym z nich, by było ich coraz mniej.
"Podziel się radością pomagania"- to myśl, która zachęciła naszą grupę Ruchu Rodzin Nazaretańskich wraz z ks. Proboszczem Romualdem Ciesielskim do uczestnictwa w akcji "Szlachetna Paczka". Postanowiliśmy udzielić pomocy jednej ubogiej rodzinie z Przasnysza, wybranej przez "Szlachetną Paczkę". Zostały zakupione artykuły spożywcze i chemiczne, potrzebne do codziennego funkcjonowania rodzinie, która znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Nie zabrakło też słodyczy na nadchodzące święta Bożego Narodzenia. Artykuły zapakowano do paczek i w dniu 7 grudnia 2013 r. dostarczono na miejsce zbiórki do Publicznego Gimnazjum z Oddziałami Integracyjnymi im. Noblistów Polskich w Przasnyszu. W ramach podziękowań otrzymaliśmy Certyfikat "Szlachetnej paczki". Mamy nadzieję, że nasz udział w "Szlachetnej paczce" przyniesie radość obdarowanej rodzinie.
Adventus (z jęz.łac. ) znaczy przyjście.
W sobotę, 30 listopada 2013 r., z naszej Parafii wyruszyła grupa, ponad 20 osobowa, na Jasną Górę, by u stóp Matki Bożej Jasnogórskiej dokonać zawierzenia Maryi całego Ruchu Rodzin Nazaretańskich. To szczególne wydarzenie miało miejsce podczas dorocznego ogólnopolskiego adwentowego dnia skupienia RRN, który w tym roku przebiegał pod hasłem: "Żyć zawierzeniem Maryi". Nasze skupienie przeżywaliśmy w duchowej łączności z Ojcem Świętym Franciszkiem, który 13 października zawierzył świat Matce Bożej a 26 i 27 października spotkał się z rodzinami całego świata. Zawierzenie Maryi stało się dla nas pięknym zwieńczeniem Roku Wiary, który zaowocował powstaniem Stowarzyszenia Ogólnopolskiego Ruch Rodzin Nazaretańskich, działającego w oparciu o statut zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w czerwcu br.
Wierzymy w Twoją obecność i bliskość. Wierzymy, że każdego z nas kochasz. Pragniemy jak św. Jan przyjąć Ciebie i wprowadzić Cię w całe nasze życie.
Przychodzimy do Ciebie z naszymi krzyżami i troskami, z niepewnością o przyszłość, z naszymi zranieniami, z niemożnością przebaczenia. Przynosimy Ci nasze rozczarowanie - sobą i bliskimi. Z Tobą powiemy Bogu: "tak", wierząc w zwycięstwo Jezusa nad złem. Z Tobą będziemy wierni do końca naszemu powołaniu, płynącemu z sakramentu chrztu: powołaniu do małżeństwa, kapłaństwa, do życia według rad ewangelicznych. Daj nam Twoją wiarę i wytrwałość, i niezachwianą nadzieję.
Dzieci, które przez cały październik uczęszczały wzorowo na nabożeństwa różańcowe wyjechały, w sobotę, 23 listopada 2013 roku wraz z opiekunami na wyprawę do Warszawy. Celem tego wyjazdu były 3 ważne punkty: Film pt: "Największy z cudów", wizyta w Świątyni Opatrzności Bożej oraz modlitwa przy grobie bł.ks. Jerzego Popiełuszki.
Obiekt miał być zbudowany na Polu Mokotowskim według projektu arch. Bohdana Pniewskiego. Wybuch II wojny światowej uniemożliwił jej realizację przez następnych kilkadziesiąt lat. Z kolejną inicjatywą budowy świątyni wystąpił w 1989 roku prymas Józef Glemp. Obecnie trwa budowa Świątyni Opatrzności Bożej na Polach (Błoniach) Wilanowskich. Zwiedziliśmy Panteon Wielkich Polaków pochowanych w podziemiach Świątyni i złożyliśmy dar modlitwy przy relikwiach: bł. Jana Pawła II, bł.ks. Jerzego Popiełuszki i św. Andrzeja Boboli.
22 listopada 2013 roku nasz Chór Parafialny obchodził swoje patronalne święto. Otóż w dzień świętej Cecylii - patronki muzyki kościelnej i wszystkich dbających o piękno liturgii poprzez śpiew - odbyła się Msza św. o godzinie 18. 00 przy licznie zebranej wspólnocie chórzystów z piękną oprawą muzyczną ku czci św. Cecylii. Ale może warto by było poznać naszą świętą Patronkę. Oto kilka ciekawych wydarzeń z jej życia:
Wówczas tak przemówiła do niego: » Najmilszy, kochany chłopcze, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz, że będziesz jej strzegł troskliwie... Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała... Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz, że się ochrzcisz.
Walerian przyjął chrzest z rąk św.Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł zaś trzymał w ręku dwa wieńce z róż i lilij i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym » Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ przyniosłem je dla was z raju Bożego! One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła« ".
Tak o św. Cecylii opowiada Jakub de Voragine w swej "Złotej legendzie".
Święta Cecylia jest jedną z najsławniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła najprawdopodobniej na przełomie II i III wieku. Niestety, w zachowanych opisach jej męczeństwa trudno odróżnić fakty historyczne od legend. Cecylia jako chrześcijanka złożyła ślub czystości. Mimo że zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie tylko nie złamała ślubu, lecz jeszcze pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską przez ścięcie. Jej ciało odnaleziono w roku 822 w katakumbach i przeniesiono do bazyliki na Zatybrzu.Św.
W dniu 09 listopada 2013 r. odbyła się tradycyjnie VII Przasnyska Spartadiada Integracyjna zorganizowana przez Parafialno Uczniowski Klub Sportowy "Emmanuel" działający przy Parafii p.w. Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu.
W niedzielę 10 listopada 2013 roku w naszej Parafii odbyło się uroczyste wręczenie Pisma Świętego dzieciom, które przygotowują się wraz z rodzicami do Odnowienia Przyrzeczeń Chrztu Świętego. Biblia - Słowo Boga to ważne Słowo w życiu każdego chrześcijanina. Ks. Andrzej - na spotkaniu - przypomniał wszystkim dzieciom historię pana Romana Brandstaettera, który całe swoje życie poświęcił studiowaniu Biblii. Szukał Żywego Słowa, Które przyszło na świat, aby zbawić ludzi:
Przed śmiercią dziadek zostawił mu taki testament: "Będziesz Biblię nieustannie czytał. Będziesz ją kochał więcej niż rodziców. Więcej niż mnie... Nigdy się z nią nie rozstaniesz... A gdy się zestarzejesz, dojdziesz do przekonania, że wszystkie książki, które przeczytałeś, są tylko nieudolnym komentarzem do tej jedynej Księgi".
Kiedy w zeszłym roku Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Przasnyszu organizowały tę akcję, patrzyłem na nią z przymrużeniem oka, myśląc czy to się uda? Przecież to tylko makulatura. Czy to możliwe, żeby w ten sposób pomóc ludziom w Afryce? Kiedy tak rozmyślałem, sam przejrzałem swoje półki i zakamarki, zapakowałem do samochodu i nieśmiało podjechałem pod dom Sióstr. I wtedy okazało się, że takich jak ja było o wiele więcej. Widziałem nie tylko pełen kontener makulatury ale i obok zebrane następne kilogramy, które nie mieściły się już w kontenerze. Poczułem ulgę na sercu, bo może tych kilka kg mojej makulatury stały się cząstką budowy studni.
Kiedy piszę te słowa minęło 5 godzin od kiedy stanął kontener przy naszej świątyni. I cóż można powiedzieć? Jestem pod wrażaniem odzewu ludzi. Co chwila podjeżdża jakiś samochód wypakowując zebraną w domu makulaturę. Gdy zajrzałem do środka kontenera, serce się radowało, że już w tych pierwszych godzinach tak wiele osób zechciało odpowiedzieć na apel potrzebującym w Afryce.
Z tej studni korzystać będzie 12. 000 ludzi. I mieszkańcy Przasnysza będą mieli poprzez tę makulaturę swój udział w budowie studni. Tak niewiele (bo to tylko makulatura) a zarazem tak wiele możemy uczynić dla potrzebujących. Mówi się, że 1 kg makulatury to 75 litrów wody dla Afryki. Dlatego nie można być obojętnym, kiedy pomocy potrzebują nasi bracia chrześcijanie w nowo rodzącym się państwie. Można by powiedzieć, że nasz dar jest takim prezentem dla nowych domów, rodzin, wspólnot. To konkretna pomoc, namacalna i żywa.
W sobotni piękny poranek 5 października 2013 roku grupa naszych parafian wraz z ks. Andrzejem na zakończenie Roku Wiary wyruszyła na pielgrzymkę do naszych diecezjalnych sanktuariów w Ratowie i Żurominie.
Następny punkt naszej wędrówki to Żuromin z Sanktuarium Maryjnym. Ks. Tomasz Kaszanek wszystkich nas powitał przed odsłoniętym obrazem Maryi i poprosił, byśmy nie zapominali o Niej i zawsze do Niej się uciekali z prośbami. Ks. Tomasz wspomniał, że: "Tak licznie zgromadzona Parafia w każdą środę na nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy zawsze buduje wiarę i podnosi na duchu, widząc szczelnie wypełniony kościół. Przecież to dzień powszedni". Ubogaceni historią Blocha od którego zaczęła się historia tego Sanktuarium i miasta Żuromin pożegnaliśmy się z Maryją udając się na kolejny przystanek naszego wędrowania.
W piękne niedzielne południe 29 września 2013 roku nasz brat kleryk Wojciech Jankowski, założył po raz pierwszy strój duchowny. Życzymy mu wierności w podejmowaniu obranego powołania. Od tej chwili zewnętrznie postrzegany jako osoba duchowna niech spotyka w dzisiejszym trudnym świecie wiele dobra i życzliwości a przede wszystkim ogromnej łaski od Wszechmogącego.
Jest taki dzień w życiu kleryka, w którym to, co wewnętrzne staje się zewnętrzne, a jest nim moment przyjęcia stroju duchownego, sutanny - czarnego długiego płaszcza z guzikami i koloratką. Jest to dzień, który jest przez wielu wyczekiwany.
Warto wspomnieć, że strój duchownych Kościoła katolickiego w pierwszych 4 wiekach nie różnił się od codziennego stroju mieszkańców. Składał się on z długiej sukni (czyli tuniki rzymskiej), płaszcza, pasa i obuwia. Obecny strój księży pochodzi od "vestis talaris" tzn. sukni sięgającej kostek, która została przejęta przez kler, kiedy pod wpływem barbarzyńców w VI wieku w życiu świeckim zaczęto używać krótszych strojów. Do jej noszenia zobowiązał duchowieństwo już synod w Bradze (572 r.), a następne przepisy kontynuowały ten zwyczaj. W 1589 r. używanie tego stroju zalecił obligatoryjnie papież Sykstus V. Z czasem ustalił się zwyczaj, że duchowni nosili sutanny w kolorze czarnym. Sutanna to znak niewinności, pokory oraz odejścia od upodobań świata.
Rankiem 21 września 2013 roku po ogłoszeniach organizacyjnych tegorocznego przewodnika naszej grupy ks. Jarosława Borka i po modlitwie do Matki Bożej, Której oddaliśmy całe nasze życia i nasze życiowe wędrowanie wyruszyliśmy sprzed naszej świątyni do kościoła św. Wojciecha, miejsca chrztu św. Stanisława Kostki, by ruszyć dalej z grupą dzieci z całej diecezji do Rostkowa, miejsca urodzin naszego młodego świętego.
Ks. Biskup przypomniał nam, że mamy być widoczni, bo kochamy Pana Jezusa. Tak jak znaczek odblaskowy, który każdy uczestnik pielgrzymki otrzymał, pomaga nam być widocznym na jezdni. Podobnie i z naszym życiem. Jeśli wierzymy w Pana Jezusa, to nie możemy się wstydzić, że należymy do jednej rodziny Dzieci Bożych, do wspólnoty Kościoła. Dlatego też, ks. Biskup zachęcił wielu z nas byśmy zawsze zakładali nasze komunijne medaliki, bo one są znakiem naszej miłości do Jezusa, znakiem rozpoznawczym w dzisiejszym świecie.
którą poświęcił w 1967 roku kard. Karol Wojtyła, późniejszy Papież Jan Paweł II. Następnie podeszliśmy do lipki i do stawu, przy których modlił się nasz młody Patron. Na koniec każdy z nas mógł dotknąć śladu na kamieniu, który według tradycji zostawił jako dziecko św. Stanisław.
a) wskazanie nowych dróg i rozwiązań dla działalności duszpasterskiej w diecezji, a zwłaszcza dla krzewienia nowej ewangelizacji;
Pragniemy poinformować, że z dniem 11 września 2013 roku decyzją J.E. Ks. Bpa Piotra Libery zakończył pracę duszpasterską w naszej Parafii ks. Piotr Paradowski. Za wszelkie dobro, głoszone Słowo Boże, za życzliwość składamy serdeczne podziękowanie. Życzymy ks. Piotrowi, by Dobry Jezus, Ten, Który go powołał obdarzał go wieloma łaskami na nowej placówce duszpasterskiej.
Pragniemy poinformować, że z dniem 21 sierpnia 2013 roku decyzją J.E. Ks. Bpa Piotra Libery zakończy pracę duszpasterską w naszej Parafii ks. Grzegorz Bednarczyk. Uroczyście pożegnamy go we wtorek na wieczornej Mszy św. o godz. 18.00. Ks. Grzegorz pracował w naszej Parafii od 26 sierpnia 2010 r. To już 3 lata. A jakże owocne. Opiekował się Liturgiczną Służba Ołtarza, prowadził Nabożeństwa Fatimskie, katechizował w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych im. mjra Henryka Sucharskiego w Przasnyszu, przygotowywał młodzież do Sakramentu Bierzmowania, organizował liczne wyjazdy dla ministrantów. Za wszelkie dobro, głoszone Słowo Boże, za życzliwość i uśmiech składamy serdeczne podziękowanie. Życzymy ks. Grzegorzowi, by Dobry Jezus, Ten, Który go powołał obdarzał go licznymi łaskami na nowej placówce duszpasterskiej.
Ks. Proboszcz Romuald homilią wprowadził nas w klimat tego dnia i świętowania. Potem Ks. Infułat Aleksander Pasternakiewicz już do końca dnia wyjaśniał nam w homiliach ciekawe ukryte słowa biblijne z dzisiejszej Ewangelii. Mówił o tym jak to w ciągu tych 15 lat wiele zmieniło się w naszej Parafii, jak z pośpiechem wtedy - jak Maryja idąca do Elżbiety - rodziło się życie parafialne i budowa naszej świątyni.Ks. Władysław Stradza, który wraz z ks. Infułatem brał udział w naszej radości posługiwał w konfesjonale jednając spragnionych Miłosierdzia Bożego. Na koniec Mszy świętej wiele życzeń od ludzi bliskich naszej wspólnocie.
Ks. Proboszcz z komisją konkursową wręczał dyplomy i nagrody, ogłoszonego wcześniej konkursu plastycznego i literackiego. Cały czas coś się działo. Wozy strażackie otworzyły swoje podwoje dla ciekawskich dzieci, dla zmęczonych kiełbaska z grilla i grochówka, dla pełnych energii - konkursy: wbijanie gwoździ na czas, rzucanie opon na odległość, siłowanie na rękę, biegi na czworaka. Oj działo się. Chętni mogli zaśpiewać na scenie. Dzieci bawiły się w tańczącego motylka, rodzinną mumię i wiele ciekawych gier i zabaw. W międzyczasie można było kupić los loterii fantowej i wygrać ciekawe fanty. Na koniec wręczono najlepszym sportowcom puchary i nagrody oraz rozdzielono wszystkim dzieciom tort urodzinowy naszej Parafii.
Bo nie dało się śpiewać czy słuchać pieśni uwielbienia Boga na siedząco. Młodzi poderwali wszystkich do wspólnego śpiewu, okrzyków i burzy oklasków uwielbienia. Nasza świątynia zamieniła się w wieczernik Zesłania Ducha Świętego, bowiem "Alleluja" przeplatało się co chwila w "Totus Tuus" i okrzyki "dom na skale". Piękny czas uwielbienia. Oby zawsze tak było w naszych sercach na każdej Mszy świętej.
Zbiórka na wyjazdowe spotkanie zaplanowane zostało na godzinę 3:30 pod kościołem Chrystusa Zbawiciela w Przasnyszu. Już od samego początku uczestnikom dopisywał humor mimo tego że była to wczesna godzina. Około godziny 4:15 wyjechaliśmy z Przasnysza i ruszyliśmy w kierunku Gąbina gdzie czekała na Nas kolejna grupa uczestników. Kiedy wszystkie miejsca w autokarze zostały zajęte, wyruszyliśmy zgodnie z planem do Kruszwicy. Przez wielu uznawane za najstarsze miasto w Polsce (VI wiek) położone nad jeziorem Gopło. Na miejscu zwiedziliśmy późnogotyckie ruiny zamku zwane Mysią Wieżą i Kolegiatę Świętego Piotra i Pawła. Kolejnym punktem dzisiejszej wycieczki było Strzelno. Największymi atrakcjami tej miejscowości to Rotunda Świętego Prokopa zbudowana w stylu romańskim, a także Kościół Świętej Trójcy, który zawiera ponad 600 relikwii, a także kolumny romańskie, najcenniejsze zabytki sztuki romańskiej w Polsce. Po obejrzeniu tych zabytków wybraliśmy się do Żnina aby przesiąść się w kolejkę wąskotorową i udać się do Biskupina. Kolejka stanowi atrakcję turystyczną całego Województwa Kujawsko – Pomorskiego i jest najpopularniejszym środkiem transportu łączącym atrakcyjne miejscowości tego regionu: Żnin, Wenecję, Biskupin i Gąsawę. W Biskupinie czekał na Nas pomnik historii Polski – jeden z najstarszych grodów w Polsce. Związany jest z kulturą łużycką, która trwała od środkowej epoki brązu po wczesną epokę żelaza. Ostatnim miejscem pierwszego dnia pielgrzymki było Gniezno, pierwsza stolica Polski, pierwsza metropolia kościelna, a także miasto Świętego Wojciecha. Największym zabytkiem jest Katedra Gnieźnieńska wraz z Wzgórzem Lecha. Dla wielu był to szczególny czas osobistej modlitwy przy relikwiach Świętego Wojciecha. Po zwiedzaniu katedry, nastał czas wolny na indywidualne zwiedzanie i wyjazd do upragnionego hotelu Victoria.
Drugi dzień rozpoczęliśmy wyjazdem do Poznania, a dokładniej do Ostrowa Tumskiego, duchowej i najstarszej części miasta, gdzie znajdują się Bazylika Archikatedralna świętych Apostołów Piotra i Pawła, jedna z najstarszych świątyń w Polsce, a także Kościół Najświętszej Marii Panny, gdzie w X wieku było palatium Mieszka I. Na tych terenach rozpoczęło się powstawanie Naszego kraju i kultury. W bazylice zobaczyliśmy między innymi: fundamenty pierwszej romańskiej katedry z grobami Mieszka I i Bolesława Chrobrego, złotą kaplicę, królewską kaplicę Przemysława II. Po zwiedzeniu poznańskiej „wyspy” wyruszyliśmy do zamku w Kórniku, który został uznany za pomnik historii. Dzisiejszy zamek jest w stylu neogotyckim i wyglądem nawiązuje do budowli obronnych. Z tym miejscem związana jest legenda, ze nocami po parku i zamku przechadza się Teofila z Działyńskich zwana „Białą Damą”. Kolejnym przystankiem pielgrzymki były Siciny, a dokładniej pocysterski Kościół Parafialny pod wezwaniem świętego Marcina. Odbyła się tam Msza Święta, a po niej poczęstunek zorganizowany przez Proboszcza tej parafii – księdza Tadeusza Śliwkę oraz krewnych księdza Andrzeja. Na koniec naszej wędrówki udaliśmy się do trzebnickiej Bazyliki pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i świętego Bartłomieja, patrona Piastów Śląskich. Salwatorianin br. Marcin opowiadał o życiu świętej Jadwigi i fundacjach założonych przez śląską patronkę. Tradycja przypisuje księżnej 20 fundacji kościelnych, najbardziej znane to: pierwszy klasztor żeński sióstr cysterek w Trzebnicy, szpital świętego Ducha i szpital dla trędowatych w Środzie Śląskiej. Na zakończenie dnia, już po zwiedzeniu bazyliki wyruszyliśmy do hotelu usytuowanego we Wrocławiu.
Wrocław to pierwszy przystanek, kolejnego dnia pielgrzymki. Jego zwiedzanie rozpoczęliśmy od Panoramy Racławickiej, która przybyła do Polski ze Lwowa. Jest to jedna z najlepiej zachowanych panoram w całej Europie. Do namalowania obrazu użyto płótna o długości 120 metrów i całkowitej powierzchni 1800 metrów kwadratowych. Następnie ruszyliśmy całą grupą na piękną wrocławską starówkę gdzie zobaczyliśmy między innymi: zabytkowy ratusz, plac przed pomnikiem Aleksandra Fredry, Uniwersytet Wrocławski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Ze stolicy dolnego Śląska wyruszyliśmy do Kopalni Złota w Złotym Stoku. W miłej i wesołej atmosferze chodziliśmy po starych podziemiach w poszukiwaniu tego kruszca. Ostatnim miejscem, które odwiedziliśmy było Sanktuarium Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin Patronki Ziemii Kłodzkiej w Wambierzycach, gdzie mieliśmy Mszę Święta. Cała miejscowość została zbudowana na planie Świętego Miasta – Jerozolimy. Co ciekawe do bazyliki wchodzi się przez prezbiterium co jest bardzo rzadko spotykane. Przepiękny ołtarz jest dziełem Karla Sebastiana Flackera. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem wykonana z drzewa lipowego. Na baldachimie siedzą 4 postacie, które symbolizują 4 kontynenty : Amerykę, Afrykę, Europę i Azję. Po zakończeniu zwiedzania udaliśmy się do Kudowy Zdrój na kolejny nocleg.
Kolejny dzień rozpoczęliśmy Mszą Świętą w kaplicy Sióstr Służebniczek w Kudowie. Jest to miejsce szczególne bo w tej samej kaplicy w 1976 roku Mszę Święta odprawiał kardynał Karol Wojtyła. Po Eucharystii i śniadaniu udaliśmy się do kaplicy czaszek w Czermnej. Jest to bardzo nietypowe miejsce. Ściany i sklepienie wnętrza kaplicy pokrywa około 3 tysięcy czaszek i kości ludzkich, a dalsze 20-30 tysięcy leży w krypcie pod kaplicą. Zabytek sakralny robi naprawdę ogromne wrażenie. Po zwiedzaniu w Czermnej wyruszyliśmy do czeskiego skalnego miasta - Adršpach. Tam udaliśmy się do Rezerwatu Przyrody, który znajduje się na masywie górskim w Sudetach Środkowych będący fragmentem Gór Stołowych. Masyw zbudowany jest z piaskowca, skały osadowej powstałej w wyniku scementowania ziaren kwarcu, miki oraz okruchów innych skał. Piękne widoki i charakterystyczny humor czeski sprawił że czas w rezerwacie minął Nam bardzo szybko, Na zakończenie podróży obraliśmy kierunek na „Błędne Skały”, tak zwane polskie skalne miasto. Miejsce to różniło się bardzo od poprzedniego, ale robiło równie wielkie wrażenie. Przeciskanie się między skałami sprawiało Nam wszystkim frajdę i sprawiało, że grupa coraz bardziej zbliżała się do siebie. Po górskiej wędrówce udaliśmy się na drugi już nocleg w Kudowie Zdrój. 
O godzinie 8:00 w piątym dniu naszego pielgrzymowania, podobnie jak w poprzednim spotkaliśmy się w kaplicy na Mszy Świętej. Po Eucharystii szybko spakowaliśmy się i wyruszyliśmy w zagraniczną część naszej podróży. Czekała nas długa droga do pierwszego punktu w planie dnia – Pałac Arcybiskupi w Kromiereże. Zabytek ten znajduje się na liście UNESCO i pierwotnie był zamkiem gotycko-renesansowym. W pałacu znajdują się stare i zabytkowe sale z wyjątkowymi meblami, obrazami i trofeami. Znana jest sala Sejmowa gdzie w latach 1848-49 urzędował Sejm austriacki. Natomiast perłą z pośród pomieszczeń jest stara biblioteka zawierająca około 100 000 rękopisów, rysunków, obrazów i duże archiwum muzyczne. Drugim, a zarazem ostatnim miejscem do zwiedzania dzisiejszego dnia był Velehrad a dokładniej sanktuarium Świętego Cyryla i Metodego. Obie postacie bardzo mocno przyczyniły się do rozwoju wiary na ziemiach Środkowej Europy za co zostali uznani za Patronów Europy. Świątynia bogata jest w bezcenne pamiątki i dzieła sztuki. Polskim akcentem w bazylice są: obraz Świętych Braci Cyryla i Metodego namalowanego przez wybitnego malarza Jana Matejkę, obraz Vlastimila Hofmana, który wisi nad chrzcielnicą w kaplicy Matki Jedności Chrześcijańskiej, a także stara kościelna chorągiew z polskiego sztandaru bojowego z bitwy pod Wiedniem. W uznaniu wyjątkowej roli i znaczenia świątyni papież Pius XI nadał tytuł Bazyliki Mniejszej, a Ojciec Święty błogosławiony Jan Paweł II podarował Złotą Różę. Według tradycji to tu znajduje się grób św. Metodego, dlatego stanęliśmy w tym miejscu z modlitwą Koronki do Miłosierdzia Bożego. Po zwiedzeniu owego sanktuarium, udaliśmy się na pierwszy nocleg po za granicami Polski, dokładnie do Hodonina.
Szósta wyprawa zaprowadziła nas do Wiednia. Spędziliśmy tam cały dzień i to tak za mało aby zobaczyć wszystkie zabytki jednej z najpiękniejszych stolic w Europie. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od wzgórza Kahlenberg, gdzie znajduje się kościół Świętego Józefa pobudowany w miejscu rozpoczęcia odsieczy pod wodzą Jana III Sobieskiego. Po nim udaliśmy się na wiedeńską starówkę. Zobaczyliśmy między innymi: Katedrę Świętego Stefana, Hofburg, Pałac Schönbrunn, Belweder, Ratusz. Naszym głównym celem w Wiedniu było Kolegium Jezuickie po którym nie pozostał dzisiaj już żaden ślad, oraz dom Luteranina gdzie mieszkał ze swoim bratem Święty Stanisław Kostka. Przy oknie pokoju naszego Patrona całą grupą pomodliliśmy się koronką do Miłosierdzia Bożego. Nasz lokalny święty właśnie w stolicy Austrii podjął najważniejszą decyzję w swoim życiu. Po objawieniu się Świętej Barbary i Matki Bożej, młody Stanisław postanawia zostać jezuitą. Wyrusza w daleką podróż by osiągnąć swój cel. Z Wiednia, przez Augsburg, Dylingę do Rzymu na spotkanie z Ojcem Generałem Zakonu Jezuitów. Na pożegnanie starego Wiednia mieliśmy czas na indywidualne zwiedzanie Hofburga, oraz zakupy pamiątek. 
Ostatni dzień naszego pobytu na ziemiach czeskich był skupiony na wypoczynku i relaksie przed powrotem do Ojczyzny, gdzie czekają na nas jeszcze polskie Tatry i Łagiewniki w Krakowie. Pierwszym a zarazem ostatnim punktem dnia był zespół parkowo – pałacowy Lednicko-Valticki. Posiadłość od początku istnienia aż do 1945 roku należała do arystokratycznego rodu Lichtensteinów. Obecnie znajduje się tam romantyczny zamek oraz malownicze miasteczko otoczone dwustuhektarowym obszarem który obejmuje przepiękny park, rozległe stawy i ogromny las. Nowogotycki zamek w Lednicach pełnił funkcję miejsca letnich spotkań szlachty europejskiej i jest wpisany na listę UNESCO jako obiekt dziedzictwa kulturowego. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od sal: myśliwskiej, karmazynowej, chińskiej, kończąc na czerwonej. Ostatnia z sal, była miejsce imprez szlacheckich. Dowodem tego był koncert gitarowy miejscowego muzyka, który przeniósł nas w okres świetności tego zamku i pozwolił poczuć się jak prawdziwy szlachcic z XVII wieku. Po spacerze w twierdzy, wyszliśmy na świeże powietrze i udaliśmy się do przyzamkowego parku. Mieliśmy tam chwilę indywidualnego czasu na poobserwowanie przyrody i pięknych gatunków roślin oraz palm. Po upływie tego czasu, udaliśmy się na ostatnią noc w Czechach, w miejscowości Hodonin. 
Kolejny dzień to ukochane polskie góry – Tatry, ale żeby je zwiedzać najpierw trzeba było dojechać na to miejsce. Z Czech udaliśmy się przez granicę do Słowacji i dopiero do Polski. Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach został nawiedzony przez nas na samym początku. Świątynia ta została zbudowana jako votum wdzięczności za ocalenie życia Jana Pawła II po zamachu 13 maja 1981r. W Sanktuarium pielgrzymom towarzyszą różne symbole. Najważniejsze z nich to : krzyż na granicy parafii, różańcowy mur oplatający to miejsce szczególnej modlitwy, pomnik Ojca Świętego i mniejszy model krzyża z Giewontu, relikwie krzyża, tron papieski i przepiękna droga krzyżowa. Kolejnym punktem wycieczki był wjazd wyciągiem krzesełkowym na Gubałówkę. W drodze towarzyszyły nam wspaniałe naturalne widoki. Na miejscu mieliśmy czas indywidualny na zakup pamiątek, zrobienie zdjęć na tle panoramy i chwilę odpoczynku. Po zjeździe krzesełkami, udaliśmy się w stronę Polany Rusinowej. W drodze zobaczyliśmy skocznie na których odbywają się międzynarodowe zawody skoków narciarskich. Do owej Polany musieliśmy dojść na pieszo. Pierwszym etapem było dojście do Sanktuarium Maryjnego w Wiktorówkach, gdzie każdy miał chwilę na osobistą modlitwę. Drugim etapem było już dojście na Polanę z której był wspaniały widok na góry. Po zrobieniu wspólnego zdjęcia i czasu odpoczynku, zeszliśmy z doliny i udaliśmy się do autobusu,, który zawiózł nas na ostatni nocleg tej pielgrzymki w Murzasichle.
Nadszedł dziewiąty dzień naszej pielgrzymki i niestety zarazem ostatni. O godzinie 9:15 wyjechaliśmy do Krakowa – Łagiewnik. Znajduje się tam Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w którym modliliśmy się przy relikwiach Świętej s. Faustyny Kowalskiej. Jest to jedna z najważniejszych postaci religijnych w Polsce. Mistyczka, stygmatyczka i wizjonerka. Dziełem znanym na całym świecie, którego autorką jest Faustyna jest jej Dzienniczek. Zawiera on wszystkie słowa Jezusa, wizje dotyczące czyśćca, piekła, przyszłości. W samo południe uczestniczyliśmy we Mszy Świętej. Po Eucharystii wybraliśmy się jeszcze do Skarżyska Kamiennego, gdzie znajduje się bardzo dobrze odwzorowana kopia Ostrej Bramy z Wilna. Usłyszeliśmy historię powstania owej budowli i pomodliliśmy się przed obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej, słowami Maksymiliana Kolbe. Po zakończeniu zwiedzania, udaliśmy się już w drogę powrotną do Gąbina i Przasnysza. Podczas jazdy dokonaliśmy podsumowania całej pielgrzymki. Były podziękowania, chwile wzruszenia. Niestety dziś kończy się nasza wyprawa. Część pielgrzymów wysiadła w Gąbinie, pozostali dojechali do Przasnysza, gdzie znajduje się meta podróży. 
16 czerwca 2013 r. na Mszy św. o godz.11. 30 odbyła się w naszej Parafii, Dziękczynna Msza św. za 25 lat kapłaństwa ks.kan. Romualda Ciesielskiego, naszego księdza Proboszcza. Wiele się w tym dniu działo, wiele dobra, życzliwego słowa i wiele modlitwy. Trzeba było to zobaczyć i usłyszeć.
Nasz ks. Jubilat urodził się 7 lutego 1963 roku w rodzinie rolników Magdaleny i Klemensa Ciesielskich w Izabelinie. Młody Romuald ma jeszcze siostrę Mariolę starszą o 2, 5 roku, która zapewne w pierwszych latach jego życia była wspaniałą pomocą rodziców w opiece nad młodszym braciszkiem. Wszystkie sakramenty święte: chrzest, pierwszą spowiedź, Komunię św. i bierzmowanie przyjął w rodzinnym kościele parafialnym w Bądkowie Kościelnym.
Święcenia kapłańskie przyjął w płockiej katedrze 11 czerwca 1988 roku. Po święceniach młody ks. Romuald otrzymuje nominację na pierwszą placówkę do Lekowa, gdzie pracował 3 lata wraz ze swym pierwszym proboszczem ks. Tadeuszem Janowskim. Tam rozpoczyna się droga pracy duszpasterskiej z pełnym zaangażowaniem, potem praca przez wikariaty:
Dzięki zaangażowaniu ks. Romualda i ofiarności Parafian oraz wszystkich darczyńców, możemy dzisiejszą uroczystość przeżywać w tej oto świątyni.
6 czerwca 2013 roku w naszej Parafii odbyła się uroczystość udzielenia 69 młodym wyznawcom Chrystusa Darów Ducha Świętego w Sakramencie Dojrzałości Chrześcijańskiej. Sakramentu Ducha Świętego udzielił młodzieży, jak w roku poprzednim, ks.Inf. Wojciech Góralski.
Niech do tych zadań umocni ich dzisiejsza posługa sakramentalna Księdza Infułata.
Duchu Pocieszycielu,
Dzieci naszej parafii odnawiając swoje przyrzeczenia również na pamiątkę tej ważnej chwili ucałowały chrzcielnicę w naszej świątyni, przy której wiele z nich było ochrzczonych.
30 maja 2013 r. obchodziliśmy w Kościele Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej zwane w tradycji Bożym Ciałem. Może właśnie w tym Roku Wiary trzeba się zadziwić czemu właśnie w XXI wieku takie święto?
Skąd się wzięło to święto?
Właśnie przeszła procesja
26 maja 2013 roku grupa 62 dzieci (dziewczynek i chłopców) przyjęła w naszej Parafii po raz pierwszy Pana Jezusa do swego serca. To wielkie wydarzenie dla całej naszej wspólnoty, wielkie święto. W Roku Wiary wspólnota naszej Parafii ożywia się spoglądając na czystość i niewinność dzieci, które ze szczerego serca pragną przyjąć Najdroższy skarb tego świata - Żywego Boga.
W Eucharystii bowiem Pierwsza Komunia Święta jest sakramentem, przyjmującym młodego człowieka do grona tych, którzy bezpośrednio obcują z Bogiem. Dlatego stanowi święto dla całej rodziny. Poprzedzają ją długotrwałe przygotowania, aby bowiem Pierwsza Komunia Święta mogła spełnić swoje zadanie. Przygotowując się do tego zdarzenia pamiętajmy jednak, że Pierwsza Komunia Święta jest przede wszystkim świętem dziecka. Zgodnie z prawem i tradycją Kościoła, dziecko musi przystąpić do tego aktu świadomie i ze zrozumieniem, dlatego właśnie odbywają się specjalne katechezy w szkole i spotkania formacyjne w kościele.
W I semestrze tego roku dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 1 uczestniczące na zajęciach z religii brały udział w konkursie plastycznym pt: "Dzieje Apostolskie widziane oczami dziecka". Zgłoszono wiele prac, ale tylko 3, szkolna komisja zaakceptowała do etapu diecezjalnego. Pragniemy wszystkim obwieścić, że Kinga Korba zdobyła II Miejsce w Diecezjalnym Konkursie Plastycznym. Gratulujemy!
Nabożeństwo fatimskie jest szczególna formą odpowiedzi na przesłanie fatimskie. Wyraża się pokutą, modlitwą, zwłaszcza różańcową oraz Nabożeństwem Pierwszych Sobót. Maryja powiedziała Łucji, że grzechy niewdzięcznych ludzi co chwilę ranią Jej Niepokalane Serce i poprosiła o zadośćuczynienie przez odprawienie nabożeństwa kolejnych pięciu pierwszych sobót miesiąca. "Jeśli uczynią co powiem, zbawi się wiele dusz. Przychodzę prosić o zadośćuczynienie" i poprosiła o: 1. Komunię świętą wynagradzającą 2. Część różańca wynagradzającego (nie należy dodawać innych intencji) 3. Spowiedź świętą wynagradzającą 4. Towarzyszenie Maryi przez 15 minut w rozważaniu piętnastu tajemnic Różańca z intencją wynagrodzenia Jej Niepokalanemu Sercu bez odmawiania różańca. Każdemu, kto wynagrodzi Maryi za pięć zniewag, którymi ludzie co chwila ranią jej Niepokalane Serce, temu Maryja obiecuje: Przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia. "Tym, którzy przyjmą to nabożeństwo obiecuję zbawienie. Dusze te będą kochane przez Boga, jak kwiaty, którymi ozdabiam Jego tron... Moje Niepokalane Serce będzie twoim schronieniem i drogą prowadzącą do Boga".
13 maja jak co roku w naszej kaplicy rozpoczęliśmy pokutne Nabożeństwo Fatimskie, zwane także "Różańcem Pokutnym". Aż do października będziemy się spotykać, by zadośćczynić za grzechy tych co lekceważą lub znieważają Maryję. Nabożeństwo Fatimskie uczy nas też codziennego trwania w zjednoczeniu z Chrystusem, poprzez stanie przy Sercu Maryi. Ona ogarnia nas swoim Niepokalanym Sercem i uczy żyć tym, czego pragnie od nas Bóg. Trwajmy na tegorocznym czuwaniu każdego 13 dnia na pamiątkę objawień w Fatimie. Niech i ciebie nie zabraknie...
Tytuł Matki Bożej, jako Królowej narodu polskiego, sięga drugiej połowy XIV-go wieku.
Tegoroczny zjazd motocyklowy - powiedział nam Pan Rafał Lidzki, Prezes Zarządu Auto Moto Klubu "Rzemieślnik"- to nie tylko spotkanie koleżeńskie, ale także wspólna modlitwa, by ten nowy sezon rozpocząć po Bożemu, z mocą Ducha Świętego, który zawsze będzie prowadził nas szczęśliwie do celu; a Pan Jarosław Dzieliński, Kierownik Grupy Motocyklowej ROD, dodał - Przychodzimy tu na Mszę św. by wszyscy nasi motocykliści "jeździli z rozumem" a nade wszystko przychodzimy, by upraszać dla siebie i bliskich Bożego błogosławieństwa. Tegoroczne spotkanie to nie tylko modlitwa i zabawa, to także szkolenie. Nad zalewem w Karwaczu spotykamy się, by odbyć szkolenie Pomocy Przedmedycznej. Pomaga nam w tym szkoleniu Zespół Medycznych Szkół Policealnych w Przasnyszu. Mamy nadzieję, że wielu z nas z tego szkolenia skorzysta, by służyć pomocą na drodze. Pragniemy również podziękować Wydziałowi Ruchu Drogowego Komendy Policji w Przasnyszu i Mławie za zapewnienie nam bezpieczeństwa na każdym punkcie naszego II Zjazdu. 
Jednym z punktów tego świętowania była Msza św. o godz.14. 00 w naszej Kaplicy, która rozpoczęła letni sezon wszystkim posiadaczom motocykli i motorów wszelkiej maści. Przed rozpoczęciem Mszy św. wszyscy ustawili się wokół naszej Kaplicy a następnie wielu z uczestników ustawiło przed ołtarzem swoje kaski prosząc w ten sposób o łaski i Boże błogosławieństwo dla siebie i swoich rodzin.
Ks. Dariusz w homilii, którą wygłosił wyjaśniał zgromadzonym w kaplicy: "... Wielu mówi, że motocykliści to dziwni ludzie, bo inaczej się ubierają. Może czasem ich stroje są kolorowe, inne niż na co dzień. Ale wszyscy są przecież tacy sami jak ci, co nie korzystają z motocykli. Nie ma chyba takiego motocyklisty, który ruszając w drogę gdy jest ciemno czy deszcz, kiedy są śliskie drogi, aby nie westchnął do Boga, by szczęśliwie wrócić do domu. To jest coś niesamowitego, bo wtedy czuję się naprawdę blisko Boga. Dobrze, że w grupie motocyklistów wielu znajduje wsparcie, pomoc w rozwiązywaniu problemów własnych i rodzinnych. I dobrze, tak powinno być. Myślę, że potrzeba nam więcej solidarności pośród szeregów braci i sióstr motocyklistów. Tam gdzie jest solidarność, zawsze jest lżej przeżywać różne trudności... Dobrze, że jest wiele akcji w które się włączają motocykliści: Moto-Serce, Moto-Mikołajki, Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy i wiele innych. Dobrze, że tak jest, bo to znak dla wielu ludzi, że nie jesteśmy obojętni na problemy dzieci i wielu grup społecznych..."
wyruszycie z domów...
Hasłem przewodnim Tygodnia Biblijnego są słowa: "Powołani, aby rozjaśnić słowa prawdy". Temat został zaczerpnięty z listu apostolskiego "Porta fidei", w którym Papież Benedykt XVI ogłosił Rok Wiary. Papież skierował w nim do nas takie słowa:
W imieniu wszystkich ministrantów pragniemy w tym miejscu bardzo serdecznie podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do organizacji turnieju - Dyrekcji Zespołu Medycznych Szkół Policealnych w Przasnyszu, która udostępniła halę, sędziom, ratownikom medycznym i kapłanom, którzy pomogli przybyć ministrantom. Gdyby nie wy, tego turnieju by nie było. Dziękujemy Wam kochani za Wasze serce i poświęcenie. Oby radość zwycięstwa i gorycz przegranej, wspólne ministranckie świętowanie trwały w naszych wspomnieniach i pomagały nam mobilizować siły do kolejnych sportowych rozgrywek.
"Synod diecezjalny jest zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu" (kan. 460 KPK). Jest zgromadzeniem, na którym Pasterz Kościoła wypełnia w sposób uroczysty swój urząd i posługę duszpasterską w powierzonej mu owczarni (por. Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów Apostolorum Successores, n.168).
W uroczystej procesji paschał został wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku. W tym roku mieliśmy bardzo okazały paschał w zdobienia i wielkość dlatego ze względu na wielkość i ciężar pomagało go nieść dwóch ministrantów. Po trzykrotnym śpiewie kapłana: "Światło Chrystusa" i odpowiedzi wiernych: "Bogu niech będą dzięki" — zgromadzeni zapalili swoje świece. Liturgia światła zakończyłą się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego, czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.
Cykl czytań starotestamentowych kończy się bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka. W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza się w dzwony, a celebrans intonuje hymn "Chwała na wysokości Bogu". Po nim następuje czytanie z Listu św. Pawła do Rzymian, który mówi o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Po radosnym Alleluja, odśpiewanym po raz pierwszy od 40 dni, czytany jest tekst Ewangelii o pustym grobie.
Teraz dokonać można obrzędów chrztu — pierwotny Kościół udzielał tego sakramentu tylko w czasie Wigilii Paschalnej. Na pamiątkę chrztu neofitom dawano zastygłe krople wosku spływającego z paschału; później z wosku wyrabiano medaliki z wyobrażeniem baranka — tzw.agnuski. Następnie wszyscy zgromadzeni w świątyni odnowili przyrzeczenia chrzcielne: wyznając swą wiarę i wyrzekając się szatana. Na zakończenie liturgii chrzcielnej ks. Andrzej pokropił wszystkich wodą święconą. Liturgię chrzcielną zakończyła modlitwa wiernych.
W godzinie świętej tzn. o godz.15. 00 zgromadziliśmy z wszystkimi wiernymi na wspólnej modlitwie Koronki do Miłosierdzia Bożego rozpoczynając nowennę do Święta Miłosierdzia. Później o godz.17. 00 odprawiliśmy ostatnią drogę krzyżową a po niej rozpoczęła się Liturgia Męki Pańskiej.
Wielki Piątek jest dniem pełnym smutku i dniem dla obudzenia na nowo naszej wiary, dla umocnienia naszej nadziei i odwagi niesienia przez każdego swego krzyża z pokorą, ufnością i zdaniem się na Boga, mając przy tym pewność wsparcia przez Niego i Jego zwycięstwa. Liturgia w tym dniu śpiewa: "O Crux, ave, spes unica - Witaj, Krzyżu, nadziejo jedyna! " - powiedział Benedykt XVI wyjaśniając sens wielkopiątkowej liturgii.
Po liturgii Krzyż zostaje w widocznym i dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przyniesiony został Najświętszy Sakrament i wiernym udzielono Komunii.
Piękna procesja z udziałem licznej Służby Liturgicznej i wiernych pokazuje jak może być piękne niebo, gdzie śpiew pełen dobra i miłości przeplata się z Obecnością Boga Miłości. Pierwsze czytanie z historią baranka paschalnego wprowadza nas w scenę ustanowienia Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Jezus ukazuje się nam jako Sługa, który obmywa apostołom nogi. Bez tego gestu służby nie ma prawdziwego oddania Jezusowi. Kto chce iść za Jezusem ten poddaje się całkowicie Jego woli. W homilii Ks. Proboszcz przypomniał o tym jak wielką posługą jest kapłaństwo a jak dzisiaj niedocenioną. Jakże wielu mówi źle o kapłanach, jakby szukając czegokolwiek, aby mówić źle nie bacząc na to czy jest to prawdą czy fałszem.
Zaraz po Liturgii Słowa rozpoczął się obrzęd przyjęcia do grona ministrantów 8 młodych chłopców, którzy przez okres kandydatury zostali dziś wyróżnieni, by dopuszczono ich do posługi ministranta, czyli tego który pragnie służyć przy ołtarzu, usługując samemu Jezusowi w czasie każdej Mszy św. Dziś również w gronie ministrantów będzie dwóch nowych ceremoniarzy, pragnących być odpowiedzialnymi za liturgię i dobre przygotowanie do niej. To wielkie wyróżnienie i wielka odpowiedzialność. Wszystkim życzymy wielu łask Bożych na nowej drodze posługi w naszej parafii.
Czwartkowa liturgia zakończyła się przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do ołtarza wystawienia, ołtarza adoracji lub jak dawna tradycja głosiła do ciemnicy. To czas, kiedy wspominamy wydarzenie gdy Jezusa pojmanego umieszczono w więziennych lochach w oczekiwaniu na wyrok dnia następnego.
Palmową Niedzielą.
które poprowadził w tym roku ks. dr hab. Waldemar Graczyk, profesor z UKSW w Warszawie. Każdego dnia ks. Rekolekcjonista odkrywał przed nami świadectwa ludzi doświadczonych życiem a przez to dający nam piękne świadectwo zawierzenia Bogu. Obecnie przeżywamy Rok Wiary, który ogłosił dla Kościoła Papież Benedykt XVI. W ten klimat zawierzenia wpisały się również nasze rekolekcje.Ks. Waldemar bardzo często przywoływał świadectwo życia Prymasa Tysiąclecia, ks.Kard. Stefana Wyszyńskiego, który mimo słabego zdrowia na przekór słów innych ludzi wybiera raz obraną drogę do kapłaństwa. Piękna też była historia z życia małego Stefana, gdy jako chłopiec przeżywał śmierć swojej matki, która kazała mu się "ubierać". Jak po wielu latach Sługa Boży wciąż zastanawiał się, czy wypełnił testament matki, która kazała mu "ubierać się w cnoty".
Pan Bóg stawia przed nami wielu świadków wiary, nie po to by ich podziwiać, ale po to by się stawać jak oni, wierni Bogu i Świętej Ewangelii. Trzy dni nauczania ks. Waldemara do różnych grup naszej Parafii, miejmy nadzieję, przyniosą dobre plony: zarówno z nauką do chorych, do matek oczekujących dzieci i tym co posiadają małe pociechy jak również do młodzieży. Tyle słów wypowiedzianych. Oby jak najwięcej zostało w pamięci i w sercu wielu. Takim dopełnieniem wszelkiego przepowiadania była piątkowa droga krzyżowa ulicami naszej Parafii. Rozważania stacji drogi krzyżowej nawiązywały do słów wypisanych na naszym wielkopostnym ołtarzu: "Abym przejrzał" i skłaniały nas jeszcze bardziej do pogłębionej refleksji, pokazując, że droga Zbawiciela podobna jest i do naszej drogi, na której często nie zauważamy i lekceważymy idącego obok nas Syna Bożego. To było piękne świadectwo wiary wielu z nas wędrując z krzyżem w kilkunastostopniowym mrozie w drugi dzień wiosny.
Równocześnie przez dwa dni na spotkaniach z dziećmi gościliśmy ks. Jacka Soprycha z diecezji tarnowskiej. Każdego dnia wyjaśniał dzieciom jak stawać się dzieckiem Boga i ufać Mu bezgranicznie. Pięknym był dzień kiedy dekorację przed ołtarzem przedstawiającą kamienie 7 grzechów głównych dzieci zasypały swoimi sercami, które były dobrymi postanowieniami dla Jezusa. Piękne znaczenie tego gestu. Dzieci, które mają jeszcze serca niewinne swoimi kochającymi szczerymi sercami przykryły grzechy dorosłych. I jak tu nie kochać dzieci, które wszystkich nas pouczają.
W czasie rekolekcji dzieci uczestniczyły również w zajęciach rekolekcyjnych w szkole pod hasłem: "rekoLEKCJE z JEZUSEM". Pod kierunkiem katechetów naszej Parafii już po raz drugi w nowej formie przeżywaliśmy nietypowe LEKCJE z JEZUSEM. Poprzez prezentacje multimedialne, scenki teatralne, konkursy biblijne, dzieci rozważały znaczenie słowa WIARA. Czym ta wiara dla nas jest, co wzmacnia naszą wiarę, co Pan Bóg daje nam, by naszą wiarę wzmacniać... to tylko niektóre zagadnienia pierwszego dnia rekolekcji w szkole. W drugim, chyba najbardziej wzruszającym dniu dzieci poznawały świadków wiary, czyli świętych i próbowały odpowiedzieć sobie na pytanie: Jak można zostać dzisiaj świadkiem wiary? Myślę, że przepiękna pantomima "Szczęśliwe serca" i gra aktorska dzieci, poruszyła niejedno serce. W oczach wielu dzieci widać było łzy wzruszenia. Całość przeplatana śpiewem dzieci na pewno zostawiła ślad wiary na dłużej. Sala gimnastyczna na czas rekolekcji zamieniła się w wielka galerię prac plastycznych dzieci z racji Roku Wiary. Pomysłów było wiele na wykonania loga lub ilustracji o wierze. Wszystkim dzieciom dziękujemy za trud wykonania prac plastycznych. 
Czcigodni Księża! Księże Waldemarze i Księże Jacku! Dziękujemy wam za przykład wiary i za wszelkie dobro jakie zasialiście w nasze serca poprzez te rekolekcje. Niech Dobry Jezus będzie dla Was największą nagrodą. Zapraszamy znów do Przasnysza. Szczęść Boże!
Prosimy Cię zatem pokornie, nasz Dobry Pasterzu, abyś w jedności Ojca i Ducha Świętego prowadził kardynałów – ludzi wieczernika naszego czasu, gdy podczas konklawe będą wybierać nowego papieża. Niech oczekiwany przez nas Ojciec Święty będzie dla świata Twoim głosem, wzywającym do mężnego wyznawania wiary i postępowania według Bożych praw; niech będzie radosnym zwiastunem dobrej nowiny o życiu szczęśliwym, które znaleźć można tylko w Bożym sercu; niech całą swą ufność złoży w ręce Twojej i naszej Matki i niech przez święte życie poprowadzi nas drogą zbawienia.
Panie, Ty wszystko wiesz, mocą swojej wielkodusznej miłości wskaż przeto Tego Wybranego Sługę, który zgodnie z Twoją wolą, zasiadając na Stolicy Piotrowej, będzie zdolny wziąć na siebie słodkie jarzmo i lekkie brzemię Twojego krzyża. Za nim wiernie pójdziemy ku Niebieskiej Ojczyźnie, do domu Twego Ojca. Amen.
Od tej pory będzie im towarzyszyć przez najbliższe lata jako pomoc w przygotowaniu do Sakramentu Pokuty i Eucharystii. Ale i nie tylko. Przecież jest w niej zbiór modlitw na różne okazje oraz litanie uwielbiające Bożego Syna i Świętych. W każdym okresie roku liturgicznego dzieci znajdą tam wiele pomocnych modlitw, pieśni i nabożeństw. 
Zapraszamy innych do wspólnego uświęcania. Ruch ten jest ruchem otwartym, więc tak naprawdę należeć może do niego każdy. Wystarczą tylko dobre chęci... Zaryzykuj i dołącz do nas. Możesz tylko zyskać!
Z tej sumy dofinansowano:
Dla każdego księdza najbliższą rodziną i całym życiem jest Parafia. W imieniu całej Wspólnoty Parafialnej pragniemy złożyć ks. Proboszczowi najserdeczniejsze życzenia.
Obecnie w chórze śpiewa 40 osób, dla których śpiew jest miłym zajęciem, bo "kto śpiewa - modli się dwa razy" i dlatego są jego członkami od wielu lat, a najstarszy chórzysta śpiewa już ponad 60 lat.
W Uroczystość Objawienia Pańskiego odbyło się spotkanie opłatkowe naszej Rady Parafialnej. Rozpoczęliśmy je jak tradycja każe śpiewem kolędy pt: "Wśród nocnej ciszy" a nastepnie ks. Proboszcz jako gospodarz odczytał tekst Ewangeli wg. św. Łukasza przypominający nam scenę narodzenia Bożego Dziecięcia i złożył wszystkim życzenia. 
Życzenia i dzielenie się opłatkiem to najważniejszy momentem naszej polskiej wieczerzy wigilijnej. Spotkanie Rady Parafialnej to także spotkanie rodzinne, dlatego w wielkiej życzliwości składano sobie życzenia, bo opłatek posiada tak ogromną moc łączenia ludzi, że czasami czyni wielkie dzieła w naszych sercach.
posyłały sobie nawzajem poświęcony chleb, pochodzi również zwyczaj wysyłania opłatka osobom bliskim, które akurat nie mogły zasiąść z nami do uroczystej kolacji.
